ΔΕΘ: Αναδίπλωση ή υποχώρηση Μητσοτάκη μπροστά στις κοινωνικές αντιδράσεις;

Λέξεις: Γιάννης Μυλόπουλος

Κεντρική εικόνα: Γιώργος Νιάκας

Όταν ως πρωθυπουργός είσαι με την πλάτη στον τοίχο εξ αιτίας μιας σειράς σκανδάλων διαφθοράς που βαραίνουν την κυβέρνησή σου, από τις υποκλοπές και το έγκλημα τα Τέμπη, μέχρι πρόσφατα την Ομάδα Αλήθειας και τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά και όταν, ως πρωθυπουργός, είσαι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση εξ αιτίας του ότι η χώρα επί των ημερών σου κατρακυλά στους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες στην Ευρώπη, αποτέλεσμα του γεγονότος ότι έγινε μια από τις ακριβότερες και συγχρόνως και μια από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης, τότε, ως πρωθυπουργός, βρίσκεσαι σε προφανή θέση αδυναμίας.

Και όταν αναδιπλώνεσαι σε κορυφαίες πολιτικές επιλογές, τις οποίες μέχρι χτες στήριζες με νύχια και με δόντια για να εξυπηρετήσεις τα οικονομικά συμφέροντα που στηρίζεις και που σε στηρίζουν, δεν το κάνεις επειδή άλλαξες και ξαφνικά δεν είσαι αλαζόνας. 

Ούτε, όμως, το κάνεις γιατί ξαφνικά αποφάσισες να ακούς την κοινωνία που ασφυκτιά και που διαμαρτύρεται.

Το κάνεις γιατί βρίσκεσαι σε πρωτοφανή θέση πολιτικής αδυναμίας.

Και γι’ αυτό το λόγο, η πρόσφατη αναδίπλωση του πρωθυπουργού στην υπόθεση της ΔΕΘ δεν είναι αποτέλεσμα αλλαγής στάσης μπροστά στις μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις που είχε το ληστρικό για το δημόσιο συμφέρον και ταυτόχρονα και καταστροφικό για την ανάπτυξη και την ποιότητα της ζωής στη Θεσσαλονίκη σχέδιο ανάπλασης της ΔΕΘ, που μέχρι χτες υποστήριζε.

Δεν ξεχνάμε, άλλωστε, τι έχασε η Θεσσαλονίκη, αλλά και τι έχασε και το δημόσιο συμφέρον, εξ αιτίας της αλαζονικής και ευνοιοκρατικής για τα καρτέλ και για τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Έχασε πρώτα έναν πολύτιμο, ως αυθεντικό και ακέραιο, πολιτιστικό θησαυρό, τα Αρχαία της Βενιζέλου. Στη θέση των οποίων σήμερα εκθέτουν ρεπλίκες και αναπαραστάσεις των αυθεντικών. Τη στιγμή που υπήρχε τεχνική λύση για τη διάσωση των Αρχαίων και ταυτόχρονα για την κατασκευή του σταθμού. Η οποία, μάλιστα, κατασκευάζονταν το 2019 και άλλαξε, εξ αιτίας της ολέθριας πολιτικής Μητσοτάκη.

Μιας πολιτικής που οδήγησε την πόλη να παραμείνει για πολλά χρόνια ακόμη χωρίς μετρό και συνεπώς και χωρίς λύση του κυκλοφοριακού της προβλήματος. 

Μια και ήταν η προσωπική παρέμβαση του πρωθυπουργού στα εγκαίνια της ΔΕΘ το 2019 υπέρ των εργολάβων που καθυστέρησε την ολοκλήρωση του έργου για τέσσερα, ακόμη, ολόκληρα χρόνια. Μια και το έργο παραδόθηκε τελικά, αν και ημιτελές, το 2024, αντί του 2020 που όριζε το μέχρι τότε συμφωνημένο χρονοδιάγραμμα.

Αυτή η τετραετής επιπλέον καθυστέρηση της παράδοσης του μετρό, χάρισε στους εργολάβους περισσότερα από 300 εκατομμύρια ευρώ αντιπαραγωγικών αποζημιώσεων που κατέληξαν στις τσέπες τους, αλλά και πολλά εκατομμύρια ευρώ λόγω της τεχνητής επιμήκυνσης του χρόνου της κατασκευής.

Τη στιγμή που αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να είχαν χρηματοδοτήσει τις επεκτάσεις του μετρό δυτικά και προς αεροδρόμιο.

