Από τη Σαλονίκη στην Eurovision

Οι Koza Mostra υποψήφιοι για τη Eurovision! Είδηση τρανταχτή όχι μόνο επειδή σηματοδοτεί αλλαγή ρότας, όχι μόνο επειδή πρόκειται για το «ένα γκρουπάκι» που έτυχε να μάθω και να ακολουθήσω από τα πρώτα του live στην πόλη, όπου υπήρχε η αίσθηση συμμετοχής σε οικεία παρέα και σε μια τελετουργία βαλκανικών κυρίως ήχων, συνεχούς χορού και διασκέδασης, αλλά κι επειδή αυτή η συμμετοχή έρχεται να φωτίσει και παρακείμενες γωνιές, να τονίσει παράλληλες σημασίες.

Πρώτον, οι Koza Mostra είναι μια ακόμα επιβεβαίωση των καλλιτεχνικών διεργασιών που συντελούνται στην πόλη. Υπάρχουν δημιουργικές δυνάμεις, η δράση των οποίων δεν περνά απαρατήρητη, αλλά επιπλέον δημιουργεί ελπίδες και προσδοκίες. Η Θεσσαλονίκη φαντάζει σαν ένα καζάνι στο οποίο βράζουν ποικίλα και όχι απαραίτητα ταιριαστά υλικά-ιδέες, ιδεολογίες, στάσεις ζωής, όνειρα, κουλτούρες, πολιτισμοί-, τα οποία συνδυάζονται και καταλήγουν να προσφέρουν μοναδικές συνταγές.

Δεύτερον, αυτό το συγκρότημα έρχεται να αποτελέσει την κινητήριο δύναμη που θα κάνει μία από τις ταυτότητες, αυτή της Βαλκανικής Θεσσαλονίκης, να ξεπηδήσει από το καζάνι. Υπενθυμίζει ένα αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα της περιοχής και της ψυχοσύνθεσης των κατοίκων. Παρατηρείται η ανάγκη εύρεσης, συνειδητοποίησης και εκδήλωσης των βάσεων, των ριζών, των απαρχών, γι’ αυτό ίσως και να σημειώθηκε η γρήγορη αναγνώριση και το αγκάλιασμα του εγχειρήματος. Η Ελλάδα είναι μια βαλκανική χώρα κι αυτό δεν πρέπει να παραβλέπεται. Πόσο μάλλον η Θεσσαλονίκη, όπου το βαλκανικό στοιχείο είναι ισχυρότερο, οφείλει να αποδεχτεί το χαρακτηρισμό και να του δώσει νέα πνοή. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάτω από την πρέπουσα αντιμετώπιση κι αξιοποίηση γίνονται συγκριτικά κι ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Σε μια χρονική περίοδο ιδίως, κατά την οποία επιζητείται η ανάπτυξη, η πρόοδος, η προώθηση ενεργειών λύση προκύπτει από αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά-πλεονεκτήματα. Αυτό βέβαια, όπως επίσης και η γενικότερη επιταγή της δυναμικής τοποθέτησης στο βαλκανικό γίγνεσθαι, έχουν γίνει αντιληπτά προ πολλού με την προσπάθεια να εντείνεται στο κοντινό παρελθόν και παρόν. Αυτό αποδεικνύουν άλλωστε, οι συστηματικές δράσεις για τη διατήρηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης στην πρώτη θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα βαλκανικά λιμάνια και για την ανάδειξή του σε ισχυρό εμπορικό κέντρο. Επίσης, στα πλαίσια της προβολής της βαλκανικής πτυχής αναβαθμίζεται και η Βαλκανική Πλατεία. Το πρώην στρατόπεδο Στρεμπενιώτη Νεάπολης, στο οποίο τα τελευταία 13 χρόνια λαμβάνουν τόπο συναντήσεις βαλκανικών καλλιτεχνών, μετατρέπεται σ’ ένα πολυπολιτισμικό χώρο αναψυχής κι άθλησης, όπου ακόμα και τα φυτά θα έχουν «χρώμα» βαλκανικό, ώστε να γίνει πρακτικός και συμβολικός πυρήνας της ζωής των κατοίκων. Κερασάκι στην τούρτα αποτελεί και το Φόρουμ για την Περιφερειακή Συνεργασία στα Βαλκάνια που πραγματοποιήθηκε στην πόλη από τις 7 ως τις 9 Φεβρουαρίου με κεντρικό θέμα την έμφαση στα ενωτικά στοιχεία και την ανάπτυξη μιας «κοινής» αγοράς. Αν και αιτία εκδήλωσης ενστάσεων, δεν παύει να αναδεικνύει τη σημασία και τις προοπτικές που θα μπορούσαν να υπάρξουν μέσω κατάλληλου χειρισμού.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι άγνωστα, ξεχνιούνται όμως εύκολα και χρειάζονται κάτι τέτοια ερεθίσματα από το πουθενά κι από άσχετους τομείς για να πυροδοτήσουν και πάλι τη σκέψη.