Άξιος! Άξιος!

Και λίγα λες! Πανάξιος! Και τι δεν κατόρθωσε ο ταπεινός υπηρέτης του κυρίου! Να πρωταγωνιστεί στο μεγαλύτερο σκάνδαλο της σύγχρονης Ελλάδας – απ’ όσα έχουν αποκαλυφθεί για να εξηγούμαστε, γιατί στους καιρούς που ζούμε τίποτε δεν αποκλείει να σκάσει και κανένα μεγαλύτερο. Να εμπλέξει με το αζημίωτο προφανέστατα, πολιτικούς στο ύψιστο επίπεδο της ιεραρχίας, υψηλά ιστάμενους διοικητικούς και λοιπούς, που απέδειξαν την εξαιρετική αποτελεσματικότητα και ταχύτητα διεκπεραίωσης της κρατικής μηχανής, όταν θέλει, παρά τα περί αντιθέτου θρυλούμενα. Να αποτελέσει πρώτο θέμα επί σειρά ετών σε μέσα ενημέρωσης πανελληνίως, προσφάτως και εκτός συνόρων. Να κινητοποιήσει ακόμη και το υπουργείο Εξωτερικών της τέως υπερδύναμης, που επικαλείται μεταξύ άλλων σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα – εδώ γελάνε. Να κατεβάσει στους δρόμους το παπαδαριό και τους θεοσεβούμενους με τα μαύρα σε κινητοποιήσεις υπέρ της αγιότητός του. Να δώσει την ευκαιρία στην ακροδεξιά να ξιφουλκεί για μια ακόμη φορά εναντίον του πολιτικού συστήματος. Να εξασφαλίσει μέρος της αμύθητης περιουσίας της εκκλησίας – κι ας μην εξετάσουμε εδώ πως την απέκτησε, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο -, η οποία ουδόλως συγκινείται από την οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας την οποία επί αιώνες απομυζά με τη σκοταδιστική πολιτική της, εξαντλώντας την κοινωνική της προσφορά σε νεροζούμια για τους άπορους, κι αυτά από το υστέρημα των εύπιστων του εκκλησιαστικού πληρώματος.

Πανάξιος! Κι αυτός και πολλοί άλλοι ρασοφόροι σαν κι αυτόν, που αλωνίζουν από άμβωνος και μέσα από κελιά, αφού καμιά κυβέρνηση ποτέ, ούτε καν η δήθεν σοσιαλιστική, δεν τόλμησε να τους αφαιρέσει τα σκανδαλώδη προνόμια, να φορολογήσει κανονικά τα μυθώδη εισοδήματά τους, να διακόψει τη μισθοδοσία τους από τα χειμαζόμενα κρατικά ταμεία, να δημεύσει περιουσιακά στοιχεία με τίτλους αδιευκρίνιστα σουλτανικά φιρμάνια, – με ποια άραγε ανταλλάγματα φάνηκαν τόσο γενναιόδωροι οι Οθωμανοί στην επίσημη εκκλησία των ραγιάδων; -, να τους κόψει το βήχα τέλος πάντων, αντί να σπεύδει να φιλά μπροστά στις κάμερες τα βρώμικα χέρια τους, σε μια εξόχως υποκριτική χειρονομία για λαϊκή κατανάλωση, που εξασφαλίζει τις ψήφους των θρησκόληπτων.

Και επειδή στην εποχή μας όλα έχουν την τιμή τους, να το θυμηθείτε, δεν θ’ αργήσει η μέρα που με μια «διαφωνία ανακριτή και εισαγγελέα» ή κάτι παρόμοιο, αποκατεστημένος ο άγιος πατέρας θα επιστρέψει στο κελί και τα καθήκοντά του για να σχεδιάσει τις επόμενες ιερές μπίζνες, που θα επινοήσει η αξιοσύνη του.