Το πανηγύρι του Φοίνικα που συμβαίνουν μικρά θαύματα
Το καλύτερο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου στη Θεσσαλονίκη.
Σε μια πολύ ιδιαίτερη περιοχή, ένα ζωντανό πανηγύρι στήνεται κάθε χρόνο παρά την μαζική έξοδο των Θεσσαλονικέων προς τις παραλίες.
Ελάτε να γνωρίσουμε το πανηγύρι του Φοίνικα.
15 Αυγούστου, μια απο τις μεγαλύτερες γιορτές της ορθοδοξίας. Όλη η Ελλάδα γιορτάζει.
Κάθε πόλη, κάθε χωρίο, μέσα από εκκλησιασμό, προσκύνημα εικόνων , φαγοπότι μικρά η και μεγαλύτερα πανηγύρια τιμά την γιορτή της Παναγίας. Αν και συνηθίζεται η πόλη να αδειάζει τον δεκαπενταύγουστο όσοι απέμειναν αξίζει να επισκεφτούν ένα από τα γνωστότερα πανηγύρια εντός πόλης αυτό του Φοίνικα το οποίο ξεχωρίζει για την ζωντάνια και την πολυχρωμία του.
Τον Φοίνικα τον γνώρισα πριν από 10 χρόνια όταν ξεκίνησα να δουλεύω στην περιοχή. Αν και κομμάτι ενός πλούσιου Δήμου αυτού της Καλαμαριάς για πολλά χρόνια φάνταζε παρατημένος με τις εργατικές κατοικίες του να μουλιάζουν στην υγρασία, τα χρώματα να ξεφτίζουν από τους τοίχους, με μια κεντρική αγορά βγαλμένη από την δεκαετία του 1960 αλλά με ένα πάρκο-αναψυκτήριο με μεγάλα ψηλά δέντρα, όαση δροσιάς και πρασίνου. Η ευμάρεια, ακριβώς πριν την κρίση δεν άργησε να αγγίξει και τον Φοίνικα.
Η επέκταση του Άγιου Ιωάννη όπου και υψώθηκαν δεκάδες μεζονέτες που περικύκλωσαν τον Φοίνικα δημιούργησαν την ανάγκη για καταστήματα πρώτης ανάγκης. Τα πρώτα σούπερ μάρκετ, φαρμακεία, καφετέριες ήταν μόνο η αρχή. Ακολούθησαν το εμπορικό κέντρο Μακεδονία, η εγκατάσταση αυτοκινητοβιομηχανιών, μεγάλων καταστημάτων εμπορικών κέντρων που έφερε πολλούς νέους κατοίκους, εργαζόμενους και επισκέπτες και έκανε την αντίθεση με τις εργατικές κατοικίες ακόμα πιο έντονη. Την ίδια εποχή στην γέφυρα δίπλα στον περιφερειακό υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν σε παραπήγματα και παράγκες. Χρόνο με το χρόνο και οι εργατικές ξεκίνησαν να βάφονται και να αποκαθίστανται.
Έτσι με τα χρώματα και τις ζωγραφικές απεικονίσεις τος άρχισαν να γίνονται ιδιαίτερα όμορφα, να αποκτούν χαρακτήρα και να γίνονται και αυτές σύμβολα ενός άλλου αστικού τοπίου. Η περιοχή κατοικείται από πολλούς Ρομά που βρήκαν εύκολη και φθηνή λύση στέγασης και διαψεύδουν την θεωρία πως οι τσιγγάνοι είναι ένας λαός που δεν εντάσσεται και δεν μπορεί να ζει σε σπίτια.
Όταν τους δωθούν οι ανάλογες ευκαιρίες και επιλογές αποδεικνύουν πως μπορούν να ζουν αρμονικά και σε ίδιες και ίσες συνθήκες με όλους. Με την κρίση βέβαια το φαινομενικά ευνοϊκό κλίμα και η ολοένα και μεγαλύτερη ανάπτυξη της περιοχής έφτασε στο τέλος της. Μεγάλα καταστήματα έκλεισαν και αποτελούν άδειες βιτρίνες φαντάσματα καταμεσής τους δρόμου, άλλα μεταφέρθηκαν άλλα χρεοκόπησαν. Η ανάπτυξη σταμάτησε απότομα , η ανοικοδόμηση επίσης, πολλά από εκείνα τα σπίτια δεν κατάφεραν να πουληθούν και κάποια ούτε καν να τελειώσουν.
Ένα περίεργο μείγμα του παλιού Φοίνικα και του νέου στάσιμου από την κρίση μας υποδέχεται από και προς την περιοχή του αεροδρομίου. Αν σταματήσει κάποιος στην άκρη του δρόμου θα δει το όμορφο πάρκο με την πλούσια βλάστηση. Εκεί κάθε χρόνο για δύο μέρες ο Δήμος Καλαμαριάς υποδέχεται όλους όσους έμειναν στην πόλη και ψάχνουν διέξοδο για να διασκεδάσουν, στο πανηγύρι που στήνει ενόψει 15 Αυγούστου. Μεγάλοι πάγκοι στους οποίου πωλούνται τα πάντα ρούχα παπούτσια οικιακά σκεύη. Πωλητές μπαλονιών , καλαμπόκι της γριάς το μαλλί.
Φυσικά άφθονο φαγητό και ποτό λουκάνικα και σουβλάκια. Σκοποβολή για οσους θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους, παιχνίδια για τα παιδιά. Από το Δήμο στήνεται και τα δυο βράδια μουσικό πρόγραμμα που όταν σταματά οι Ρομά της περιοχής συνεχίζουν το χορό και το τραγούδι. Στο φετινό πρόγραμμα απολαύσαμε μέχρι και μαγικές ταχυδακτυλουργίες και το κλασικό πλέον κόλπο με την δεμένη γυναίκα σε κουτί στο οποίο ο μάγος καρφώνει σπαθιά. Σήμερα 14 Αυγούστου, τελευταία μέρα ο Φοίνικας των αντιθέσεων και της ζωντάνιας σε περιμένει για ψώνια βόλτα και ξεφάντωμα.
Το γλέντι ξεκινάει στις 9 30 και περιλαμβάνει παραδοσιακούς χορούς από τα χορευτικά Συγκροτήματα του Εκπολιτιστικού Εξωραϊστικού Συλλόγου Κατοίκων Φοίνικα και άλλων Συλλόγων. Ακολουθήσει γλέντι με συγκρότημα παραδοσιακής μουσικής με τον Γιάννη Βολίκα (στο τραγούδι), τον Αλέξη Δίγκα (κλαρίνο), τον Στέργιο Τράκα (βιολί), τον Κώστα Παπαγιαννίδη (λαούτο) και τον Λευτέρη Παύλου (κρουστά).
