Χίτσκοκ, λεμονάδα και ποπ κορν
Σαββατόβραδο σε ένα θερινό σινεμά: ο ορισμός του αστικού καλοκαιριού.
Αυτό είναι το πρώτο Σαββατοκύριακο για φέτος που θα ήθελα να βρίσκομαι δίπλα στο ελαφρύ κύμα, με τα πόδια μου χωμένα στην άμμο. Το καλοκαίρι έχει και επίσημα ξεκινήσει, το ημερολόγιο «νομιμοποιεί» τα ταξίδια του μυαλού στο απέραντο γαλάζιο και όλα έξω έχουν πάρει τον θερινό δρόμο τους.
Διαβάστε σχετικά: Αυτά είναι τα θερινά σινεμά της πόλης
Δεν έφυγε πολύς κόσμος για τις κοντινές παραλίες αυτό το διήμερο. Η πόλη ήταν σχετικά γεμάτη, κατά τη μέρα και κατά τη νύχτα της, και παντού άκουγες ανθρώπους να ξεφυσάνε κόντρα στις υψηλές θερμοκρασίες, κάνοντας τα παρθενικά τους παράπονα για τη ζέστη.
Όταν, λοιπόν, δεν πάει ο Μωάμεθ στη θάλασσα, πάει η θάλασσα στα αστικά θερινά σινεμά και κάπως έτσι το μακροβούτι σε νοητά κρυστάλλινα νερά γίνεται μέσα από την υπαίθρια μεγάλη οθόνη και από τις ιστορίες αγάπης που κάπου, κάπως, κάποτε ένας σκηνοθέτης τοποθέτησε μέσα σε σελιλόιντ.
«Είναι κάτι βραδιές που δεν χρειάζεται να πιεις καθόλου». Η Γκρέις Κέλι, με ένα λευκό αέρινο φόρεμα κι ένα βλέμμα σαν ξυράφι, αφήνεται στην επιβλητική γοητεία του Κάρι Γκραντ μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο της Νότιας Γαλλίας, με εκατοντάδες πυροτεχνήματα να σκάνε έξω από το παράθυρο.
Διαβάστε σχετικά: Ζήσε το αστικό καλοκαίρι αν ξέμεινες στην πόλη
«Το κυνήγι του κλέφτη», ένα ρομαντικό θρίλερ του 1955 από τα επιδέξια χέρια του Άλφρεντ Χίτσκοκ, είναι μια ταινία για την οποία ο ίδιος ο δημιουργός της έλεγε πως πρέπει κανείς να τη δει στις διακοπές του.
Αριστοτεχνικά ελαφρύ, ό, τι ακριβώς πρέπει σε ένα σαββατιάτικο βράδυ Ιουνίου στην πόλη, το έργο ξετυλίγει τον έρωτα που γεννιέται ανάμεσα στον πάλαι ποτέ κλέφτη κοσμημάτων Τζον Ρόμπι, γνωστό στην πιάτσα ως «Γάτα», και στην πανέμορφη Φράνσις, κόρη ζάμπλουτης αμερικανικής οικογένειας.
Εικόνες από την αξεπέραστη ομορφιά της Προβηγκίας, από τους αμπελώνες της, τους φιδωτούς δρόμους, πιάτα με κις λορέν και μπουκάλια με λευκό κρασί, εντυπωσιακά κοστούμια και βραδινές τουαλέτες (η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ Κοστουμιών για τα κομψοτεχνήματα της Ίντιθ Χεντ), η μαγεία της γαλλικής ριβιέρας.
Κάθε φορά που οι τίτλοι τέλους πέφτουν σε ένα θερινό σινεμά, ξέρεις πως πατάς πιο γερά στο αθάνατο καλοκαίρι. Και όλα (καταφέρνουν να) μοιάζουν διαφορετικά.
*Εικόνες από το Σινέ Απόλλων, αφιέρωμα 21 ταινίες για το καλοκαίρι
