Caribbean Sequel: Η τηλεδίκη

Στην πρώτη δημόσια συνέντευξη έπειτα από την περιβόητη τηλεδίκη, η Amber Heard δήλωσε πως κατανόει την αγάπη του κόσμου για τον πρώην σύζυγο της και διάσημο ηθοποιό, Johnny Depp. 

Εμφανώς καταβεβλημένη, μα παρούσα, προσπάθησε να εξηγήσει τα αυτονόητα: πως επιδρούν στην συναισθηματική και ψυχική της υπόσταση, οι διάφοροι σεξιστικοί χαρακτηρισμοί που διαβάζει καθημερινά στις διάφορες αναρτήσεις των social media. 

Η έκβαση της δικαστικής διαμάχης αξιολογήθηκε από το ποιο από τα δυο πρόσωπα φέρει την θετική αναγνώριση και αποδοχή από το ευρύ κοινό. Τίποτα άλλο δεν είχε μεγαλύτερη αξία από την «αθώωση» στη κοινή γνώμη του πάλαι ποτέ super star και την τελική του κοινωνική εξιλέωση. Μια σημαντική υπόθεση κεκαλυμμένης ενδοοικογενειακής βίας, καθώς το τυπικό (φανερό) αίτημα ήταν το αίτημα συκοφαντικής δυσφήμησης, αλλά το ουσιαστικό, όπως ανέκυψε δια των νομικών ισχυρισμών, ήταν η απόδειξη ό,τι ο Depp ήταν θύμα ενδοοικογενειακής βίας. 

Η υπόθεση κρίθηκε από την απόφαση των επτά ενόρκων, οι οποίοι παρά τα αποδεικτικά στοιχεία που κατέθεσε η νομική ομάδα της ηθοποιούς, έλαβαν την ετυμηγορία τους στη βάση της δημοφιλίας και της συμπάθειας, παρά της αλήθειας και των επιχειρημάτων. Η δικαστική διαμάχη των Heard και Depp, θα διαρκέσει, καθώς η Heard μέσω των νομικών εκπροσώπων της υπέβαλε -και δικαίως- έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης. Τα επεισόδια είναι πολλαπλά και η υπόθεση περίπλοκη, με αφετηρία δυο καταδικαστικές αποφάσεις των βρετανικών δικαστηρίων κατά του Depp.

Η αίτηση διαζυγίου, που κατάθεσε η Heard το 2016 στη Μεγάλη Βρετανία, με νομική βάση τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, έκρινε ένοχο τον Depp και διέταξε προσωρινά περιοριστικά μέτρα εναντίον του. Μάλιστα, ο δικαστής της έδρας αναγνώρισε δώδεκα από τα δεκατέσσερα μεμονωμένα περιστατικά βίας και ενώ η Heard στη πρόσφατη δίκη παρέπεμψε σε αυτά, οι ένορκοι χαρακτήρισαν τα τεκμήρια, «απάτη»! 

Έπειτα, ο Depp χάνει την αγωγή της συκοφαντικής δυσφήμησης που κατάθεσε ενώπιον των βρετανικών δικαστηρίων, χωρίς δυνατότητα άσκησης έφεσης, κατά τη εφημερίδα για ένα δημοσίευμά της Sun, το οποίο τον χαρακτήριζε τον ως «wife beater» . Το 2018 η Heard συνέταξε ένα άρθρο στη Washington Post, χωρίς να περιέχει κάποια επίσημη ονομαστική αναφορά στο πρώην σύζυγο της, υποστηρίζοντας πως είναι θύμα ενδοoοικογενειακής βίας. 

Επικαλουμένη ως legal ground αυτό το άρθρο, η νομική ομάδα του Depp υπέβαλε ένα νέο αίτημα συκοφαντικής δυσφήμησης το 2022 αυτή τη φόρα στην Αμερική και δη στη πολιτεία της Virginia, τυχαίο; Καθόλου! Η νομικοί εκπρόσωποί του έκαναν σε αυτόν τον τομέα εξαιρετική προεργασία, οφείλουμε να το ομολογήσουμε, καθώς επιλέγουν ως τόπο άσκησης της αγωγής την πολιτεία της Virginia και όχι την πολιτεία της California, όπου και διέμενε το ζευγάρι κατά το κοινό του βίο, καθώς η πολιτεία της Virginia έχει ευνοϊκότερες διατάξεις για το επίδικο ζήτημα και τη δυνατότητα τηλεοπτικής κάλυψης.

Το νέο αγώγιμο αίτημα για συκοφαντική δυσφήμηση του Depp, το οποίο ήταν όντως ατομικό, καθώς βασιζόταν στο ουσιαστικό δικαίωμα της προσβολής προσωπικότητας, μα δεν ήταν άμεσο υπό την έννοια ό,τι το δημοσίευμα δεν κατονόμαζε τον ίδιο, είχε ως κύριο αίτημα την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη λόγω του χαρακτηρισμού του ως «κακοποιητή». Όμως, όπως διαβάσαμε και είδαμε, η νομική ομάδα χρησιμοποιώντας το νομικό επιχείρημα της προσβολής προσωπικότητας, είχε ως απώτερο σκοπό να αποδείξει πως ο Depp ήταν θύμα ενδοοικογενειακής βίας!

