Bloody Hawk ευχαριστούμε που γράφεις όλα αυτά που συζητάμε με τις παρέες μας
Τρεις συντάκτες τις Parallaxi εξηγούν γιατί ο Bloody και ο νέος του δίσκος αξίζουν την προσοχή σου.
Την Παρασκευή κυκλοφόρησε ο τρίτος δίσκος των “Fthina Tricks” του Bloody Hawk. Δύο μήνες μετά την προβολή της ταινίας του “ΕΜΕΙΣ” ο Νικόλας επιστρέφει για να μας θυμίσει τους λόγους που τον ακούμε φανατικά από την εποχή του “Φθείρομαι“, με τραγούδια και συνεργασίες που θέλαμε να δούμε, σε μία προσωπική αφήγηση της δικής του μουσικής πορείας, με ήχο και χροιά που αλλάζει ανά τραγούδι.
Τρεις συντάκτες τις Parallaxi εξηγούν γιατί ο Bloody αξίζει την προσοχή σου.
“Έσκασε σαν πρόκα και με κούφανε”
Πέρασαν μόλις 5 μέρες που ο Bloody κυκλοφόρησε τον νέο του δίσκο, πέντε μέρες που το αγόρι μου μου λέει “έχω κουραστεί να παίζει στο αμάξι ο ίδιος δίσκος στο repeat” αλλά και τι να κάνω; “Απλά γουστάρω που κάνανε το ραπ πιο μεγάλο.” Κάθε φορά που ακούω τα τραγούδια του κολλάω με έναν ακόμη στίχο που δεν είχα ακούσει την πρώτη, την δεύτερη, την τρίτη, ή την δέκατη φορά. Επίσης, αισθάνομαι πως ο δίσκος του Bloody θα μπορούσε να είναι ένα οδοιπορικό στην πόλη μου και θεωρώ πως θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ από τους στίχους που ξεχώρισα, από τα μπαλκόνια, μέχρι τα σπίτια, τις γειτονιές, την Αντιγονιδών.
Ας ξεκινήσω με την Γειτονιά “εδώ είναι η Βραζιλία της Ευρώπης αφού/ σ’ όποιο μπαλκόνι και να πάω κοιτάω φαβέλες αφού”, σε ρυθμό μπορεί να θυμίζει λίγο την Βαλαωρίτου, όμως το μαγικό στο τραγούδι είναι πως ακούς τον Νικόλα σαν να έχει 3 διαφορετικές φωνές-προσωπικότητες, στοιχείο το οποίο έχει χτίσει ως ταυτότητα και σε αυτό τον δίσκο φαίνεται πιο έντονα από όλους τους προηγούμενους.
Στο Θα περάσει “Από όποια μεριά της Ελλάδας και να σαι/ Το σώμα σου νιώθει το τραύμα/ Γιατί γεννηθήκαμε και μας πετάξανε εδώ να ζητάμε το θαύμα” είπε ότι σκέφτεται η γενιά μου σε δύο προτάσεις. Προχωράμε στην Αντιγονιδών, μία συνεργασία φωτιά που διψούσαμε για να έρθει χρόνια. Φαίνεται από το beat, τον ΛΕΞ που ακούγεται από μακριά να αφηγείται για ακόμη μία φορά εικόνες της πόλης και την ηρεμία του Bloody το τραγούδι να είναι νοχελικό μέχρι που φτάνουμε στον στίχο “φτύνω το γαμήδι στο μπαλκόνι σαν να το ετοιμάζω όλη την ζωή μου” που η ένταση στην φωνή του σε προετοιμάζει πως θα σηκώσει ότι υπάρχει γύρω του σαν άνεμος που θα τα βροντήξει όλα. “Να ‘μουνα ξανά εννιά χρονών να ξυπνούσα μέσα στις Χριστουγεννιάτικες πιτζάμες μου/ να έγραφα ένα γράμμα να ζητούσα να μην τρέχουνε τα χρόνια σαν χώμα από τις παλάμες μου” και μετά σκάει ο ΛΕΞ, “Αυτά τα μέρη είναι κάπως μελαγχόλικα και αποδεικνύουνε πως κλαίνε και οι άντρες τι κι αν δεν είμαστε ακριβώς κανονικοί τραγουδιστές ματώνουμε και γράφουμε μπαλάντες”.
