Αποξένωση

Λέξεις: #thou

Η χρονιά των πανελληνίων για όλους, για καθηγητές, γονείς και μαθητές, είναι δύσκολη, για τον καθένα με ξεχωριστό λόγο. Η πίεση είναι αρκετά μεγάλη ,όχι τόσο για το τι σχολή θα περάσεις ,αλλά για το μεγάλο ερώτημα «Αν περάσεις σε άλλη πόλη, τι θα κάνεις;».

Αυτό το πρόβλημα με απασχολούσε και εμένα.

Χωρίς να τα πολυλογώ, με τα λίγα ή το πολλά, περνάω σε άλλη πόλη.

Ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου είναι το άγνωστο, για αυτό που δεν ξέρεις τι θα ακολουθήσει. Ο φόβος αυτός περικύκλωνε καθημερινά τις σκέψεις μου, για το τι θα κάνω τώρα που πάω σε άλλη πόλη.

Μόνος, ολομόναχος, χωρίς κανέναν, ούτε γονείς ούτε φίλους. Πλέον δεν είσαι κάτω από την προστασία της οικογένειά σου, είσαι μόνος.

Οι τέσσερις τοίχοι να σε εγκλωβίζουν μέσα στο χάος των σκέψεων σου, μέσα στους φόβους σου και τους προβληματισμούς σου.

«Οι πρώτες μέρες είναι οι πιο δύσκολες», έτσι λένε και μπορώ να πω ότι ισχύει. Όταν έφυγα από την Θεσσαλονίκη, μια μεγαλούπολη που σου παρέχει τα πάντα, έρχεσαι στην αδιέξοδο που ονομάζεται «Επαρχία και Σπουδές» και δεν ξέρεις τι να κάνεις.

Όταν είσαι μόνος σου, ανακαλύπτεις πτυχές του εαυτού σου που δεν τις γνώριζες, μαθαίνεις τα όρια σου και τις αδυναμίες σου.

Να, αυτό ήταν που με απασχολούσε κάθε μέρα, «Τι θα κάνω ;» «Δεν ξέρω κανέναν» «Θα μου αρέσει η σχολή ή θα τα παρατήσω με την πρώτη δυσκολία».

Όταν πήγα πρώτη μέρα στην σχολή, γνώρισα και άλλα άτομα, από διάφορες πόλεις και περιοχές, όμως όλοι είχαμε έναν κοινό παρονομαστή…τους προβληματισμούς.

Όταν βλέπεις ότι δεν είσαι μόνος, αλλά και ο διπλανός σου σκέφτεται όπως εσύ, κάνεις τις πρώτες σου παρέες, τους πρώτους σου φίλους, τα πρώτα άτομα που μπορείς να ανταλλάξεις μία κουβέντα παραπάνω.

Όμως η ζωή στην επαρχία δεν είναι όπως στην πόλη Βασίλη… Άλλοι ρυθμοί ζωής, άλλη καθημερινότητα, άλλα όλα.

Και αυτός είναι ο λόγος που θα σε κάνει να φεύγεις κάθε σαββατοκύριακο και να πηγαίνεις πίσω στην πόλη σου, πίσω στην καθημερινότητα που είχες, πίσω στον εαυτό που άφησες πριν φύγεις για σπουδές.

Όμως, όσο περνάει ο καιρός, η επαρχία σου αρέσει, οι σχέσεις σου γίνονται πιο ποιοτικές και πιο ισχυρές. Αρχίζεις και γνωρίζεις πτυχές του εαυτού σου, που στην αρχή φοβόσουν.

Πλέον έγινες πιο γενναίος, πιο δυνατός και έχεις αλλάξει τρόπο σκέψης. Μετά από 3 χρόνια, δεν θες να φύγεις από την επαρχία, θες να μένεις εδώ με τους φίλους σου, με την καθημερινότητά σου.

Το ταξίδι της «αποξένωσης» σου έδωσε να καταλάβεις ότι δεν πρέπει να κρίνεις τα πράγματα και τις καταστάσεις από την εξωτερική τους εμφάνιση, αλλά να αφήνεις τον χρόνο να σου δείξει ότι αυτό που θα σε κρατήσει είναι ο εσωτερικός κόσμος και όχι η πρώτη άποψη.

*ο #thou αφιερώνει το παραπάνω κείμενο στον πατέρα του…