Ας μιλήσουμε με αριθμούς

«Ως πολίτης έχω «αδειάσει» από επιχειρήματα απέναντι στο μίσος που ξερνούν κάποιοι για όσους ανθρώπους ξέβρασε η Ιστορία στη χώρα μας».

Άκης Σακισλόγλου
ας-μιλήσουμε-με-αριθμούς-655216
Άκης Σακισλόγλου
Φωτογραφία: Δάφνη Τόλη
Φωτογραφία: Δάφνη Τόλη

Δε θα μιλούσα. Αλήθεια. Ως πολίτης έχω «αδειάσει» από επιχειρήματα απέναντι στο μίσος που ξερνούν κάποιοι για όσους ανθρώπους ξέβρασε η Ιστορία στη χώρα μας. Θα παραθέσω μόνο κάποια νούμερα γιατί βλέπω πως από προχθές και με αφορμή την φωτιά στη Μόρια ακούγονται «παπάδες» και εργαλειοποιείται και πάλι το προσφυγικό.

Λοιπόν:

Περίπου 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες (από τα 70 εκατομμύρια που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους σε όλο τον πλανήτη) μπαίνουν κάθε χρόνο στις 27 χώρες της ΕΕ η οποία συνολικά φιλοξενεί 22 εκατομμύρια ανθρώπους άλλων χωρών στους κόλπους της, ποσοστό περίπου 5% του συνολικού πληθυσμού της γηραιάς Ηπείρου ο οποίος αγγίζει τα 450 εκατομμύρια.

Αυτό το σταθμισμένο ποσοστό του 5% ισχύει και για την Ελλάδα φυσικά η οποία έχει όντως πολλούς ξένους (και πολύ μας αρέσει αυτό), ωστόσο όχι εξαιτίας του προσφυγικού αλλά κυρίως εξαιτίας των Αλβανών μεταναστών από το 1990 ως σήμερα που, ως εργαζόμενοι και διαμένοντες στην Ελλάδα, έχουν πλέον παιδιά και εγγόνια με ελληνική ταυτότητα που είναι Έλληνες πολίτες Αλβανικής καταγωγής.

Ξέρω ότι τους Αλβανούς και τους υπόλοιπους βαλκάνιους μετανάστες τους έχουμε συνηθίσει. Είναι πια φίλοι μας, συνάδελφοι, γείτονες και γονείς των συμμαθητών των παιδιών μας. Μού έχει τύχει να ακούσω ιστορία όπου Χρυσαυγίτες έκαναν κολεγιές με Αλβανούς εναντίον προσφύγων από τη Συρία και το Πακιστάν. Εθνίκια που το 90 κυνηγούσαν πεινασμένους μετανάστες, τώρα τούς κάνουν τατουάζ αγκυλωτούς σταυρούς.

Άκουσα Αλβανούς να λένε «φοβόμαστε να βγούμε από τα σπίτια μας με τόσους ξένους» (εννοώντας Σύριους). Τέτοια παράνοια.

Αυτούς που πριν 30 χρόνια ήταν, λοιπόν, «παράνομοι», «ξένοι», «επικίνδυνοι κλέφτες», τους συνηθίσαμε. Τους θεωρούμε οικείους. Οι νέοι «Αλβανοί», οι νέοι «επικίνδυνοι» είναι όσοι ανήκουν στο μωσαϊκό της πρόσφατης μεταναστευτικής ροής από την Ανατολή.

Ξέρετε πόσοι πρόσφυγες και μετανάστες μπήκαν στην Ελλάδα μόνο το 2015; 800.000. Κι ακόμα 300.000 τα επόμενα 4 χρόνια. Κάπου 70.000 θα έχουν φτάσει στη χώρα μας όταν (και αν 😂😂😂) τελειώσει και το 2020. Κάντε εσείς τη σούμα. Περίπου 1,2 εκατομμύρια ψυχές πάτησαν το πόδι τους στην Ελλάδα μας (σας, όπως θέλετε πείτε την, δε διεκδικώ τίτλους ιδιοκτησίας).