Και ξάφνου, μετά την low rap, φτάνουμε στον συνδυασμό της με την ρέγκε “Φανάρια”, ασφυκτικά συναισθηματική μπαλάντα “Όταν τα φανάρια θα ναι βύσσινη/ Όταν τα φανάρια θα ‘ναι βυσσινί/ Κι όταν θα στερέψουμε από υπομονή/ Όταν τρεμοπαίζω πάνω στο σκοινί / Θέλω να ‘σαι εκεί”. Και έπειτα σε μία συνεργασία που δεν ξέραμε πως χρειαζόμασταν. Η σπουδαία φωνή της Μαρίνας Σάττι αγκαλιάζει τους προβληματισμούς του Bloody Hawk στο “Δε φοβάμαι”. Ίσως το πιο κοινωνικό τραγούδι του δίσκου, “Η χώρα πάει στην τύχη Μαρίνα ρίξε το ζάρι”…”Κι αν ο άνεμος φύγει μείνει μακριά/Δεν τον ξέχασα γιατί μου έμαθε πολλά/Να μην φοβάμαι/Δεν φοβάμαι…φτάνω στην άκρη του κόσμου με μάτια ανοιχτά”..”Παιδί χωρίς φυλή και λίγο με ενοχλεί/Το πως χορεύει η λογική σε ένα στενό σχοινί/ Κι όλο φοβάμαι κάποιον άστεγο χωρίς φωνή/ Αλλά κοστούμι φορά αυτός που με δολοφονεί/ Είδα ένα ντοκιμαντέρ και συγκινήθηκα/Για τους ανθρώπους που πολέμησαν λυπήθηκα/ Αλλά και τώρα έχει πόλεμο θυμήθηκα/ Μετά η κοιλιά μου ήταν χορτάτη και κοιμήθηκα/Γι’ αυτό και είμαι ένοχος/Το δάχτυλό μου έδειξε τα φίδια/Άπληστος· στο σπίτι μου όμως έκανα τα ίδια/Ύπουλος· γράφω για την φτώχεια και την πείνα/Και σκέφτηκα τον στίχο αυτόν με θέα την πισίνα” Αριστούργημα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Επόμενη στάση και ίσως αγαπημένη το “Tour Skit” στο οποίο συνεργάζεται με τον κολλητό του Trouf, με τον οποίο ξεκίνησαν μαζί και διατηρούν μέχρι σήμερα το “ΕΜΕΙΣ” τους. Το τραγούδι έχω την εντύπωση πως το ακούσαμε στην ταινία, την περίοδο της καραντίνας που έμεναν όλοι μαζί σε ένα σπίτι κοντά στην Ξάνθη και έγραφαν ή ηχογραφούσαν ραπ. Το συγκεκριμένο κομμάτι θυμίζει πολύ τον Bloody στις αρχές του και γι αυτό το αγαπώ γιατί θυμάμαι πως δεν αλλοιώθηκε.
