Δέκα (αρνητικές) σκέψεις στην παραλία

1) Οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους. Τα ελάχιστα, σε σχέση με το παρελθόν, πολυτελή συνήθως αυτοκίνητα, ανεβασμένα στην άμμο, ως ένα είδος επιβεβαίωσης του πόσο σπουδαίος είμαι, είναι μια εικόνα αποκρουστική.

2) Τα σκουπίδια παντού. Στις νησίδες των εθνικών οδών, στην παραλία μετά την αναχώρηση, στις ρεματιές, στα δάση, στις πλατείες, στα παρκάκια, οι αναχωρούντες αφήνουν πίσω το αποτύπωμα τους, όπως οι σκύλοι τη μυρωδιά τους όταν σέρνουν.

3) Η παντελής έλλειψη ανακύκλωσης στα τουριστικά μέρη. Στη Χαλκιδική εκατοντάδες χιλιάδες άδειες φιάλες νερού και άλλων υγρών καταλήγουν στις χωματερές ως κοινά σκουπίδια.

4) Οι τιμές σε πολλά μέρη ακόμα. Αδιανόητες. Δωμάτια της συμφοράς με ογδόντα ευρώ, κακό φαγητό σε τιμές γκουρμέ, καφέδες σε τιμές κουταλιάς χαβιαριού. Ληστεία.

5) Η έλλειψη παιδείας, πολιτισμού, ευγένειας, στα τουριστικά μέρη. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, γενιές ανθρώπων γαλουχήθηκαν με τη λογική του αρπακτικού απέναντι σε ανθρώπους που μπροστά στην υπέρτατη ανάγκη των διακοπών ανέχονται ληστρικές, αγενείς και προσβλητικές σε πολλές περιπτώσεις συμπεριφορές από εκείνους που θα όφειλαν τουλάχιστον να σέβονται όσους τους συντηρούν.

6) Οι Έλληνες δεν κολυμπούν. Αν και η θάλασσα βρέχει την ύπαρξη μας μέχρι το μεδούλι, οι περισσότεροι τσαλαβουτούν τρία μέτρα από την ακτή και βιαστικά επιστρέφουν στη σιγουριά της ομπρέλας. Αλλεργία.

7) Χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμή και μηδενική πρόβλεψη για θαλάσσιο τουρισμό. Ολιγωρία για μαρίνες, την ώρα που τα τούρκικα παράλια οργιάζουν, για ελλιμενισμό μικρών και μεγάλων πλοίων, για ενίσχυση σκαφών, για φθηνά ακτοπλοϊκά εισιτήρια,  για την ανάγκη η θάλασσα να γίνει κυρίαρχη στη ζωή μας.

8) Τα τραγικά μπιτσόμπαρα με την αισθητική που προσβάλει το τοπίο. Υπαίθριες εκθέσεις επίπλων στην άμμο, συναυλίες ανθυποστάρ που λατρεύουν τις καλοκαιρινές αρπαχτές, τιμές Σαν Τροπέ, προσωπικό γαλουχημένο στην πόζα και την αναίδεια.

9) Η πρωτοφανής κατάληψη δημόσιου χώρου από τον καθένα. Τέντες που στήνονται όλο το καλοκαίρι σε αμμουδιές, κανονικές μετακομίσεις σε κάθε μπάνιο, συρματοπλέγματα από βίλες και ξενοδοχεία που απαγορεύουν την πρόσβαση σε ακτές, συνθήκες προσφυγικού καταυλισμού σε παραλίες μεγάλων κάμπινγκ. Τα αυθαίρετα σπίτια που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο μεσούσης της κρίσης.

10) Ο διαρκής θόρυβος. Εκατοντάδες μουσικές που μπλέκονται, μεγαλόφωνα τηλεφωνήματα, επιδεικτικές συζητήσεις, παιδιά μαθημένα να ξεσηκώνουν τον τόπο.

Και επειδή δεν υπάρχουν μόνο αυτές οι εικόνες που τραυματίζουν το τοπίο, παραπέμπω στο κείμενο μου Η ωραία Ελλάς για να έρθει η ζυγαριά να παλαντζάρει.