Ας τη θάψουμε την ανακύκλωση

Της Ελεάννας Ιωαννίδου 

Στην Ελλάδα, όταν μιλάμε για τα δημόσια έργα, το μυαλό όλων πάει στην πλούσια “παράδοση” απαράδεκτου σχεδιασμού. Έχουμε καταφέρει στο όνομα της ανάπτυξης να εφαρμόσουμε τις πιο αντιαναπτυξιακές πολιτικές. Έχουμε κατακρεουργήσει οράματα συχνά κάτω από τις πιο βαρύγδουπες ταμπέλες. Ζούμε στην χώρα που, με την ζεύξη Ρίου-Αντίρριου, απέκοψε τη Δυτική Ελλάδα από πιθανή μελλοντική ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου στο όνομα της ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού. Μάλιστα, για την ειρωνεία του πράγματος, ονομάσαμε την γέφυρα “Χαρίλαος Τρικούπης”, προς τιμήν του οραματιστή της …σιδηροδρομικής ζεύξης με την περιοχή. Το φαινόμενο είναι συχνό.

Στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης ήρθε, για δεύτερη φορά, η πρόταση για την δημιουργία υπογειοποιημένων κάδων απορριμμάτων. Ένα σημαντικό έργο για την πόλη, το οποίο, κατά την αντιδημαρχία, θα αποτελούσε την απάντηση σε ένα μεγάλο πρόβλημα, τη μείωση του κόστους διαχείρισης των απορριμάτων με αλλαγή μόνο στο σύστημα αποκομιδής. Όμως, η απάντηση αυτή θα ήταν σε λάθος κατεύθυνση. Όταν κάνεις μια μεγάλη επένδυση, προβλέπεις το πώς τα χρήματα που επενδύεις θα έχουν την βέλτιστη απόδοση. Στην περίπτωση μας, αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί εάν ο σχεδιασμός λάμβανε υπόψη τις πράσινες προτάσεις. Για να μπορέσει να λειτουργήσει πραγματικά η ανακύκλωση, πρέπει να γίνει υπόθεση των δημοτών κι ο Δήμος να τους προσφέρει την υποδομή. Αυτό ονομάζεται “διαλογή στην πηγή” και προϋποθέτει την ύπαρξη των αντίστοιχων ξεχωριστών κάδων για κάθε υλικό. Στις Γειτονιές σε Δράση – Οικολογία, Αλληλεγγύη, Πολιτισμός έχουμε θέσει στόχους για την ανακύκλωση στην πόλη, για κάθε υλικό, με βάση και τις Ευρωπαϊκές πρακτικές. Η τεχνική της υπογειοποίησης σήμερα στη Θεσσαλονίκη, μια μέθοδος με μεγάλο κόστος εγκατάστασης, αν δεν περιλάβει την εγκατάσταση τουλάχιστον τεσσάρων κάδων, ουσιαστικά θα θάψει, μαζί με τους κάδους, την προοπτική για διαλογή στην πηγή.

Με αυτό το σκεπτικό, θεωρήσαμε απαράδεκτη την πρόταση της Αντιδημαρχίας για την δημιουργία υπόγειων θέσεων που, όμως, θα αποτελούνταν μόνο από δύο κάδους, έναν για σύμμεικτα απορρίμματα κι έναν μπλε, δεσμεύοντας έτσι την προοπτική της πόλης να αποκτήσει στο άμεσο μέλλον την δυνατότητα ολοκληρωμένης ανακύκλωσης. Οι πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι και δεν υπάρχει πια το περιθώριο να κουβαλάμε τις ίδιες νοοτροπίες και να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, τα έχουμε πληρώσει ακριβά, ειδικά στην πόλη μας.

Για τον χώρο της οικολογίας η ανακύκλωση δεν είναι απλά ένα ζήτημα διαχείρισης, αλλά συμπυκνώνει ζητήματα βαθιά πολιτικά: από την νοοτροπία του πολίτη, που πρέπει να ξεφύγει από τον βάλτο της ανάθεσης στους άλλους (π.χ. τον Δήμο ή την Κυβέρνηση), μέχρι τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που προκύπτουν από την μη ορθή εφαρμογή της ανακύκλωσης, τη μηχανική διαλογή, το συνεπακόλουθο ουσιαστικό μονοπώλιο στην ανακύκλωση και, τελικά, την καύση. Ένα σύστημα ακριβό, επιβαρυντικό για το περιβάλλον και ανταγωνιστικό στην ανακύκλωση. Έτσι, τα σκουπίδια μας, αντί να αποτελέσουν αντικείμενο ανάπτυξης μιας υγιούς, συνεργατικής επιχειρηματικότητας που θα συμβάλλει στη μείωση των φυσικών πόρων που σπαταλούμε, θα παράξουν κέρδος μόνο για λίγους, επιβαρύνοντας τους πολλούς.

Με υπευθυνότητα απέναντι στους πολίτες που μας εμπιστεύτηκαν και παραμένοντας πιστοί σε όσα είπαμε προεκλογικά, θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε την ποιότητα ζωής και το περιβάλλον που μας αξίζει, θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή, ως βέλτιστη πρακτική για την πόλη, θα επιμείνουμε στην ανάγκη για διαβούλευση με τους πολίτες, τους φορείς, αλλά και μεταξύ των παρατάξεων εντός του δημοτικού συμβουλίου.

Κλείνοντας, επισημαίνω, για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι ήταν γνωστό στους υπευθύνους ότι για την σύναψη του δανείου, απαιτούνταν ευρύτερες συναινέσεις μεταξύ των δημοτικών ομάδων. Στην λογική “εμείς έτσι το σχεδιάσαμε, εσείς πρέπει να το ψηφίσετε, αλλιώς δεν θα γίνει το έργο” δεν υποκύπτουμε. Ούτε βέβαια στους λεκτικούς τραμπουκισμούς.

Διαβάστε ακόμη: Πείτε αντίο στους κάδους