Αποκλεισμένος πίσω απ΄τις λαμαρίνες

Λέξεις-εικόνες: Χριστίνα Παρασκευοπούλου

Το πρόβλημα του μετρό είναι κάτι με το οποίο οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης ζουν καθημερινά εδώ και χρόνια. Με το αρχικό σχέδιο να προβλέπει την παράδοσή του το 2012, σήμερα το έργο έχει για άλλη μια φορά παγώσει, αφήνοντας μόνο κατάλοιπα σε μορφή περιστοιχισμένων από λαμαρίνες εργοταξίων σαν υπενθυμίσεις του αβέβαιου μέλλοντός του. Πέραν του αυτονόητου ζητήματος ότι η ενόχληση που επιφέρουν οι εργασίες σε πεζούς και μη, επρόκειτο να είναι προσωρινή, κι όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα να έχει τέλος, φαίνεται τα τελευταία χρόνια πως το έργο που είχε σαν στόχο να βελτιώσει την ζωή των πολιτών, την έχει στην πραγματικότητα κάνει αφόρητη. Ο αποκλεισμός κάποιων περιοχών του κέντρου της πόλης λόγω έργων περιορίζει την βασική κυκλοφορία, ενώ τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία αλλά και επικινδυνότητα στην μετακίνησή τους. Και από την ιστορία δεν μπορούσαν να λείπουν και οι πληγέντες επιχειρήσεις.

Μια από τις επιχειρήσεις που έχουν αποκλειστεί από τα οδοφράγματα του μετρό τα τελευταία χρόνια των εργασιών του είναι και το ψητοπωλείο «Ο Βαρδάρης» που βρίσκεται στην διασταύρωση των οδών Λαγκαδά και Μοναστηρίου, και μετράει κοντά 45 χρόνια από την αρχή της λειτουργίας του. Βέβαια, πλέον η επιχείρηση είναι δυσδιάκριτη καθώς το σημείο, όπως αναφέρει ο ιδιοκτήτης της, κ. Σάκης Παπαδόπουλος, έχει αποκλειστεί εδώ και 7 χρόνια από τις λαμαρίνες του εργοταξίου, προκαλώντας σημαντική μείωση στα έσοδά της, της τάξης του 70%. Έτσι, αγανακτισμένος με την κατάσταση, ο κ. Παπαδόπουλος βρήκε δική του διέξοδο και μορφή διαμαρτυρίας και χρησιμοποίησε τους διαφημιστικούς ηλεκτρονικούς πίνακες του «Βαρδάρη» για να εκφράσει τη δική του γνώμη για το μετρό και για όλους όσους θεωρεί υπεύθυνους για την κατάντια της γειτονιάς του. Άλλωστε οι πίνακες είναι και οι μόνοι που διακρίνονται από το μαγαζί καθώς είναι τοποθετημένοι ψηλότερα από το τείχος των λαμαρίνων. Έτσι εκεί που παλιότερα κανείς έβλεπε τις τιμές του κρασιού και του γύρου, σήμερα αν περάσει  κανείς από το σημείο, μπορεί να δει μετά την επωνυμία και τα στοιχεία επικοινωνίας της επιχείρησης να προβάλλονται στους πίνακες τα εξής:

«Quiz? Απάντησε και κέρδισε Fix Hellas. Μετρό…? Τι είναι αυτό…? Μετρό = Έργο λαμαρίνα? Μετρό = Έργο φάντασμα? Μετρό = Έργο μαϊμού? Μετρό = Έργο του Ποτέ… Μετρό = Έργο της Μαφίας… Πάνω από 500 εκατ. ευρώ το πάρτι για υπουργούς κα εργολάβους. Που είναι ο Μπ-κρ-ς Δήμαρχος? Που είναι ο Τζιτζικώστας? Τζι–ίκια πεταλώνει? Που είναι ο εισαγγελέας διαφθοράς? Δεν βλέπουν τα χάλια μας…? Δεν βλέπουν το μεγαλύτερο έργο διαφθοράς και καταστροφής της Θεσσαλονίκης? Λευτεριά στη Θεσσαλονίκη από τον εφιάλτη του μετρό. Βαρδάρης»