Προτελευταίο τραγούδι, το “Χρόνια μου πολλά“, προσωπική εξομολόγηση προς τον εαυτό του που σε κάνει να ταυτιστείς με τις με τους δικούς σου απολογισμούς, εξάλλου γι αυτο είναι στους κορυφαίους μας καλλιτέχνες στο spotify γιατί με τις ιστορίες του μας φέρνει στο νου τις δικές μας αναμνήσεις “Όταν το δωμάτιο είναι ασφυκτικά πυκνό/ Και θέλω να μαζέψω με τα χέρια τον καπνό/ Λες κι αν το πετύχω θα κατάφερνα να δω κάτι πέρα από κενό”.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και τελευταίο single από τον δίσκο, το “Κόλπο” η μουσική πορεία του Bloody από τότε που ήταν μικρός μέχρι σήμερα 8 λεπτά, ο ύμνος του. Για ακόμη μία φορά ο nerd που σκαρφάλωσε στην κορυφή της rap μας κάρφωσε τις ρίμες σαν πρόκες στο μυαλό, μας προβλημάτισε, μας συγκίνησε, μας δημιούργησε εικόνες, μας ξύπνησε. Και Bloody ευχαριστούμε που φτύνεις ότι σκεφτόμαστε. Τα πιο ουσιαστικά 50 λεπτά ακροάσης για φέτος το καλοκαίρι. Ήθελε μόνο να περάσουμε καλά από την Βαλαωρίτου, στην Αντιγονιδών και πίσω στον Μαχαλά.
*Υ.Γ. Εσείς δεν θα πεθάνετε ποτέ!
*Μυρτώ Τούλα
«Ο λόγος που αγαπήσαμε την ελληνική ραπ»
Από την ημέρα που κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος του Bloody Hawk, βλέπω fans να γράφουν ότι αυτό το άλμπουμ «είναι για τους παλιούς». Και παρόλο που δεν είμαι «από τους παλιούς», ίσα ίσα η γνωριμία μου και η γρήγορη αγάπη μου για την ελληνική ραπ έγινε με ΛΕΞ και Bloody τα τελευταία χρόνια, ο νέος δίσκος του Νικόλα έγινε, από το πρώτο άκουσμα, ίσως από τους αγαπημένους μου όλων των εποχών και αυτό γιατί για ακόμα μία φορά, μίλησε στις ψυχές μας, με τους στίχους του να είναι πιο επίκαιροι από ποτέ.
Ακούγοντας το γνώριμο «Τίποτα δεν άλλαξε ακόμα, στη Βαλαωρίτου κουβαλάω μία πολυθρόνα / Στις καθυστερήσεις του αγώνα, έβγαλα το δίσκο για να βγάλω το χειμώνα» που δεν έχει σταματήσει να παίζει στα ακουστικά από τη μέρα που κυκλοφόρησε το «Fthina Tricks 2», με την γρήγορη αναφορά στον «Μαχαλά», καθώς και το beat που από το πρώτο δευτερόλεπτο σε κάνει να κουνάς το κεφάλι σου στο ρυθμό του, ήξερα ότι η «Geitonia», σε συνεργασία με τον Mateo Nps, θα είναι από τα τραγούδια που θα παίζουν το καλοκαίρι στο αμάξι στη διαδρομή για τη θάλασσα, ανεβάζοντας απευθείας το mood. Ταυτόχρονα, το συγκεκριμένο τραγούδι με τις αναφορές του στις προηγούμενες επιτυχίες της τριλογίας «Τελευταία φορά που βγαίνω από το τροχόσπιτο» με έκανε απευθείας να νιώσω ένα αίσθημα νοσταλγίας αλλά και παράλληλης ευτυχίας.
Αυτό που σίγουρα δεν περίμενα να ακούσω είναι η αγγελική φωνή της Aggelina στο «Tha perasei». Η Αggelina, το διαμαντάκι που έχει κερδίσει γρήγορα το ενδιαφέρον της Gen Z το τελευταίο διάστημα έκανε την έκπληξη, μιας και κανείς δεν περίμενε να συμπεριληφθεί στο συγκεκριμένο άλμπουμ. Το συγκεκριμένο τραγούδι φέρνει μία πνοή αισιοδοξίας με τον Νικόλα να μας υπενθυμίζει ότι το σκοτάδι «θα περάσει». Στίχοι που αγγίζουν κάθε νέο στη δεκαετία των 20’s που μένει στην Ελλάδα του σήμερα και προσπαθεί να επιβιώσει: «Προετοιμάζομαι για όλον τον πόνο που θα ‘χω και φέτος μπροστά μου / Έχω μια μάχη που κάθε λεπτό, είναι και ένα λεπτό πιο κοντά μου», ενώ ταυτόχρονα δεν ξεχνά να μας υπενθυμίσει το έγκλημα των Τεμπών και να μας ανατριχιάσει με τον στίχο: «Απ’ όποια μεριά της Ελλάδας και να ‘σαι το σώμα σου νιώθει το τραύμα». Αγαπημένο μου πράγμα για ακόμα μία φορά, οι αναφορές σε προηγούμενα τραγούδια που λατρεύουμε και σε αυτούς τους στίχους, με το «Όχι κάθε μέρα, σε θέλω κάθε λεπτό στη ζωή μου».
