Άστεγοι, κλοσάρ, επαίτες

Λέξεις – Εικόνες: Στέργιος Ανδρεάδης Όποια ταμπέλα και να επιλέξουμε για αυτους τους ανθρώπους, το αποτέλεσμα θα παραμείνει το ίδιο. Άντρες, γυναίκες, νέοι, αλλοδαποί…ποσοστά καταγεγραμμένα. Είναι άνθρωποι που κάποτε εργάζονταν για να μπορούν να ζουν, είχαν ένα σπίτι λίγων τετραγωνικών όπου μέσα σε αυτό προφύλασαν την ένδοιά τους και κυρίως την ανθρώπινη και ηθική τους αξιοπρέπεια κρατώντας την καθαρή και μακρυά από την λύπηση και την συμπόνοια της κοινωνίας.

Σήμερα, περπατώντας μέσα στην πόλη θα τους συναντήσουμε να στέκονται σε μια γωνία πέρασμα και να μοιράζουν χαρτομάντηλα για λίγα λεφτά, να είναι παραχωμένοι στην είσοδο ενός κλειστού καταστήματος όπου θα την έχουν κάνει σπίτι τους, θα τους συναντήσουμε ακόμα να κρατούν μια μικρή χαρτονένια ταμπέλα που γράφει «ΠΕΙΝΑΩ»… ή αυτό θέλουμε να βλέπουμε.

Παρατηρήστε καλύτερα, την μικρή τελεία πάνω από το γιώτα, τις δύο γραμμές κάτω από το ωμέγα,παρατηρήστε ακόμα τη γραφή, είναι ίδια σε όλα. Σε μια ελεύθερη ανάγνωση θα μπορούσε να λέει «ΠέΙ ΝάΟΥ». «Πληρώστε τώρα» λοιπόν, «γιατί πεινάω» ή «πληρώστε τώρα γιατί εσείς έχετε, εγώ δεν έχω» ή απλά «πληρώστε τώρα» προστακτικά. Αυτές οι αναγνώσεις έχουν πολλές μεταφράσεις τελικά.

Αλλά τί σημασία έχει; Το βράδυ, πιθανώς αυτοί οι άνθρωποι θα μαζευτούν κάπου να κοιμηθούν παραδίδοντας την ταμπέλα τους στον δημιουργό της μαζί με τα λεπτά που μάζεψαν, και η υπόλοιπη κοινωνία θα συνεχίσει να υπάρχει…. αβίαστα,αβάδιστα,αβασάνιστα.