Χθες το απόγευμα στο εμπορικό κέντρο

Του Γιώργου Τούλα 

Χθες το απόγευμα στο ΑΤΜ απέναντι από το σπίτι μου στη λεωφόρο δεν είχε κόσμο. Δεν είχε ουρά. Που και που περνούσε κανένας που είχε ξεμείνει, έπαιρνε το πενηντάρικο και έφευγε. Στο εμπορικό κέντρο υπήρχαν ουρές. Μεγάλες. Παντού. Σε όλα τα ταμεία. Οι άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν την πρώτη μέρα των εκπτώσεων και ξεχύθηκαν για ψώνια. Περίμεναν θαρρείς το σήμα της συμφωνίας. Μια πωλήτρια έλεγε σε μια κυρία πως είχαμε βδομάδες να δούμε κάτι τέτοιο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αγόραζαν λίγες μέρες κονσέρβες και χαρτιά υγείας μαζικά, μην ξεμείνουν. Και φάρμακα από τα φαρμακεία. Η αγορά λένε είναι θέμα ψυχολογίας.

Χθες βράδυ λοιπόν στην αγορά οι άνθρωποι έδωσαν ένα σήμα καπνού. Λευκού. Κρυφάκουγα καθώς περπατούσαμε. Μιλούσαν ξανά για διακοπές, για σχέδια, για όνειρα. Ζευγάρια αγκαλιασμένα, γονείς λιγότερο σφιγμένοι. Αλλά και ηλικιωμένοι πιο χαλαροί. Στην τηλεόραση οι ειδήσεις είναι διαρκείς. Μεταγραφές, ναζάκια, αρνήσεις, σενάρια. Το τσακισμένο πρόσωπο του πρωθυπουργού που στέκεται όρθιος με το ζόρια πια. Ο Τσακαλώτος ξανά στις Βρυξέλλες. Τούμπα-Χαριλάου ένα πράμα. Στην Αμαλίας καίνε σημαίες του Σύριζα. Το νέο πολιτικό προσωπικό ετοιμάζεται να πρωταγωνιστήσει. Στο εμπορικό όμως ο κόσμος μοιάζει να έχει κατεβάσει προσωρινά στοράκια. Να μην ακούει. Ξέρει τι τον περιμένει. Υποψιάζεται τι έχει το τούνελ στην άκρη του. Ξέρει ότι η Ευρώπη θα αλλάξει πολύ γρήγορα. Άγνωστο προς τα που. Όμως η ζωή συνεχίζεται. Επέδειξε παραδειγματική ψυχραιμία για βδομάδες. Ωρίμασε. Και ας τον λένε ανώριμο, ας του κουνά το δάχτυλο ο πάσα ένας στο fb. Ο πάσα ένας που αν έψαχνε το ποιόν του καλύτερα ο εισαγγελέας θα έφριττε. Τώρα γίναν όλοι δικαστές. Κουνάνε δάχτυλα. Έλληνες και ξένοι. Χθες βράδυ στο εμπορικό γινόταν πάρτι. Ο κόσμος, που πάλι ανώριμο θα τον πουν ψώνιζε και γελούσε. Καλό καλοκαίρι να έχουμε έλεγαν αποχαιρετιζόμενοι. Αύριο είναι μια άλλη μέρα. Νικήσαμε χάνοντας ή χάσαμε νικώντας. Θα το μάθουμε ποτέ; Η ζωή συνεχίζεται…