 Ακόμη, και να ήταν, γιατί δεν άσκησε πρωτόδικα αγωγή με αυτό το αίτημα; Τι ήταν αυτό που τον απέτρεψε; Η πατριαρχική σκέψη δυστυχώς δεν μολύνει μονάχα τις γυναίκες, μα δηλητηριάζει και τους άνδρες, διότι το ζήτημα δεν είναι εάν και οι άνδρες είναι θύματα βίας και δη ενδοοικογενειακής, αλλά πως τα θύματα θα καταφέρουν να σπάσουν τα δεσμά και τον φαύλο κύκλο και να φύγουν από μια τοξική κατάσταση. 

Εάν και το αίτημα της αγωγής ήταν η επαγγελματική ζημία που έχει υποστεί, η συλλογιστική πορεία της νομικής του ομάδας επικεντρώθηκε στην απόδειξη της θυματοποίησής του, με αποτέλεσμα και το ευρύ κοινό να κρατήσει τελικά το συμπέρασμα πως ο Depp είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας.

Σε αυτό το σημείο κρίνεται αναγκαία μια σημαντική διευκρίνηση η φεμινιστική θεωρία δεν εξαιρεί κανένα φύλο από τα δεινά της πατριαρχικής πεποίθησης. Όμως, καμία/κανένα/ κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ούτε τα επίσημα στατιστικά στοιχεία που φανερώνουν πως η πλειοψηφία των θυμάτων είναι γυναίκες ούτε το γεγονός πως η πληθυσμιακή ομάδα που κατά κόρον φέρει αυτές τις πεποιθήσεις και τις ασκεί είναι οι αρρενώποτητες, εξού και η έννοια της ταξικής πατριαρχίας. 

Όμως, στη προκειμένη περίπτωση και τα δυο μέρη ήταν κακοποιητικά! Η αναγνώριση, λαμβάνοντας υπόψη του ισχυρισμούς της νομικής ομάδας του Depp, πως και η Heard ήταν κακοποιητική -σε άλλο βαθμό και συνθήκες-, θέτει πια ένα νέο ζήτημα στο θέμα της ενδοοικογενειακής βίας, αυτό της πολλαπλής και αμφοτερίζουσας άσκησης βίας. Εάν επιλέξουμε να κλείσουμε τα μάτια σε αυτό πως και οι γυναίκες μπορεί να γίνουν κακοποιητικές αρνούμαστε να εξετάσουμε το φαινόμενο σφαιρικά και ολοκληρωμένα.

Τόσο οι συνθήκες ζωής τους, όσο και το ατομικό τους status έδινε την οικονομική και κατ΄επέκταση κοινωνική δυνατότητα της παύσης αυτής της τοξικής συνθήκης. Όχι, δεν εννοώ πως ισχύει το πατριαρχικό ψευδοεπιχείρημα «γιατί δεν έφυγαν από αυτήν την κακακοποίητη σχέση;», αλλά και η συνεχιζόμενη μονόπλευρη απεικόνιση της Heard, ως «θύματος» δεν είμαι βέβαιη πως επιδρά ευεργετικά στην ανάληψη προσωπικής ευθύνης και στην ουσιαστική προσπάθεια απεμπλοκής της από μια πολύ δύσκολη συνθήκη. 

Σίγουρα, η συναισθηματική και ψυχολογική συνεξάρτηση δημιουργεί περισσότερες δυσκολίες και εμπόδια στην απόφαση για τερματισμό μιας ζοφερής κατάστασης λόγω της έντονης κα χρόνιας χειραγώγησης, αλλά ας σκεφτούμε πως πολλές γυναίκες έχουν να αντιμετωπίσουν επιπρόσθετα την οικονομική και την κοινωνική επισφάλεια.

Οι αποδείξεις και τα τεκμήρια σχετικά με την κακοποιητική συμπεριφορά του Depp, τα οποία προσκόμισε η Heard κατά τη διάρκεια της δίκης, δεν έλαβαν της προσοχής που τους άξιζαν, καθώς η νομική ομάδα του Depp χρησιμοποιώντας την στρατηγική DRAVO, το ακρώνυμο προκύπτει από τα αρχικά των λέξεων: Deny, Attack, Reverse Victim and Offender (άρνηση, επίθεση, αντιστροφή θέσης θύτη-θύματος),χειραγωγώντας ουσιαστικά την έδρα και τους ενόρκους κατάφερε να αποδυναμώσει τόσο τα επιχειρήματα, όσο και τις αποδείξεις για τη ενοχή του Depp. 

