Δέκα σκέψεις της τελευταίας στιγμής

Του Γιώργου Τούλα

-Τα media έδωσαν ρέστα πάλι σε αυτές τις εκλογές. Εκμεταλλευόμενα και την αναβλητικότητα του νομοθέτη που μεταθέτει διαρκώς για την επόμενη κυβέρνηση τη ρύθμιση λειτούργησαν με τρόπο εκκωφαντικό φτιάχνοντας κλίμα, προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Ακόμα και εφημερίδες ξανα-βγήκαν τρεις μέρες πριν τις εκλογές, σαν να ήταν φυλλάδια εμπορικού κέντρου. -Είναι φως φανάρι πως όλο αυτό με τις δημοσκοπήσεις που είναι θρίλερ καταντά ανέκδοτο. Ή ο κόσμος απλά δουλεύει ψιλό γαζί τους δημοσκόπους ή απλά οι δημοσκοπήσεις είναι εργαλεία προπαγάνδας. Αν μιλήσει κάποιος απλά με κόσμο που γνωρίζει όλων των αποχρώσεων θα καταλάβει πως διαφορά εμφανής υπάρχει ξεκάθαρα υπέρ του πρώτου κόμματος. Και άσε τι σου λένε για ντέρμπι. -Το θέμα είναι αυτό που ως αλήθεια έγραψε την τελευταία μέρα πριν τις εκλογές απλά και ξάστερα ο Gaurdian. Όποιον και αν βγάλει πρωθυπουργό η Ελλάδα θα κυβερνά ένας Ευρωπαίος αξιωματούχος. Η εδώ εξουσία είναι προσχηματική. Αλλού θα παίρνονται οι αποφάσεις. Εδώ θα εκτελούνται. -Κανείς δεν θα σου πει ποτέ που βρέθηκε τόσο χρήμα για προεκλογικές καμπάνιες. Μα τόσο χρήμα. Ακόμα και από κόμματα που δεν έχουν πόρους. Και μη μου πεις ότι μετά 200 χιλιάρικα της κρατικής επιδότησης γεμίζεις όλο το διαδίκτυο, τις εφημερίδες και τα κανάλια με τα σποτ και τα μπάνερ σου. Κυκλοφορεί πολύ μαύρο χρήμα ακόμα και από όσους ευαγγελίζονται το καινούργιο. Κρυφή υποστήριξη από όσους προσδοκούν να πάρουν ανταλλάγματα. -Οι παλιές μέθοδοι πολιτικής επικοινωνίας είναι εδώ. Τελευταίες μέρες ακόμα και αυτοί που χρόνια ολόκληρα καταδίκαζαν τα παλιά κόμματα ότι ρύπαιναν με αφίσες τις πόλεις γέμισαν κάθε κολόνα και δέντρο με το πρόσωπο του ηγέτη. Γιατί τα κόμματα είναι προσωποκεντρικά ακόμα και η αφίσα και η συγκέντρωση δεν θα πεθάνει ποτέ. Όσο και αν σε συμβουλεύουν ‘’επικοινωνιολόγοι’’ να κάνεις μοντερνιές. -Η προσπάθεια ‘’έγκριτων’’ να πείσουν την κοινή γνώμη ότι επειδή εκείνοι αποφάσισαν να ψηφίσουν τον έναν ή τον άλλο ή τον παράλλο πρέπει να τους βάλει σε σκέψεις και κείνους είναι τουλάχιστον αστεία. Όταν δε είναι και δημοσιογράφοι εκεί καταντά ανέκδοτο. Επίσης η τύφλωση που κάνει ορισμένους να μη βλέπουν ότι τα κόμματα που τώρα ασπάζονται μπορεί να συμπεριφέρονται ακριβώς όπως εκείνα που παλαιότερα κορόιδευαν. -Το κλισέ ‘’λάσπη στον ανεμιστήρα’’ από τον καιρό της Δήμητρας Λιάνη και του Μητσοτάκη με τους Ναζί στα πρωτοσέλιδα της Αυριανής και του Ελεύθερου Τύπου μέχρι τη σημερινή εποχή του Πρώτου Θέματος είναι κανόνας. Πετάς και ότι πιάσει. -Η πιο αδιάφορη και αμήχανη και μπερδευτική προεκλογική περίοδος που ζήσαμε τέλειωσε. Πολλές φορές αν έκλεινες τα μάτια και άκουγες εκπροσώπους στην τηλεόραση δεν καταλάβαινες σε ποιο κόμμα ήταν. -Το σποτ της Χρυσής Αυγής με τα παιδιά οπουδήποτε αλλού θα είχε προκαλέσει σάλο. Εδώ το είδαμε σαν να βλέπαμε διαφήμιση για πατατάκια. -Ότι και να προκύψει αύριο από τις κάλπες θα πρέπει να έχει το χαρακτήρα του οριστικού. Έτσι και αλλιώς τη νέα κυβέρνηση άλλοι θα τη σχεδιάσουν μακριά και ας τους να λένε εδώ τα αντίθετα. Τουλάχιστον ας τη σχεδιάσουν για καιρό μπας και αρχίσει η χώρα που παράλυτη δέκα μήνες παρακολουθεί τις εξελίξεις να πάρει μπρος. Ο πιο δύσκολος χειμώνας της κρίσης είναι μπροστά μας. Θα αναγκαστούν να συνυπάρξουν όλοι ότι και αν ψήφισαν. Σε ένα τοπίο ερήμου.

Τέλος το έγραψα τη μέρα που άρχισε η προεκλογική περίοδος θα το έγραφα ίδιο και σήμερα αυτό:

Και τώρα τι ψηφίζεις;