Ότι και να πω για συνεργασίες με ΛΕΞ και Σάττι θα είναι λίγο, μιας και ήμουν ήδη θετικά προκατειλημμένη μόλις είδα τα ονόματά τους στη λίστα με τα τραγούδια, ήταν σχεδόν αδύνατον να μην μου αρέσουν. Η βελούδινη φωνή της Μαρίνας ήρθε για να μας αγγίξει σαν χάδι στα σκληρά λόγια του Νικόλα: «Εδώ δεν ξέρουμε πώς να πρωτοπεθάνουμε / Απλά ξυπνάμε και όποιον πάρει ο χάρος», – ακόμα μία έμμεσα αναφορά για Τέμπη – ενώ ο ΛΕΞ για ακόμα μία φορά με τους στίχους ζωγράφισε τη Θεσσαλονίκη μας, έφερε στο μυαλό μας εικόνες από τα πάρκα, το κυκλικό της Αντιγονιδών, τις Συκιές, τα παιδιά των δρόμων και μας υπενθύμισε τι σημαίνει ΛΕΞ, «κάνοντας το ραπ πιο μεγάλο».
Από την πρώτη στιγμή ξεχώρισε στα αυτιά μου το «Κουτί» που θύμισε «Εικοσάλεπτο», με το storytelling του Νικόλα να γίνεται για ακόμα μία φορά με τον καλύτερο δυνατό και συνάμα ανατριχιαστικό τρόπο και να υπενθυμίζει ότι πάντα ο άνθρωπος θα ζητά περισσότερα από αυτά που χρειάζεται: «Διαβάζοντας τη λίστα σιγουρεύτηκα / Πως ό,τι έγραψα, είν’ όλα απαραίτητα / Μακάρι να ‘χα ό,τι σκέφτηκα κι ευχήθηκα / Και μέσα στο λευκό κουτί κοιμήθηκα / Κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο».
«Το νέο μου κομμάτι κρατάει 8 λεπτά» είπε στον «Μαχαλά» και ο Νικόλας το έκανε. Και κλείνει τον δίσκο, ο οποίος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως και μία ιστορική αναδρομή στα τελευταία χρόνια της καριέρας του, με το «Κόλπο». Ένα αριστούργημα, θα ήταν αδικία να χαρακτηριστεί κάτι λιγότερο από αυτό.
Μέσα από το τελευταίο κομμάτι ο Νικόλας καταφέρνει να συνδέσει την τριλογία των «Fthina Tricks» με τον πιο μαγευτικό τρόπο, κάνοντας αναδρομή στο «Φάντασμα», το «Κρίμα» αλλά και με το τελευταίο verse να αποτελεί το πρώτο κουπλέ από το «Ηλίθιο», ένα τραγούδι του 2015, όταν ακόμα ήταν ένα άγνωστο παιδί που ράπαρε στους δρόμους της Ξάνθης. Ε, αυτό, πράγματι ήταν αφιερωμένο στους «παλιούς», αλλά μας άγγιξε όλους…
*Χρυσάνθη Αρχοντίδου
«Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο κομμάτι πέρα από Antigonidon στον δίσκο που κάποιος πάτησε πρώτα το play»
Όλοι οι Θεσσαλονικείς έχουν βρεθεί στους δρόμους της συγκεκριμένης γειτονιάς, στο άκουσμα του τραγουδιού θυμούνται όσα έχουν ζήσει εκεί και ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο αναπολώντας όσα έκαναν μικροί. Το ίδιο κάνει και ο ΛΕΞ « Αν ο bloody μεγάλωνε στην Θεσσαλονίκη… ίσως πετύχαινε τον ΛΕΞ 16 χρονών να πίνει (τσι)γάρα στο κυκλάκι της Αντιγονιδών».