Πόσοι πρόσφυγες θα έχουν μείνει το 2021 συνολικά εντός χώρας; Κάπου 65.000. Πού είναι οι υπόλοιποι; Στην ενδοχώρα της Ευρώπης (νόμιμα ή παράνομα), στον πάτο του Αιγαίου, κάτω από το χώμα που πατάμε…

Δηλαδή από το 1+ εκατομμύριο των τελευταίων ετών, θα μάς μένουν στο τέλος του 2020 συνολικά λιγότερες από 100.000 ψυχές. Γιατί; Γιατί απλά δεν έχουν όνειρο ζωής τους την Ελλάδα. Και φεύγουν. Γιατί δε θέλουν να έρθουν εδώ και να μάς πάρουν κάτι. Γιατί δεν είμαστε ως χώρα και καμιά… «γη της επαγγελίας» να μάς ζηλεύουν. Να περάσουν θέλουν οι άνθρωποι. Αλλά και να ήθελαν να μείνουν… πάλι θα χωρούσαν. Πάλι θα μπορούσαν να ενσωματωθούν. Πάλι δεν κινδυνεύουμε. Έτσι πιστεύω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό. Έτσι πιστεύουν πολλοί. Πάρα πολλοί. Αλλά δεν ακούγονται γιατί οι υπόλοιποι κάνουν θόρυβο.

Έτσι πίστευαν και το 2015 στη μεγάλη προσφυγική κρίση. Και κάποιοι υπάνθρωποι τούς έλεγαν «να τους πάρετε σπίτια σας αν τους αγαπάτε τόσο». Και τους πήραν. Και τους συνέτρεξαν με κάθε τρόπο στα καμπ, στις υπηρεσίες ασύλου, στα αεροδρόμια και τα πλοία.

Και τους ξεπροβοδίσαν. Και συνέχισαν. Και τα επόμενα χρόνια ήταν και σε καταλήψεις και βοηθούσαν Έλληνες. Και σε δομές και σε ΜΚΟ (ναι, σε αυτές που ξαφνικά έγιναν κατάπτυστες και εστίες σκανδάλων). Οι ίδιοι που συντρέχουν τους ξένους, βοηθάνε και τους Έλληνες. Οι άλλοι που κυνηγούν τους ξένους, κυνηγούν και τους δικούς μας. Βασικά, κοιτάνε μόνο την πάρτη τους. Δεν θα επιχειρηματολογήσω άλλο στο προσφυγικό ζήτημα.

Νιώθω ότι υποτιμώ και τη δική μου νοημοσύνη και όσων θα με διαβάσουν. Όλοι καταλαβαίνουν τι έχει συμβεί. Κανένας δε δικαιούται να λέει ότι δεν ήξερε και το πώς προκλήθηκε η μεταναστευτική ροή και ποιοι ευθύνονται γι αυτήν. Όλοι ξέρουν τι έκανε και τι δεν έκανε η Ελλάδα, τι έκανε και τι δεν έκανε ο υπόλοιπος κόσμος. Ειδικά η Ευρώπη και το «πνεύμα της» που κάποιοι έχουν για φετίχ.

Δεν χωριζόμαστε σε αυτούς που ξέρουν και σε αυτούς που δεν ξέρουν. Χωριζόμαστε ξεκάθαρα σε αυτούς που στη λέξη «άνθρωπος» σταματούν κάθε δικαιολογία και σε αυτούς που προσθέτουν το «αλλά».

Και φτάνουμε στο «δια ταύτα»:

Καμία Μόρια να μην ξαναστηθεί. Άμεση προώθηση όλων των ανθρώπων στην Ευρώπη και παραμονή εδώ όσων το επιθυμούν.

Υ.γ.1: Διατείνονται οι «περήφανοι Έλληνες» πως έχουμε ακόμα μια Ελλάδα σκορπισμένη στα πέρατα του κόσμου. Και ρωτάω: διακοπές έφυγαν κι έμειναν εκεί τόσοι Έλληνες εδώ κι έναν αιώνα; Δεν είναι «ξένοι» κάπου αλλού; Δεν «παίρνουν τις δουλειές» κάποιων ντόπιων; Αφήστε όμως τον απόδημο Ελληνισμό τριών και πλέον γενεών κι ας πάμε σε κάτι πιο πρόσφατο: Λέμε και ξαναλέμε ότι τα παιδιά μας τα στέλνει η κρίση στο εξωτερικό. Πράγματι, μόνο από το 2010 ως σήμερα έχουν φύγει 800.000 άνθρωποι για να δουλέψουν κάπου εκτός Ελλάδας. Για ένα καλύτερο μέλλον. Τι είναι αυτό αν δεν είναι «προσφυγιά»; Είναι Αναψυχή; Είναι επιλογή κι ελευθερία; Δεν ξέρω…

Υ.γ.2: Προσφυγάκια ασυνόδευτα «καλωσήρθατε στη βόρεια Ελλάδα».

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα