Blog me: Σαμποτάζ και αλάρμ του Silentcrossing

Ο Silentcrossing πέρασε τη μισή του ζωή κάνοντας άσκοπες βόλτες στα στενά της Αθήνας. Αν ήταν δρόμος θα ήταν η λεωφόρος Βουλιαγμένης με κατεύθυνση τη θάλασσα ένα ανοιξιάτικο απόγευμα που ο ήλιος βάφει πορτοκαλί τις πολυκατοικίες. Ακόμα αναρωτιέται αν υπάρχει ζωή μετά τους Στέρεο Νόβα.

Σαμποτάζ

Θα ‘ρθει μια μέρα που δεν θα ‘χουμε πια τίποτα να πούμε, μόνο θα ταξιδεύουμε πάνω από αντάρτικα γκρεμισμένων πόλεων με βότσαλα από μακρινές παραλίες στην τσέπη και στα κουφάρια πρώην υπουργείων θα παίζουμε κλέφτες κι αστυνόμους και θα τους κάνουμε σαμποτάζ. Τα βράδια της καλοκαιρινής δυστοπίας που θα χάνουμε και πάλι την ψυχραιμία μας, θα πίνουμε ρετσίνα απ’ το περίπτερο και από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών θα ακούμε στη διαπασών Γιάννη Παλαμίδα και θα τους κάνουμε σαμποτάζ. Το ξημέρωμα θα μας βρίσκει ανάμεσα σε απλωμένες μπουγάδες προλετάριων σε ταράτσες των Πετραλώνων να γράφουμε προκηρύξεις, από το παλιό τρανζιστοράκι θα ακούγεται μόνο η Ντενεκεδούπολη κι εμείς χτυπώντας παλαμάκια θα κάνουμε κούνια στις κεραίες και τσουλήθρα στα δορυφορικά πιάτα των μεταναστών και θα τους κάνουμε σαμποτάζ. Ένα ζαχαρωτό απόγευμα με γεύση άγριας μέντας λεπτές ζακέτες θα αφήσουν να φανούν τα πρώτα κομμάτια σώματος και σε ώμους, γάμπες και αστραγάλους εραστών θα είναι χαραγμένα με ορνιθοσκαλίσματα τα μισοτελειωμένα νομοσχέδια αυτόχειρων βουλευτών. Θα τους κάνουμε σαμποτάζ! Τα σύγχρονα κορίτσια των μεγαλουπόλεων με κορδέλες στα μαλλιά θα πίνουν ούζο απ’ το μπουκάλι πάνω από τις γέφυρες μεγάλων αυτοκινητόδρομων με μεγάλες ουρές μεγάλων αυτοκινήτων και τα άυπνα βράδια με φεγγάρι θα ονειρεύονται τα μπράτσα του Γιούρι Γκαγκάριν, θα σκίζουν φωτογραφίες και με φωνές λύκων-Yodellayheehoo! Yodellayheehoo!-θα κάνουνε σαμποτάζ. Θα έρθει μια μέρα που τα συνθήματα στους τοίχους δεν θα μιλάνε για την πάλη των τάξεων, μόνο για τις ουλές που αφήνει πίσω της η αγάπη και τα ωχ που λιώνουν μέσα μας σαν σπίρτα, πρόστυχες ιστορίες για όλους αυτούς που ζουν χωρίς εμάς που τους αγαπάμε χωρίς λόγο και όλες αυτές που ζουν χωρίς εμάς που τις αγαπάμε χωρίς επιχειρήματα. Σαμποτάζ, μονάχα έτσι προχωράει η ζωή! Εκτός από τα γενέθλια θα γιορτάζουμε και το θάνατο των ανθρώπων που αγαπήσαμε, θα ντυνόμαστε κουνελάκια και κροκόδειλοι και θα πετάμε σερπαντίνες και κομφετί γιατί πέρασαν από τη ζωή μας και έφυγαν κι εμείς είμαστε ακόμα εδώ μόνο για να ολοκληρώσουμε το σαμποτάζ!

Αυτό το καλοκαίρι θα με βρει ξανά παρέα με το σκύλο, θα περπατάμε στα κύματα, θα παίζουμε κρυφτό ανάμεσα στα στάχυα και τα βράδια θα με μαθαίνει να διαβάζω τα αστέρια και να γαβγίζω στο φεγγάρι όταν από πάνω μας περνούν οι ποιητές. Κι όταν πάλι η καλοκαιρινή καταιγίδα μας βρει ξαπλωμένους στο χορτάρι θα σηκωθούμε τραγουδώντας, θα απλώσουμε τα φτερά μας και θα πετάξουμε μακριά να τους κάνουμε σαμποτάζ. Κι ας μην έρθεις μαζί μου στο Βερολίνο, εγώ θα πάω να βρω το άσχημο κορίτσι που αγαπώ πιο πολύ απ’ όλα και θα χορεύουμε ξυπόλητοι σε γκρεμισμένους τοίχους με μπογιατισμένες καρδιές και κάποτε μπορεί να συναντήσω ξανά εκείνο το αγόρι με τα πορτοκαλί γυαλιά που ένα πρωί μου έκανε ωτοστόπ στην εθνική και μετά στη διαδρομή τραγουδούσαμε δυνατά Σαμποτάζ και τότε θα τους κάνουμε πάλι σαμποτάζ. Κι όταν ένα καυτό μεσημέρι του Αυγούστου θα γίνει επιτέλους το μεγάλο σαμποτάζ στα τραίνα, στις σιδηροδρομικές γραμμές, στα πλοία, στα μέσα ενημέρωσης, στα μέσα παραγωγής, στα δημόσια κτίρια, στα τραπεζικά ολογράμματα, κανείς δεν θα το καταλάβει γιατί εκείνη ακριβώς την ώρα για πρώτη φορά στη ζωή μας θα προσέξουμε το μικρό αγόρι με τα μεγάλα γαλάζια μάτια από τη Ρουμανία που μήνες τώρα κάνει βόλτες με το ποδήλατο του στο κέντρο της πόλης και τότε από τη θάλασσα των ματιών του θα πλημμυρίσουν οι σπασμένοι δρόμοι και από όλα τα μεγάφωνα που κάποτε σήμαιναν συναγερμούς θα ακούγεται συγχρονισμένα ένα θρησκευτικό, καθαρτικό και μεταρσιωτικό εμβατήριο που θα μιλάει για παιδιά με μάτια λέιζερ και μαλλιά τιρκουάζ που μια μέρα θα κάνουνε ΣΑΜΠΟΤΑΖ! Και κάπως έτσι θα τους κάνουμε σαμποτάζ…

Αλάρμ

Δεν σου αρέσει η Cat Power γιατί δεν ένιωσες ποτέ την ανάσα του θανάτου στο σβέρκο σου για κάποιον έρωτα, δεν σύρθηκες γονατιστός στα μπαρς και δεν λιποθύμησες απ’ το ποτό δίπλα σε ψόφιους αρουραίους σε κάποιο σκοτεινό δρομάκι. Δεν σε πήραν οι φίλοι σου κάποιο βράδυ στο στρατόπεδο να σου βάλουν τα ξυπνητήρια του Time στο ακουστικό, δεν χόρεψες ξυπόλητη με Pere Ubu στο πλατό και δεν έπεσες με τα ρούχα στη θάλασσα πάνω στην τρέλα σου. Δεν κοιμήθηκες ποτέ σε παγκάκι στην πλατεία Βικτώριας ούτε και σε κάποιο παγωμένο σιδηροδρομικό σταθμό στη Βόρεια Ελλάδα με χιόνι, δεν τα παράτησες όλα για να πας να δεις τα πουλιά στον Έβρο, δεν έμεινες νηστικός δυο βδομάδες για να δεις το συγκρότημα που αγαπάς και δεν έπαιξες τη ζωή σου κορώνα γράμματα σε κάποιο στενό στο Σταθμό Λαρίσης. Δεν ξέρεις πως είναι να σε παρακολουθεί όλη νύχτα η ασφάλεια, οι προβολείς των αυτοκινήτων της δεν σου στράβωσαν τα μάτια, τα περιπολικά τους δεν σε κυνήγησαν σε δρόμους με λάδια. Ξέχασες να ζεις επικίνδυνα και μαράζωσες. Που πήγε το πάθος σου, που πήγε η κάβλα; Πού πήγε η κάβλα σου; Παλιά παίζαμε lego με τα σώματα μας, μπερδεύαμε χέρια πόδια και κεφάλια τώρα το παραμικρό άγγιγμα είναι ενοχλητικό. Που πήγε το πάθος σου; Σε ευνούχισαν κι εσένα οι τραπεζίτες. Ακόμα και από τα αστυνομικά δελτία εξαφανίστηκαν πια τα εγκλήματα πάθους, τώρα τα εγκλήματα είναι οικονομικά.

Μόνο τα σκυλιά ερωτεύονται πια σ’ αυτή την πόλη: δυο λαμπραντόρ διασχίζουν μήνες τώρα κάθε νύχτα τους δρόμους, πάντα μαζί, εκείνος μαύρος, εκείνη λευκή, ζητιανεύουν έξω από τα σουβλατζίδικα, εκείνος πάντα περιμένει να φάει πρώτα εκείνη και όταν τελειώσει αρπάζει ό,τι απέμεινε, δεν αφήνει κανένα να την πλησιάσει, μετά απομακρύνονται στο βάθος της πόλης δίπλα δίπλα. Έρωτας ηρωικός στα χρόνια του μνημονίου. Εσύ μαζεύεις αποδείξεις. Κάνεις πράξεις λογιστικές. Ζεις ανάμεσα στα δελτία των οκτώ. Μελετάς υδρογονάνθρακες. Περιμένεις διαγγέλματα. Βάζεις το αλάρμ και διεκπεραιώνεις γρήγορα. Η κάθε σου κίνηση είναι προσεκτικά μελετημένη. Πριν κάνεις έρωτα διπλώνεις προσεκτικά τα ρούχα σου στο κομοδίνο. Και μαζεύεις αποδείξεις. Αισθάνεσαι ποτέ ότι η ζωή σου έχει μπει στο αλάρμ;

http://silentcrossing.wordpress.com