Ο Χρυσοχοΐδης και οι Πόλεμοι του

Όπως αποδεικνύει η πείρα των δύο τελευταίων ετών, ο αρμόδιος για την ασφάλεια της κοινωνίας Υπουργός, γίνεται εύκολα πολεμοχαρής στρατηγός της κυβέρνησης. Εξαγγέλει πόλεμο με τις καταλήψεις, πόλεμο με τις πορείες, πόλεμο με την μαφία. Πόλεμος παντού και μάχες πουθενά.

Ωραίο το Jeu de la Guerre που θέλει να παρουσιάζει, αλλά εν τέλει οι μέθοδοι ή ακόμα καλύτερα οι μεθοδεύσεις του το μόνο που καταφέρνουν είναι να σπείρουν μέσα στην κοινωνία την υποψία.

Από την μία, ”δημιουργεί” με τη συνδρομή ενός ολόκληρου δημοσιογραφικού στρατού κυψέλες δήθεν εγκληματικότητας, νομιμοποιεί το νταηλίκι του πάνω σε αυτές και τις καθιστά με μια εντυπωσιακή λεπτότητα εύκολους στόχους.

Μόλις τις απορροφήσει ή επιφανειακά τις διαλύσει (όπως για παράδειγμα οι καταλήψεις) απομακρύνεται με ελαφρά βήματα αφήνοντας την αύρα του να φανεί ηρωική. Το ίδιο φαίνεται να κάνουν και οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι. Η απατηλή του εικόνα μοιάζει σαν μια παρτίδα πόκερ.

“Διότι η απάτη δεν μπορεί να αποδειχτεί. Επομένως, δεν χρειάζεται να γίνεται λόγος γι αυτήν. Αρκεί να απομακρύνεσαι συστηματικά από αυτό το προκαθορισμένο περιβάλλον, αντίστοιχο εκείνου που ο SunTzu ονόμαζε στο πόλεμο καταστραμμένες ή διαλυόμενες θέσεις: «Αν βρίσκεσαι σε κατεστραμμένες ή διαλυμένες θέσεις, βάλ’ το στα πόδια όσο το δυνατόν γρηγορότερα.» [Από το βιβλίο Σημειώσεις Πάνω στο Πόκερ].

Από την άλλη μεριά, όταν ξεσπάει μέρα μεσημέρι πιστολίδι και ξεκαθάρισμα στην Αθήνα εμφανίζεται αμέσως με ύφος Στρατηγού και εξασφαλίζει την ηρεμία μας λέγοντας ότι θα ανοίξει πόλεμο με την μαφία. Πόσες φορές έχουμε δει όμως το κράτος τα τελευταία χρόνια να πολεμά την τρομοκρατία; Γιατί και η μαφία που λιμνάζει μέσα στις γειτονιές και σκοτώνει κόσμο είναι και αυτή ένα ύψιστο είδος τρομοκρατίας. Εδώ, στο στάδιο αντιμετώπισης της μαφίας, δεν έχει ανάγκη από την δημιουργία κλίματος από τα Μέσα γιατί αυτά τα ίδια τα γεγονότα αναγάγουν τις δηλώσεις του σε ηρωικές και αποφασιστικές. Διότι σε μια δύσκολη, έκρυθμη στιγμή οποιαδήποτε δήλωση αξιωματούχου, ακόμα και ένα απλό Καλησπέρα, φαντάζει βαρύγδουπο και ηρωικό.

Αυτό που ο Υπουργός πράττει εν τέλει είναι να μπερδεύει την εικόνα του με την α λα καρτ αποφασιστικότητα του. Σπάμε εύκολα τις καταλήψεις και γεμίζουμε με αστυνομία τα πανεπιστήμια αλλά δεν προστατεύουμε τον κόσμο από την πραγματική τρομοκρατία. Πιθανότατα η όλη αυτή κριτική θα φανεί ως πολιτική αμφισβήτηση του έργου του. Σε καμία περίπτωση όμως το ύφος της δεν καταδεικνύει την προσπάθεια να δείξει την γυμνή στρατηγική του, η οποία είναι απολύτως ηθελημένη και εξόχως επιτυχής για τους στόχους που θέτει αυτός ο ίδιος και κυρίως ο Πρωθυπουργός.

Γιατί όπου γράφουμε Χρυσοχοΐδης, εννοούμε κυρίως Μητσοτάκης. Και αυτό δεν χρειάζεται να εξηγηθεί γιατί συμβαίνει. Αυτό που μπορεί να εξηγηθεί είναι γιατί η κυβέρνηση παίζει αυτό το παιχνίδι : Επειδή το βαρύ κλίμα ανασφάλειας την συμφέρει υπερβολικά πολύ για να το πνίξει.

Τέλος, κατά πάσα πιθανότητα, αυτό που θα ζήσουμε πάλι είναι ένα πολιτικό παιχνίδι μνήμης. Να δούμε ποιος θα ξεχάσει πρώτος. Ο κόσμος τα γεγονότα ή ο Χρυσοχοΐδης την υπόσχεση του; Ίδωμεν…