12 κομμάτια τα οποία αφήνουν το στίγμα τους. Ο Toquel στο δικό του feat στο τραγούδι Aeroplana μας θύμισε τον παλιό εαυτό του που μας ενθουσίαζε σε κάθε του τραγούδι και μιλούσε για την δύσκολη ζωή του. Αφού όπως ραπάρει ο ίδιος «Μπαίνω μες’ το αμάξι φτάνω studio αφήνω την ψυχή μου ξανά» έτσι, μείναμε εμείς με την ψυχή του στο αυτί μας κάνοντας όλοι πλάνα, όπως αυτός…
Στα Fanaria ανατρίχιασα.«Όταν τα φανάρια θα ‘ναι βυσσινί κι όταν θα στερέψουμε από υπομονή όταν τρεμοπαίζω πάνω στο σκοινί θέλω να ‘σαι εκεί». Πάτησα το pause και σκέφτηκα και εγώ – όπως αυτός – τον άνθρωπο που θα θέλω να είναι εκεί όταν στέρεψω από υπομονή…
Το Fthina Tricks 3 μας βρήκε να ακούμε το Fthina Tricks 2 σε μια μίξη με το Fthina Tricks και μας άφησε με την προσμονή για το επόμενο δίσκο που περιμένουμε ήδη, από τώρα.
Το ραντεβού μας το έχουμε δώσει με τον Bloody, 5 Ιουλίου στο Στάδιο του Απόλλων Καλαμαριάς, εκεί, αναμένουμε να τραγουδήσουμε μέχρι να μείνουμε χωρίς φωνή με τα κινητά στις τσάντες μας για να απολαύσουμε τις μοναδικές στιγμές που θα μας προσφέρει ο καλλιτέχνης- ενώ παράλληλα σε κάθε πρώτο ήχο από κομμάτι του που ξεκινάει και υπάρχει feat σε αυτό θα ανυπομονούμε να πεταχτεί στην σκηνή ο/ή παρτενερ του.
Όσο για το Κolpo, το τραγούδι οκτώ λεπτών μοιάζει με ένα κομμάτι των οκτώ δευτερολέπτων, ειδικά, αν συλλογιστεί κανείς την ιστορία αυτού και κάτσει κάποιος και δει τα lyrics ένα προς ένα. Από το γυμνάσιο που τον έκαναν για δημοτικό μέχρι το σήμερα. Ενώ, όσο το ακούμε είμαστε ευγνώμων που δεν σταμάτησε μετά το «Τίμημα» που είχε αρχίσει να βαριέται με τον ίδιο να το λέει ξεκάθαρα: Μετά το «Τίμημα», είχα αρχίσει να βαριέμαι να σταματήσω, έψαχνα ευκαιρία».
Αν δεν σ’ αρέσει να είσαι ο Bloody «τώρα είμ’ ο Bloody, χαιρετάνε τα παιδιά αλλά δε ξέρω άμα μ’ αρέσει τελικά» αν διαβάζεις αυτό το άρθρο, πίστεψε με, σε όλους τους υπόλοιπους μας αρέσει που είσαι ο Bloody που μιλάς για όσα μιλάς και πρεσβεύβεις όσα πρεσβεύβεις.
Και όπως είπες Νικόλα – με την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα – ας αφήσουμε την Μαρίνα να ρίξει το ζάρι…
*Αντώνιο Παντέλη
