Debate: Έβγαλαν την υποχρέωσή τους προς μια «θεσμική» σούπα

Λέξεις: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος

Παρακολούθησα κάποια σημεία του debate. Προσπαθούσα να παρακολουθήσω, όταν δεν άντεχα άλλο άλλαζα κανάλι. Έπαιρνα μερικές ανάσες και μετά επέστρεφα…

Η διαδικασία δείχνει την απίστευτη ανασφάλεια από την οποία διακατέχονται τα επιτελεία των κομμάτων. Μια ανασφάλεια η οποία τους οδηγεί στο να διοργανώσουν μια επίδειξη αρτηριοσκλήρυνσης. Παράλληλοι μονόλογοι, καλά διαβασμένων μαθητών. Το είπαν το μάθημα που το είχαν μάθει απ’έξω και ανακατωτά, που λέγαμε και στο δημοτικό. Φέρε τον έλεγχο να σου βάλω δέκα με τόνο!

Είναι σαφές ότι οι υποψήφιοι είχαν πάει στην εκπομπή με μοναδικό σκοπό να μην κάνουν το μεγάλο λάθος που θα τους στοίχιζε επικοινωνιακά. Σα να λέμε, στην ποδοσφαιρική διάλεκτο, οι ομάδες είχαν κατέβει στο γήπεδο με σκοπό να κρατήσουν το μηδέν. Το πέτυχαν και θύμα τους ήταν το θέαμα και η ουσία. Κοινώς το κοινό θα μπορούσε να γιουχάρει από τις εξέδρες και να ζητήσει τα λεφτά του πίσω.

Πρέπει να ομολογήσω ότι και οι πέντε συμμετέχοντες ήταν πάρα πολύ τίμιοι και συνεπείς με την εικόνα που έχουμε για αυτούς. Κατά συνέπεια «έμειναν στα λεφτά τους», κατά τον τζογαδόρικο λεγόμενο, αφού ούτε κέρδισαν, ούτε έχασαν ψηφοφόρους. Έβγαλαν την υποχρέωση τους προς μια «θεσμική» σούπα στην οποία συμμετείχαν, για να μην τους κακοχαρακτηρίσει το κοινό και στην συνέχεια είπαν ένα μεγάλο «ουφ» και συνεχίζουν κανονικά το πρόγραμμα τους. Τους φαντάζομαι σαν έναν θίασο που υποκλίνεται στο τέλος της παράστασης ανακουφισμένος που δεν ξέχασε τα λόγια του σε μια παράσταση στην οποία τους χειροκροτούν μόνο φίλοι και γνωστοί που βρίσκονται ανακατεμένοι σε ένα κοινό απογοητευμένο από αυτό που παρακολούθησε.

Χθες, για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώθηκε ότι το μενού των εκλογών περιέχει από όλα. Δεν σταματώ να εκπλήσσομαι με το πόσα πολλά έχουν γίνει τα περίεργα «όλα». Κάποιες στιγμές σκεφτόμουν ότι πολλά από αυτά που είπαν, κάποιοι από αυτούς στα σοβαρά, δεν θα τολμούσε να τα πει ούτε ένας κωμικός που θα τους σατίριζε. Γέμισα με τρόμο διαπιστώνοντας ότι αυτά ακριβώς είναι που κάνουν κάποιους συμπολίτες μας να τους ψηφίζουν και να τους στέλνουν στη βουλή.

Τι να φταίει η βουλή, τι να φταίνε οι εκπρόσωποι έρημοι και απρόσωποι, αν πονάει η κεφάλι μπορεί να είναι και από το κουτούλημα στον τοίχο. Δέκα μέρες αδέλφια!