Κι ακόμη δεν ξεχνάμε ότι η Θεσσαλονίκη, μετά από 20, κοντά, χρόνια από τότε που ξεκίνησε το μετρό, έχει σήμερα μια μόνο γραμμή μόλις 9,5 χλμ και αυτή προβληματική. 

Και δεν ξεχνάμε επίσης ότι αντί των επεκτάσεων του μετρό, κατασκευάζεται σήμερα ένα αχρείαστο έργο, δώρο κι αυτό στο λόμπι των εργολάβων και της βενζίνης, το περίφημο Fly Over.

Ένα έργο μεγαλεπήβολο, το οποίο όμως ενισχύει την περιφερειακή οδό της Θεσσαλονίκης σε μήκος μόλις 4 χλμ. Αδιαφορώντας για το τι θα συμβεί αμέσως πριν και αμέσως μετά από αυτά τα μόλις 4 χιλιόμετρα.

Το Fly Over είναι ένα έργο που δεν θα συνεισφέρει τίποτε στην επίλυση του κυκλοφοριακού προβλήματος της πόλης. 

Θα κοστίσει, όμως, υπερβολικά στο δημόσιο, λόγω της επιλογής να κατασκευαστεί με ΣΔΙΤ. 

Καταστρέφει, ήδη, την ποιότητα της ζωής και το περιβάλλον, λόγω της χωρίς προβλέψεις κατασκευής του.

Και το χειρότερο, όταν δοθεί σε κυκλοφορία θα επιδεινώσει το κυκλοφοριακό, δίνοντας κίνητρο για να βγουν περισσότερα ΙΧ στους δρόμους. 

Τη στιγμή που η μόνη επιστημονικά αποδεκτή λύση για το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης είναι η ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Με έμφαση στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς. Που σημαίνει επεκτάσεις του μετρό, τραμ και προαστιακός σιδηρόδρομος που να συνδέει τη Θεσσαλονίκη με όλες τις ΠΕ της Κ. Μακεδονίας, (Χαλκιδική, Σέρρες, Κιλκίς, Πέλλα κλπ).

Αυτή είναι η μόνη λύση που θα συμβάλει αποτελεσματικά στη μείωση της κυκλοφορίας των ΙΧ αυτοκινήτων στην πόλη και στην ευρύτερη περιοχή, βελτιώνοντας το κυκλοφοριακό, μειώνοντας τη ρύπανση της ατμόσφαιρας σε μια πόλη που έχει καταδικαστεί για το λόγο αυτόν και επιπλέον, βελτιώνοντας σημαντικά την ποιότητα της ζωής στην πόλη και στην περιφέρεια.

Αν τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ των αποζημιώσεων, του επιπλέον κόστους λόγω των τεχνητών καθυστερήσεων του μετρό και λόγω της κατασκευής ενός αχρείαστου κυκλοφοριακά έργου μήκους 4, μόλις, χιλιομέτρων, του Fly Over, πήγαιναν στην ενίσχυση των Μέσων Σταθερής Τροχιάς, η Θεσσαλονίκη σήμερα θα είχε δύο επεκτάσεις του μετρό, μια προς τις πολυπληθείς δυτικές συνοικίες και μια προς το αεροδρόμιο. 

Και δεν θα χρειάζονταν ο πρωθυπουργός να χύνει κροκοδείλια δάκρυα όταν έρχεται στη Θεσσαλονίκη, υποσχόμενος για μια ακόμη φορά τις επεκτάσεις του μετρό, χωρίς να έχει εξασφαλίσει τα κονδύλια.

Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας ενάντια σε μια πολιτική που ευνοεί τα ισχυρά λόμπι των εργολάβων, των ΙΧ και της βενζίνης, ενάντια στο δημόσιο συμφέρον, ενάντια στην κοινωνία και σε βάρος ενός ταλαιπωρημένου περιβάλλοντος, συνεχίζεται. 

Η υποχώρηση Μητσοτάκη, έστω και λόγω αδυναμίας, κάτω από τις σημερινές σκιές που βαραίνουν την κυβέρνησή του, δείχνει τον δρόμο της κοινωνικής αντίστασης και της διεκδίκησης απέναντι στα ολέθρια για το κοινωνικό σύνολο, ζημιογόνα για το δημόσιο συμφέρον και καταστροφικά για την ανάπτυξη και το περιβάλλον, σχέδια των ολιγοπωλίων που κυβερνούν τη χώρα. 

*Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ και Επικεφαλής παράταξης «ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»