Bad Bunny και Super Bowl: «Έχετε τέσσερις μήνες να μάθετε ισπανικά»

Αν τελικά η μουσική είναι και καθρέφτης της κοινωνίας, τότε το είδωλο αυτής σήμερα μιλά ισπανικά, φοράει πολύχρωμα ρούχα, ψάθινο καπέλο και πίνει ρούμι το απόγευμα.

Για τους Αμερικανούς η διοργάνωση του Super Bowl είναι μια τεράστια πολιτιστική γιορτή γεμάτη αθλητισμό, μουσική και τεράστιες διαφημίσεις και θεάματα. Δεν θα σταθούμε όμως στο αθλητικό κομμάτι της φετινής διοργάνωσης, αφού το ενδιαφέρον μονοπωλεί η μουσική εμφάνιση στη μέση του αγώνα. Ανά τα χρόνια, ο θεσμός αυτός έχει εξελιχθεί σε σύμβολο της ποπ κουλτούρας οπου έχουν εμφανιστεί οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες του κόσμου και για το 2026 η σκηνή ανακοινώθηκε ότι ανήκει στον πιο streamαρισμένος καλλιτέχνης των τελευταίων ετών, τον Bad Bunny και μάλιστα αυτό φαίνεται να «ενοχλεί».

Ποιός είναι όμως ο ”κακός λαγός” ; Δεν είναι και πολλοί μάλλον αυτοί που δεν τον γνωρίζουν, αλλά αξίζει ένα σύντομο προφίλ. Ο Benito Antonio Martínez Ocasio – όπως είναι το πραγματικό του όνομα – είναι από το Πουέρτο Ρίκο και ραπάρει στην γλώσσα του, τα ισπανικά. Δεν εμφανίστηκε ποτέ ως μια συμβατική σταρ persona, το αντίθετο μάλιστα, ο Bad Bunny είναι ένας εκκεντρικός καλλιτέχνης που δεν χωράει σε κανένα καλούπι, που μετατρέπει τη μουσική του σε πολιτική δήλωση, η μουσική του ταυτότητα ρευστή, κινείται ανάμεσα στο reggaeton, τη rap και το urbano. Ο Benito κατάφερε να κάνει το ισπανόφωνο τραγούδι να ακούγεται παντού και να λατρεύεται, χωρίς να χρειαστεί να θέλουμε πάντα να ξέρουμε τη μετάφραση των στίχων.

Ο Bad Bunny μιλά για ζητήματα που οι περισσότεροι pop stars αποφεύγουν. Κάθε του στίχος είναι μια υπενθύμιση ότι η μουσική είναι μια πολιτική πράξη που τσιρίζει – και ότι η ταυτότητα δεν χρειάζεται ποτέ να “μαλακώσει” για να γίνει αποδεκτή. Οι αντιδράσεις, για την επιλογή του καλλιτέχνη αυτού για το Super Bowl, φυσικά δεν λείπουν. Συντηρητικά μέσα της Αμερικής σπεύδουν να σχολιάσουν ότι “το Super Bowl είναι για τους Αμερικανούς, όχι για τους reggaetoneros”. Αλλά τι σημαίνει ”Αμερικανός” σήμερα;

Τις τελευταίες εβδομάδες κυκλοφόρησε μια νέα αντίδραση, αυτή τη φορά από ορισμένους fans της διοργάνωσης του Super Bowl και στην πλειοψηφία τους υποστηρικτές της αντζέντας Τράμπ, που ξεκίνησαν διαδικτυακή αίτηση (petition) για την αντικατάσταση του Bad Bunny. Η αίτηση πρότεινε για αντικαταστάτη τον 73χρονο Strait, τραγουδιστή της Country σκηνής, ο οποίος διαθέτει μια δισκογραφία που είχε λάβει κορυφαίες θέσεις στα αμερικανικά charts ανα τα χρόνια και όλο αυτό με την ελπίδα ότι μια αλλαγή καλλιτέχνη θα βοηθούσε το halftime show να «αποτίσει πραγματικά φόρο τιμής στην πλούσια κληρονομιά της αμερικανικής μουσικής», μιας και η Country έχει ταυτιστεί με τον λαό της Αμερικής ως η παραδοσιακή μουσική. Βέβαια, από την πρώτη Οκτωβρίου μέχρι και σήμερα αυτή η αίτηση έχει μαζέψει περισσότερες από 10.000 υπογραφές, με τον ίδιο τον Bad Bunny να απαντά με τον δικό του πάντα τρόπο, μέσω συνέντευξής του, στην τηλεοπτική εκπομπή Saturday Night Live της Αμερικής ότι – Έχουν τέσσερις μήνες για να μάθουν Ισπανικά.

Η διαμαρτυρία αυτή, παρόλο που φαίνεται ακραία, είναι ενδεικτική μιας πιο βαθιάς συζήτησης – ποια μουσική θεωρείται «κατάλληλη» για ένα τόσο θεσμικό γεγονός, παρά την αθλητική φορεσία που είναι ντυμένο, και ποιος καλλιτέχνης έχει ”δικαίωμα” φωνής σε αυτό. Όλο αυτό φέρνει τη σκέψη ότι η σύγχρονη Αμερική – και κατ’ επέκταση η παγκόσμια ποπ κουλτούρα – δεν είναι μονοφωνική. Έχει πολλές γλώσσες, πολλούς ρυθμούς, πολλές ιστορίες που μανιάζουν να ειπωθούν. Και ο Bad Bunny είναι ίσως η πιο αυθεντική ενσάρκωση αυτής της νέας πολυφωνίας.

Θα συνεχίζει να τραγουδά στα ισπανικά, να συνεργάζεται με καλλιτέχνες της Λατινικής Αμερικής, να φορά παραδοσιακές φορεσιές και στοιχεία της κουλτούρας του στα red carpets και στα live του, να υποστηρίζει ανοικτά την queer κοινότητα και να υπενθυμίζει, μέσα από κάθε του εμφάνιση, ότι η κουλτούρα δεν είναι στατική, είναι ζωντανός οργανισμός, και η παρουσία του στη σκηνή του Super Bowl, λοιπόν, δεν είναι απλώς άλλη μια του συναυλία – είναι μια εντόνως πολιτική στιγμή.

Για πρώτη φορά, ένας ισπανόφωνος καλλιτέχνης από το Πουέρτο Ρίκο, που είναι γνωστό το πόσο πολύ δοκιμάζεται από την Αμερικανική κυβέρνηση, με υποεκπροσωπήσεις, αδιαφορία για το στεγαστικό και την οικονομία του νησιού θα βρεθεί στο επίκεντρο ενός θεσμού που εκπροσωπεί και προωθεί την αμερικανική ταυτότητα, την ώρα που για την Αμερική το Πουέρτο Ρίκο δεν φαίνεται να έχει ταυτότητα άξια λόγου. Τα μάτια είναι ήδη στραμμένα στο ημίχρονο!