Τελικώς, το δικαστήριο εκδίκασε αποζημίωση τόσο την Heard, όσο και τον Depp, με το μέγεθος των ποσών καταβολής πολύ διαφοροποιημένο .Το σύστημα των ενόρκων δυστυχώς απέδειξε για ακόμη μια φορά τα λανθασμένα και στρεβλά κριτήρια ανάληψης μιας απόφασης, καθώς το αίσθημα συμπάθειας-αντιπάθειας έθεσε στο περιθώριο την αξία της αποδεικτικής ισχύς των νομικών συλλογισμών. Κοινώς ήταν μια δική εντυπώσεων και εικόνας, παρά επιχειρημάτων και λογικής!

Ακόμη και αν η ομάδα της Heard κάνει λόγο πως ο Depp έχει μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια, ώστε να είναι σε θέση να κινεί τη νομική διαδικασία και να επηρεάζει τη κοινή γνώμη υπέρ του – γεγονός που ισχύει συγκρίνοντας τα περιουσιακά τους στοιχεία-, παρ΄όλα ταύτα οφείλουμε να κάνουμε τον διαχωρισμό πως δεν ομιλούμε για δυο πρόσωπα της διπλανής πόρτας, ελάχιστες/-α/-οι ειδικά στη χώρα μας θα ήταν σε θέση να έχουν όχι μια/έναν δικηγόρο, αλλά ομάδα και να κινούν αγώγιμα αίτημα από τη μια χώρα στην άλλη! Ας θέσουμε, λοιπόν, την διαχωριστική γραμμή για να μην παρασυρθούμε από την πεποίθηση πως το συγκεκριμένο πρωτόδικο αποτέλεσμα αποτελεί ταφόπλακα και για τις υποθέσεις που εκδικάζονται καθημερινά στα ελληνικά δικαστήρια. 

Σίγουρα, ο αρνητικός σχολιασμός και η προσπάθειά φύμωσης της Heard αποτελούν πρακτικές που παρατηρούνται και στην καθημερινή μας ζωή, όπως άλλωστε και η προσπάθεια οικονομικού στραγγαλισμού από τη σειρά δικαστικών εξόδων. Όμως, και πάλι τόσο η οικονομική κατάσταση, όσο και η δημοσιότητα λόγω της ιδιότητας των δυο προσώπων καθιστούν την υπόθεση ξεχωριστή. Αρκεί, μονάχα να δούμε τα επίδικα ποσά των αποζημιώσεων που αιτήθηκαν και οι δυο πλευρές!

Ας μην λησμονούμε τη καθοριστική σημασία της έκβασης των εγχώριων δικαστικών υποθέσεων με έμφυλο πρόσημο, οι οποίες αποτυπώνουν με ρεαλιστικό τρόπο το επίπεδο της ισότητας στη χώρα μας. 

Η μητέρα της ανήλικης τότε Αμαλίας, ξέσπασε σε κλάματα, όταν άκουσε την οριστική απόφαση του δικαστηρίου, καθώς αν και η εισαγγελική πρόταση έκρινε ένοχο, τον προπονητή της ιστιοπλοΐας, για το ποινικό αδίκημα της κατάχρησης σε ασέλγεια ανηλίκου και για το έγκλημα του κατ’ εξακολούθηση βιασμού, εκείνος τελικά αθωώθηκε, κατά πλειοψηφία, για το αδίκημα του βιασμού. 

Ξεκίνησε, επίσης την περασμένη εβδομάδα η εκδίκαση της άγριας γυναικοκτονίας της Κωνσταντίνας και του αδερφού της Γιώργου της από τον πρώην σύζυγό της. Τέλος η πιθανή αρχειοθέτηση της υπόθεσης βιασμού της Γεωργίας Μπίκα φανερώνει την αδυναμία αναγνώρισης της ανυπαρξίας συναίνεσης κατά τη σεξουαλική πράξη. Εάν και οι σύγχρονες διατάξεις της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης ενσωματώθηκαν στην ελληνική κείμενη νομοθεσία, παρατηρούμε παρ΄όλα ταύτα κωλυσιεργία στην ουσιαστική εφαρμογή τους. 

Η αδράνεια σε συνδυασμό με τις παρωχημένες πατριαρχικές αντιλήψεις καθιστούν το παρόν των θηλυκοτήτων δυσχερές και πιθανά ζοφερό, καθώς εγείρεται το ερώτημα: εάν η πρόοδος για την οποία όλες/-α/-οι συζητάμε συντελείται όντως σε πραγματικό χρόνο! 

Σίγουρα, η δικαστική διαμάχη του πρώην διάσημου ζευγαριού, αποδεικνύει για πολλοστή φορά πως έχουμε όλες/-α/-οι ριζωμένες μέσα μας πατριαρχικές αντιλήψεις, καθώς είμαστε προϊόντα αυτής της κοινωνίας είτε άθελα είτε ηθελημένα και θα ήταν μυωπικό να το αρνηθούμε. 

Η ειδοποιός διαφορά προκύπτει από την συνειδητή επιθυμίας μας για αλλαγή!