Ο διχασμός επιστρέφει

Τα social media είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Εκεί βλέπεις πια πού πάει το πράγμα. Παρατηρώ τον τελευταίο καιρό να περνούν από μπροστά μου σχόλια ανθρώπων που εκτιμούσα για την ψυχραιμία και τη μετριοπάθεια τους να μεταμορφώνονται σε θεριά. Να ξεκοιλιάζονται λεκτικά, να επιλέγουν στρατόπεδα, να βγάζουν από τα θηκάρια μαχαίρια κοφτερά. Ιαχές, βρισίδια, χαρακτηρισμοί ένθεν και ένθεν, ακρότητες. Έρμαια θαρρείς τάσεων που ξεπερνούν τα ελληνικά όρια, που γίνονται μια νέα παγκόσμια τάση, που ανήκει στις πιο σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας.

Η επιστροφή των άκρων. Η ευκολία των ανθρώπων να οδηγούνται σε πάθη χωρίς να το πολυσκέφτονται, να μισούν δι’ ασήμαντον αφορμή. Να χωρίζονται, να διχάζονται. Στην πολιτισμένη γηραιά Ευρώπη, στη νεότερη Αμερική, αλλά και στην ακόμα γηραιότερη και ως θα όφειλε,  λόγω δεινών, σοφότερη Ελλάδα  ο νέος διχασμός των ανθρώπων, συνεπικουρούμενος από τον συγγενικό του λαϊκισμό που πάντα στρώνει τον δρόμο για όσα έρχονται, γίνονται το άλας της καθημερινότητας. Και αν παλιά οι άνθρωποι δεν εκδηλώνονταν εύκολα λόγω διαφόρων φόβων, σήμερα βγάζουν φόρα παρτίδα όσα ελαφρά τη καρδία έχουν να προσάψουν σε πρόσωπα του δημόσιου και ιδιωτικού βίου.

Αν ακούσεις ραδιοφωνικές πρωϊνές ζώνες, αν διαβάσεις άρθρα σε site, αν δεις προφίλ στο fb θα καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Ότι τα τείχη έχουν αρχίσει να υψώνονται ανάμεσά μας. Ότι το πράγμα οδηγείται σε ακραίες συνθήκες πόλωσης που μόνο σε πρόοδο δεν οδηγούν μια κοινωνία.

Ο δημόσιος λόγος αφήνεται συχνά στα στόματα γελοίων δημαγωγών, τα πλήθη ακολουθούν με αλαλαγμούς, λάικ, ζητοκραυγές, sms αποθέωσης και μετά το παίρνουν πάνω τους. Γίνονται εκείνοι μικροί πρωταγωνιστές. Παιδαγωγούν άλλους λιγότερο ψυλιασμένους. Και έτσι πάει.

Από την πολιτική μέχρι τα αθλητικά άνθρωποι έτοιμοι να τσακωθούν με το παραμικρό, να υπερασπιστούν μέχρι κεραίας πιστεύω που μπορεί σε λίγο να μην τους λένε και τίποτε. Στην παρούσα φάση όμως μοιάζουν ιερά.

Φυλάξου.