Ατόφια παρακμή

του Μιχάλη Γουδή

Αρκεί να μην τρέχεις να προλάβεις το λεωφορείο, το ραντεβού, την οποιαδήποτε συμβατική υποχρέωση. Αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, βάλε το κινητό στην τσέπη και κοίτα γύρω σου. Έχει αλλάξει πολύ. Η επιστροφή από το φετινό καλοκαίρι στην πόλη, μας βρίσκει με περισσότερο ευδιάκριτα από ποτέ τα σημάδια της ατόφιας παρακμής. Ναι, τουλάχιστον ως προς την παρακμή και τα προβλήματα γίναμε μεγαλούπολη.

Απέναντι από το σύμβολο της Θεσσαλονίκης, το Λευκό Πύργο, εντοπίζει κανείς ένα από τα ελάχιστα πάρκα του κέντρου. Τα δέντρα προσφέρουν γενναιόδωρη σκιά, αρκετή ώστε να τους κρύψει από τα μάτια των περαστικών. Το απόγευμα ήταν δώδεκα οι άστεγοι που έχουν στήσει τη δική τους γειτονιά κάτω από το βλέμμα του Πύργου. Στα παγκάκια, στα γρασίδια, όπου βρουν. Όσο βοηθάει και ο καιρός ακόμη. Μετά βλέπουμε… Κανείς δεν περνάει μέσα από αυτό το πάρκο, όλοι κάνουν τον κύκλο, αποφεύγουν επιμελώς την ανάμιξη. Ενάμιση χρόνο πριν η «Νυχτερινή Περιπολία» του Θεσσαλονίκη Αλλιώς είχε καταγράψει τους αστέγους, ο Δήμος είχε κινητοποιηθεί. Κανείς, όμως, δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο ραγδαία θα ήταν η επιδείνωση των αριθμών. Αριθμών που στη συγκεκριμένη περίπτωση ταυτίζονται με ανθρώπινες ζωές και όχι με τα κέδρη των αγορών.

Κουκουλωμένοι στους υπνόσακους μάλλον δεν μπορούν να τα δουν μέσα από τα δέντρα, αλλά απέναντί τους έχουν ξανασηκωθεί. Τεράστια μαύρα πανιά και πανό. Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ασφυκτιά. Τείνει να γίνει μόνιμη η εικόνα, ταιριάζει άλλωστε και στο γενικότερο κλίμα. Το πολιτιστικό σήμα κατατεθέν της πόλης αδυνατεί να προσφέρει έστω λίγη αισιοδοξία.

Αισιοδοξία που είναι αναγκαία μετά από ένα σεργιάνι στο κέντρο της πόλης. Τέσσερις ήταν χθες οι ανθρώπινες σκιές που έφεραν ένα χειρόγραφο «πεινάω» ως ταμπέλα. Κάθε μέρα αυξάνονται, δεν είναι οι ίδιοι λίγο πολύ γνωστοί πια. Εξάλλου, βρίσκουν και πιο εύκολα καταφύγιο τώρα που ολοένα και περισσότερα καταστήματα κλείνουν, προσφέροντας τις εισόδους τους ως τέτοιο…

Η δυστυχία σε επισκέπτεται πλέον με εντονότερους ρυθμούς από ποτέ στα καφέ και στα εστιατόρια. Δύσκολα ξεχνιέται η γιαγιά που με το καρότσι της παρακαλούσε για αποφάγια σε ψαροταβέρνες της Κρήνης.

Η μέρα τελείωνε, ήδη από τις 8 και έπειτα δύο ειδήσεις κυριαρχούν στους τηλεοπτικούς δέκτες και στις ενημερωτικές ιστοσελίδες, από τη μία οι μαραθώνιες συζητήσεις του υπουργού οικονομικών για τα έβδομα… τελευταία μέτρα και από την άλλη η απογόητευση γιατί το νέο iPhone 5 δε μας εξέπληξε αρκετά συν ότι θα αργήσει λίγο να έρθει στη χώρα μας. Η παρακμή μπορεί να περιμένει. Εξάλλου, στις βίλες του Βοσπόρου που γυαλίζουν ολημερίς στις οθόνες προτεραιότητα είναι η ίντριγκα.