Χτύπα το κεφάλι σου στον τοίχο της τράπεζας!

της Ελένης Παπαστεργιάδου

Άνεργη ένα χρόνο τώρα, σκέφτηκα ότι έχω χρόνο να συμμετέχω στα κοινά της περιοχής μου, κουβαλώντας πάντα το πιστεύω ότι είναι και δική μου ευθύνη. Εκλέχτηκα ταμίας στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του Λυκείου που είναι μαθήτρια η κόρη μου.

Ξεκινώ λοιπόν, λόγω εμπειρίας και μετά από ενημέρωση της προκατόχου, την διαδικασία ενεργοποίησης του τραπεζικού λογαριασμού του συλλόγου (με ποσό 1000,00 ευρώ), ο οποίος απενεργοποιήθηκε λόγω αδράνειας «λέει» από το 2011.

Άντε να το δεχτώ, αφού μου αράδιασες και τους νόμους (που αυτούς τους ξέρεις καλά). Με μία κόλα Α4 γεμάτη δικαιολογητικά, συγκεντρώνω κάθε βεβαίωση, κάθε πρακτικό και ό,τι άλλο βάζει ο νους σου και τα υποβάλλω. Νομίζοντας η αφελής ότι έχω τελειώσει, ενημερώ-νομαι από την υπεύθυνη υπάλληλο ότι για την ενεργοποίηση απαιτείται η γνωμοδότηση από την περιφερειακή. Όλα αυτά ξεκίνησαν αρχές Οκτωβρίου και μέχρι σήμερα μεσολάβησε ένας μήνας νοσηλείας μου σε νοσοκομείο και ανάρρωσης .Όταν τηλεφώνησα την 1/12 να ρωτήσω τι συμβαίνει και τόση καθυστέρηση, μου ζητήθηκαν επιπλέον χαρτιά που τα ζητούσε η νομική υπηρεσία. Διαφώνησα με τα όσα ζητούσαν, διότι αυτά αφορούσαν ιδιωτική επιχείρηση και όχι σύλλογο. Ευγενικά ζήτησα το τηλέφωνο του νομικού τμήματος από την διευθύντρια, όπου και παραπονέθηκα για όλο αυτό τον παραλογισμό, όμως κατά λέξη μου λες «δεν έχετε καμιά δουλειά να πάρετε τηλέφωνο»!

Στις 3/12 ζητώ την βοήθειά τους ξανά τηλεφωνικά, τονίζοντας την ανάγκη που υπάρχει να βοηθηθούν οι μαθητές της Γ΄ λυκείου για την σχολική εκδρομή. Με αποφεύγουν και μετά από τέσσερα τηλεφωνήματα η υπεύθυνος απαντά ρίχνοντας την ευθύνη στο νομικό τμήμα. Μου λες «ε στο κάτω κάτω δεν είναι και δικό μου πρόβλημα»…. εγώ σου λέω όμως «είναι δικό σας πρόβλημα να με εξυπηρετήσετε»! Θα μου κάνει την χάρη η εν λόγω κυρία να ασχοληθεί ξανά σε δυο μέρες. Βάζοντας όπως μου είπε την υπογραφή κάπου , “φέρει ευθύνη”.

Ας αποφασίσουμε λοιπόν σε αυτόν τον τόπο να φέρουμε επιτέλους αυτή την «μαμημένη» ευθύνη, διότι μας καταπίνει ο φόβος ολημερίς και οληνυχτίς. Σημειωτέον ότι αν δεν κινηθεί ο λογαριασμός έως κάποιο διάστημα έχουν δικαίωμα -λένε- αλλά εμείς κανένα- να τα κατασχέσουν. Δίκιο δεν βρίσκω. Τώρα εγώ φταίω που τους είπα κλέφτες ευθέως;

Δεν πρόκειται να παραιτηθώ, θα τους γίνω εφιάλτης μέχρι να μας δώσουν τα χρήματα των παιδιών.