Χέρια καθαρά

Έλειπε η κατακραυγή. Για καιρό, η σιωπή είχε γίνει συνήθεια, και η ατιμωρησία είχε μετατραπεί σε καθεστώς. Έλειπαν τα καθαρά χέρια, εκείνα που θα έβαζαν την ανθρώπινη ζωή πάνω από συμφέροντα, ψέματα και συγκάλυψη.

Αντί γι’ αυτά, είχαν εδραιωθεί τα επικίνδυνα χέρια. Χέρια που κρατούσαν υποδομές διαλυμένες, που υπέγραφαν αποφάσεις χωρίς καμία αίσθηση ευθύνης. Χέρια που δεν έτρεμαν ούτε όταν παρέδιδαν ψευδείς διαβεβαιώσεις για την ασφάλεια των τρένων ούτε όταν έκρυβαν την αλήθεια από τους πολίτες.

Τα εγκλήματα των Τεμπών, σε μια λίστα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει.

Το έγκλημα πριν το δυστύχημα: 

• Πλήρης εγκατάλειψη και αδιαφορία για την ασφάλεια του δικτύου και την ασφαλή μετακίνηση των πολιτών. 
• Προσλήψεις ανεκπαίδευτων υπαλλήλων μέσω τοποθετήσεων με πολιτικά μέσα. 
• Έλλειψη πληροφόρησης της ελληνικής κοινωνίας για την κατάσταση του σιδηροδρόμου. 
• Επιδεικτική αγνόηση των προειδοποιήσεων των εργαζόμενων για την έλλειψη ασφάλειας του σιδηροδρόμου. 
• Ψευδείς διαβεβαιώσεις ότι τα τρένα ήταν ασφαλή.

Το έγκλημα του ίδιου του δυστυχήματος: 

Τα συστήματα ασφαλείας δεν λειτουργούσαν, η τηλεδιοίκηση ήταν ανύπαρκτη, και η ανθρώπινη αμέλεια αφέθηκε να κάνει τη δουλειά της.

Το έγκλημα της κοροϊδίας:

• Λίγες ημέρες πριν, μας διαβεβαίωναν πως τα τρένα είναι ασφαλή. 
• Λίγες ημέρες μετά, μας διαβεβαίωναν για το ανθρώπινο λάθος. 
• Η τηλεοπτική προσπάθεια να παρουσιαστεί το τοπικό σύστημα ελέγχου ως τηλεδιοίκηση.
• Υπηρεσιακοί παρίσταναν τους επιβάτες προκειμένου να διαβεβαιώσουν την ασφάλεια του δικτύου.

Το έγκλημα της συγκάλυψης:

Το σημείο του δυστυχήματος αλλοιώθηκε, αποδεικτικά στοιχεία εξαφανίστηκαν, οι κάμερες της εμπορικής αμαξοστοιχίας χάθηκαν.

Το κοινωνικό έγκλημα:

Η επιβράβευση και επανεκλογή των υπευθύνων.

Το έγκλημα της διακίνησης παράνομου φορτίου:

Από την πρώτη στιγμή, υποστηρίχθηκε μετά βεβαιότητας, ότι δεν υπήρχαν εύφλεκτα υλικά. 

Το έγκλημα της σιωπής των ΜΜΕ:

Τα ΜΜΕ για δύο σχεδόν ολόκληρα χρόνια, αγνόησαν, αποσιώπησαν και τελικώς υποβάθμισαν πλήρως το θέμα των Τεμπών, επιτρέποντας να σκεπαστεί όλη η αλήθεια.

Το έγκλημα της ηθικής εξόντωσης:

 Όσοι τόλμησαν να αμφισβητήσουν την επίσημη εκδοχή βαφτίστηκαν συνωμοσιολόγοι.

Το έγκλημα της συνεχιζόμενης αδιαφορίας:

Δύο χρόνια μετά, δεν έχουμε πληροφορηθεί για κάποια ουσιαστική αλλαγή, για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων.

Τώρα, λοιπόν, τι κάνουμε;

Ίσως ήρθε η ώρα… για καθαρά χέρια.

Ήρθε η ώρα να επιλέξουμε ανάμεσα στα εύκολα και τα δύσκολα.

Το εύκολο είναι να είσαι αδιάφορος. Να παρακολουθείς τα πάντα σαν θεατής, να κλείνεις τα μάτια στις αδικίες που συμβαίνουν γύρω σου. Εύκολο είναι να είσαι αριστερός ή δεξιός, μπλε, πράσινος ή μωβ, να βολεύεσαι σε μια ταυτότητα που σε κάνει να νιώθεις ασφαλής χωρίς να χρειάζεται να αναλάβεις την πραγματική ευθύνη του πολίτη.

Το δύσκολο είναι να είσαι άνθρωπος. Να στέκεσαι αντάξιος των περιστάσεων. Να κατανοείς ότι η θέση σου, η φωνή σου, η συμμετοχή σου έχουν δύναμη. Το δύσκολο είναι να παίρνεις θέση, ακόμα και όταν η σιωπή φαίνεται να είναι πιο ασφαλής.

Μετά τις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, καταλάβαμε τη δύναμη της πίεσης. Είδαμε πως όταν οι φωνές μας γίνονται μία, κανείς δεν μπορεί να τις αγνοήσει. Οι πολιτικοί αναγκάστηκαν να αντιδράσουν, τα μέσα ενημέρωσης αναγκάστηκαν να ασχοληθούν, οι υπεύθυνοι αισθάνθηκαν έστω και προσωρινά την πίεση.

Ο καθένας μας έχει τον ρόλο του.

• Τα δημόσια πρόσωπα, με τον δημόσιο τους λόγο.
• Οι καλλιτέχνες, με το έργο τους.
• Οι άνθρωποι της ενημέρωσης, με την αλήθεια που επιλέγουν να πουν.
• Και εμείς, οι απλοί πολίτες, με τη στάση μας, με τη φωνή μας, με την παρουσία μας σε κάθε διεκδίκηση που αφορά  το αυτονόητο.

Το σκοτάδι κρατά όσο το επιτρέπουμε. 

Είναι καιρός να έχουμε χέρια καθαρά.

*πηγή εικόνας: pexels/Josh Hild