Ο τρόπος του είναι αμφιλεγόμενος, όμως ο κ. Παπαδόπουλος, όπως πολλές επιχειρήσεις που έχουν αποκλειστεί με παρόμοιο τρόπο από τα έργα, δήλωσε πως έχουν προκαλέσει μεγάλο πλήγμα στην επιχείρηση, φτάνοντάς τον στα άκρα. «Εγώ σήμερα είμαι 70% κάτω στον τζίρο μου. Το 2008 που μας κάνανε το πρώτο σφράγισμα και μας κλείσανε είχαμε μία μεγάλη μείωση στον τζίρο.. Ξεκίνησε με ένα -20% όταν άρχισαν τα έργα, μετά -30%, και μετά πήγαμε στη μέση, φτάνοντας τώρα εδώ. Και όλα αυτά τα χρόνια συσσωρεύονται τα προβλήματα, ο κόσμος σιγά σιγά ξεχνάει το μέρος, υπάρχει νεολαία που δεν έχει ξαναέρθει, δεν περνάνε ποτέ από την περιοχή αυτή. Και πόσες άλλες επιχειρήσεις έχουνε κλείσει, έχω μείνει μόνος μου», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Κι ενώ ο ίδιος, όπως και πολλοί κάτοικοι της πόλης, περιμένει πότε θα λήξει ο αποκλεισμός του, η κατάσταση φαίνεται να μένει στάσιμη. «Το 2009 μας είπανε ότι το 2014 θα τελειώσει. Άντε λέω, κάναμε και ανακαίνιση το μαγαζί, ρίξαμε ένα κάρο χρήματα στην επιχείρηση, προκειμένου να αντέξουμε την κατάσταση. Κι έχουνε περάσει τόσα χρόνια και βλέπουμε ότι κοροϊδεύουν την κοινωνία για τα καλά, τρώγανε μόνο τα λεφτά, χωρίς να κάνουν τίποτα. Αλλά πέρα από αυτό δεν έγινε η μελέτη για να μπορεί να περάσει ο κόσμος. Ό,τι ενοχλεί τον πεζό ενοχλεί κι εμένα. Για μας κλείνει η προσβασιμότητα στην επιχείρηση», αναφέρει.

Με τις δυσκολίες της επιχείρησης να αυξάνονται και το πρόβλημα άλυτο, ο κ. Παπαδόπουλος κατέληξε λοιπόν σε έναν ιδιόχειρο τρόπο καταγγελίας, θίγοντας το θέμα με τα μηνύματα που προβάλλει. «Ελπίζω πραγματικά αν υπάρχει ένας εισαγγελέας διαφθοράς να μπει να ελέγξει το έργο και κάποιοι άνθρωποι να πάνε στην θέση τους. Και να γίνει ένα έργο όπως γίνεται σε όλον τον κόσμο. Κι αυτή η διαμαρτυρία θα δυναμώσει στις επόμενες μέρες. Τα μηνύματα θα είναι πιο δυνατά πλέον».

Αμφιλεγόμενη, ακραία, αλλά σίγουρα πρωτότυπη, η μορφή καταγγελίας του αυτή μπορεί να πει κανείς ότι, αν μη τι άλλο, εκφράζει ένα μεγάλο μερίδιο του πληθυσμού της πόλης, με ποικίλες ομάδες να πλήττονται από τα έργα με διαφορετικούς τρόπους. Από τους πεζούς και τα ΑΜΕΑ, που εμποδίζονται στην διέλευση μέσα στην πόλη, μέχρι τους απλούς καταστηματάρχες που έχουν δει τις επιχειρήσεις τους να καταρρέουν τα τελευταία χρόνια, το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει ένα αίσθημα αγανάκτησης από τους πολίτες για το μετρό ενώ οι ελπίδες για μια οριστική λύση του προβλήματος μειώνονται μέρα με τη μέρα.