Χριστούγεννα: μια ευκαιρία να σκεφτούμε με τα παιδιά μας τους «άλλους»

στη μνήμη των γονιών μου

που ήξεραν να γιορτάζουν να καλύτερα Χριστούγεννα

 Τα Χριστούγεννα είναι μια οικογενειακή «λαμπερή» γιορτή που δεν ευνοεί τους φτωχούς, τους γέρους, τους ανάπηρους, τους μόνους, τους πρόσφυγες. Δεν έχουν λεφτά για δώρα, τους λείπει η οικογένεια, δεν μπορούν να μετακινηθούν, είναι μόνοι, δεν έχουν τίποτε πια.

Πιστοί, άθεοι, αγνωστικιστές, χριστιανοί κάθε δόγματος, εβραίοι, βουδιστές, μουσουλμάνοι, όλοι χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από δώρα που δεν τα έχουμε πραγματικά ανάγκη και φαγητό που δεν μας κάνει καλό. Τα ακριβά ρεβεγιόν για να μας δουν ότι είμαστε εκεί δεν έχουν νόημα.

Εάν θέλουμε να διδάξουμε κάτι στα παιδιά μας αυτές τις μέρες είναι ότι είμαστε καλύτερα και καλύτεροι άνθρωποι όταν βγαίνουμε από το κουκούλι του εαυτού μας και προσφέρουμε κάτι στους άλλους: χρόνο, διάθεση, έναν καλό λόγο και ίσως και λίγα χρήματα. Κάνετε έναν κατάλογο των «τσαλακωμένων» ανθρώπων στο περιβάλλον σας (ένα φτωχότερο ξαδελφάκι, ένας ηλικιωμένος μόνος, το προσφυγόπουλο της διπλανής πόρτας…) και βάλτε τα παιδιά σας να σκεφτούν κάτι γι’ αυτούς. Να σκεφτούν κάτι πέρα και πάνω από τον εαυτό τους.

Τα παιδιά κάνουν τα καλύτερα δώρα: ζωγραφικές, collage, τα λογάκια τους. Ακόμη και τα παλιά τους βιβλία (αυτά που δεν θέλουν να κρατήσουν) και τα ρούχα που δεν τους κάνουν πια είναι ένα καλό δώρο για όσους τα έχουν ανάγκη.

Πολύ καλή ιδέα είναι να σας βοηθήσουν στην κουζίνα και να κάνετε γλυκά, κουλουράκια που θα δώσετε σε όσους τα έχουν ανάγκη.

Καλή μας χρονιά!

«Πάει ο καιρός που οι δικοί σας

σκηνοθετούσαν τη γιορτή σας.

Και είσαι εσύ που πρέπει τώρα

να υψώσεις της γιορτής τα δώρα.

Ποιός θα νοιαστεί και ποιός θα παίξει;

Χρονοποιός ας είναι η λέξη

γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα

και μεις τους δίνουμε το σχήμα».

Ο χρονοποιός

Πρωτοχρονιές σε χρόνους άλλους,

Πρωτοχρονιές με τους μεγάλους.

Mικρός εσύ μικρός κι ο χρόνος,

αλλάζατε κι οι δυο συγχρόνως.

Λίγο μετά τα δεκαεφτά

με τους γονείς σου ήσουν πάλι,

μα αισθανόσουνα απών

σε συντροφιά συμμαθητών.

Tο σπίτι σου έχανε εξουσία

κι ο χρόνος την κρυφή του ουσία.

Ύστερα γιόρταζες με φίλους

σ’ ένα δωμάτιο καπνού^.

το θαύμα πάλι ήταν αλλού:

στις παιδικές Πρωτοχρονιές σου,

στο χρόνο που άλλαζε μαζί σου,

πριν μεγαλώσει η αντίστασή σου.

Τώρα τι κλαις και τι γκρινιάζεις;

Πρωτοχρονιά είναι και γιορτάζεις

τη λίγη πίστη του ενηλίκου

στην παιδική ανατολή του.

Πρωτοχρονιές γιορτές του χρόνου,

Πρωτοχρονιές του ραδιοφώνου.

Πώς θα τις γιόρταζες εσύ

τώρα που έχεις το κλειδί;

Μικρό κλειδί και σ’ οδηγάει

σ’ ένα παράσπιτο στο πλάι.

Σ’ ένα μικρό-μικρό πλανήτη

πλάι στο μεγάλο άδειο σπίτι.

Πάει ο καιρός που οι δικοί σας

σκηνοθετούσαν τη γιορτή σας.

Και είσαι εσύ που πρέπει τώρα

να υψώσεις της γιορτής τα δώρα.

Ποιός θα νοιαστεί και ποιός θα παίξει;

Χρονοποιός ας είναι η λέξη

γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα

και μεις τους δίνουμε το σχήμα.

Διονύσης Σαββόπουλος από το δίσκο Ο χρονοποιός

© LYRA 1999