Αποτυχία: Το οξύμωρο που κρύβεται πίσω από μία λέξη

Λέξεις: Σοφία Αγαθονικοπούλου | Εικόνα: Unsplash 

Αποτυχία ή ωραία ευκαιρία για εξέλιξη;

Όταν άρχισε το μυαλό μου να κινείται σε αυτό το δίπολο, ταρακουνήθηκα συθέμελα. Μου πήρε καιρό να αντιληφθώ και να ισορροπήσω αυτές τις 2 αντίρροπες έννοιες. Είχε χτιστεί εντέχνως μέσα μου μια κοσμοθεωρία εδώ και μισό αιώνα και τώρα ήταν ωφέλιμο να αναθεωρήσω. Βοηθός μου σε αυτό, υπήρξε ο ΝΓΠ (Νεύρο Γλωσσικός Προγραμματισμός), μια εκπαίδευση του μυαλού με την οποία μπορούμε εύκολα άνετα και απλά να αναλύσουμε και αναδιατυπώσουμε τη σκέψη μας. Μία από τις αρχές που πρεσβεύει είναι ότι : “Δεν υπάρχει λάθος παρά μόνο σταθμός ανατροφοδότησης”. Αν το δούμε έτσι, κάθε «όχι», κάθε εμπόδιο, μπορεί να μετατραπεί σε μια σπουδαία ευκαιρία εξέλιξης. Ο ίδιος ο Τόμας Έντισον, ο εφευρέτης του ηλεκτρικού λαμπτήρα, με το παράδειγμά του είχε δηλώσει: «Δεν απέτυχα.

Βρήκα απλώς 10.000 τρόπους που δεν λειτουργούν». Και αυτός ο τρόπος σκέψης είναι που τον οδήγησε στην επιτυχία.

Η αλήθεια είναι ότι χωρίς αποτυχία δεν υπάρχει μάθηση. Όπως το παιδί που πέφτει ξανά και ξανά μέχρι να μάθει να περπατάει, έτσι κι εμείς χρειαζόμαστε τις αποτυχίες για να γίνουμε καλύτεροι, δυνατότεροι και πιο σοφοί. Η αποτυχία μάς αναγκάζει να βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας, να ξανασκεφτούμε, να δημιουργήσουμε, να γίνουμε πιο ευέλικτοι.

Το σημαντικότερο είναι η στάση μας. Αν δούμε την αποτυχία σαν στίγμα, θα μείνουμε στάσιμοι. Αν τη δούμε ως δώρο, τότε μετατρέπεται σε σκαλοπάτι προς την επιτυχία. Γιατί η πραγματική αποτυχία δεν είναι να πέφτουμε∙ είναι να μην ξανασηκωνόμαστε. Όμως εντέχνως μας ποτίζουν με την έννοια της αποτυχίας από τα παιδικά μας χρόνια, θεωρώντας ότι εξελισσόμαστε μέσα από αυτό: γονείς🡪λάθος έδεσες τα κορδόνια σου, πάλι δεν τα κατάφερες και λερώθηκες δάσκαλοι🡪1/20 λάθος αντί για το 19 σωστά και 1 λάθος. Και η αποτυχία συνδέθηκε με το κόκκινο χρώμα, ένα κόκκινο στυλό. Και το κόκκινο συνδέθηκε στο μυαλό μου ως άγκυρα για αποτυχία, λάθος! Και η εστίαση στο τι δεν πετύχαμε και όχι σε όσα πετυχαίνουμε, συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή μας. Και όπου εστιάζουμε, εκεί πηγαίνει και η ενέργειά μας.

Το κινέζικο ιδεόγραμμα για τη λέξη κρίση-αποτυχία, αποτελείται από 2 χαρακτήρες. Ο ένας σημαίνει κίνδυνο και ο άλλος ευκαιρία.

Υποδηλώνοντας έτσι ότι η κρίση είναι μια επικίνδυνη ευκαιρία ή μια κατάσταση όπου ο κίνδυνος συνυπάρχει με τη δυνατότητα για αλλαγή και ανάπτυξη.

Στο σήμερα, εξακολουθώ να είμαι ο ίδιος άνθρωπος. Έχει όμως διευρυνθεί ο αντιληπτικός φακός μου. Το γεγονός συμβαίνει και πάντα θα συμβαίνει. Όπως λέει και ο στωικός φιλόσοφος Επίκτητος, «οι άνθρωποι δεν υποφέρουν από τα γεγονότα αυτά καθ αυτά, αλλά από τις αντιλήψεις τους για αυτά». Η αντίληψή μου, η οπτική μου για το γεγονός και την αντιμετώπισή του έχει αλλάξει. Επειδή και η αποτυχία κρύβει έναν αλγόριθμο, τον οποίον αν τον αποκωδικοποιήσεις, μόνο όφελος θα αποκομίσεις.

Στην πορεία, συνειδητοποίησα ότι:

1- η αποτυχία είναι τέχνη. Είναι αυτή που με βγάζει από τη ζώνη άνεσης. Με επεκτείνει και με εξελίσσει. 2- δεν υπάρχει αποτυχία, μόνο ένα δώρο. Είναι στο χέρι μου να ξετυλίξω το περιτύλιγμα, αναλάβω την προσωπική μου ευθύνη και να δω πως αλλιώς μπορώ να κάνω αυτό που θέλω. 3- αν δε φτάσω κάπου, δεν απέτυχα. Ψάχνω εναλλακτικούς τρόπους για να φτάσω στο στόχο μου, αυξάνοντας την ευρηματικότητά μου. 4- αν μάθω μέσα από μια αποτυχία, είναι ένα μάθημα. Αν το ξανακάνω είναι βλακεία. Εξάλλου γιατί να κάνω το ίδιο λάθος 2 φορές όταν υπάρχουν τόσα πολλά για να κάνω;

Αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης μας, εγκολπώνουμε την αποτυχία ως μέρος της εξελικτικής μας πορείας. Όχι ως ένα τέλος, αλλά ως μια όμορφη ευκαιρία για εξέλιξη, αυτογνωσία και πρόοδο. Χτίζουμε άλλη ψυχική ανθεκτικότητα όταν αποτυγχάνουμε σε όσα αγαπάμε παρά όταν πετυχαίνουμε σε όσα δεν αγαπάμε. Επειδή οι επιτυχίες μας χαρίζουν χαρά αλλά οι αποτυχίες μας χαρίζουν σοφία. Και επειδή η σοφία είναι εκείνη που μας οδηγεί πιο κοντά στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.