Διεκδικείτε κομψοί s’il vous plait

Λέξεις: Βαγγέλης Θεοδωράκης

Περαμιώτες και περαμιώτισσες, κάτοικοι του Κερατσινίου και του Κορυδαλλού, της Τούμπας, της Νεάπολης, του Ευόσμου και των λοιπών..  -πώς να το πω-  μπασκλάς περιοχών της Ελλάδας, συγχαρητήρια!  Συγχαρητήρια που ενωθήκατε, συσπειρωθήκατε, διεκδικήσατε και φωνάξατε δυνατά κατά του φασισμού, με μπροστάρη τους Γονείς- Σύμβολα, τους Γονείς που μόνο η ψυχή τους το ξέρει τι περάσανε και τι περνάνε τόσα χρόνια από το μαύρο τέρας. Την Τετάρτη οι νεοναζί τιμωρήθηκαν και από τη Δικαιοσύνη.

Είχαν δεχθεί ήδη από πέρυσι ένα ισχυρό πολιτικό χτύπημα, μένοντας εκτός βουλής και κατόπιν αποψιλώνοντας την εγκληματική οργάνωση, λυγίζοντας μπροστά στη γλύκα της υπεροχής στη μοιρασιά. Μα, αλήθεια, οι εθνικιστές δεν ενδιαφέρονται μόνο για το καλό της πατρίδας τους και όχι για την προσωπική αναρρίχηση στα οφίτσια; Τέλος πάντων…

Τις τελευταίες τρεις μέρες συνέβησαν τόσα πολλά που είναι σχεδόν αδύνατο να μπουν σε μια σειρά προτού κλείσουν οριστικά και αμετάκλητα και αρχίζουν να παράγουν κοινωνικά και πολιτικά αποτελέσματα. Λέω κοινωνικά και πολιτικά αποτελέσματα διότι η δίκη που διεξάγεται εδώ και 5,5 χρόνια αποκάλυψε και τιμώρησε το πραγματικό πρόσωπο των ναζί δολοφόνων και «άσβερκων ψευτομαγκάκων», αν μου επιτρέπεται η, όχι και τόσο καθωσπρέπει,  έκφραση. Οι ρίζες της διαστροφής – διότι περί διαστροφής πρόκειται ο φασισμός, ας μη γελιόμαστε – , δηλαδή,  υπάρχουν ακόμα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν .

Όπως η Πασιφάη επέμενε να γεννήσει ένα τέρας, τον Μινώταυρο, και ύστερα δεν ήξερε πώς να το χορτάσει, έτσι και ο καπιταλισμός γεννάει τέρατα και ύστερα δεν ξέρει πώς να τα χορτάσει, γι’ αυτό και ορισμένες φορές τα ανακυκλώνει. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Πάντα μένουμε ξάγρυπνοι και έτοιμοι να πολεμήσουμε το τέρας στις γειτονιές, τους χώρους εργασίας, τους χώρους κοινωνικής συνάθροισης (βλ. γήπεδα) και αλληλεπίδρασης. Γιατί άλλωστε το μαύρο τέρας και οι ιδέες του είναι Λερναία Ύδρα και όχι Κύκλωπας που τον τυφλώνεις και ξεμπερδεύεις.

Προφανώς και λέω πράγματα αυτονόητα, δεν ανακαλύπτω την Ατλαντίδα, όλα αυτά γράφονται και λέγονται εδώ και καιρό και είναι όλα σωστά.  Γι΄αυτό και θέλω να σταθώ σε κάτι σχετικό με το θέμα ακολουθώντας  την παρεπόμενη κοινωνικοπολιτική του διάσταση.

Τις τελευταίες τρεις μέρες, πάρα μα πάρα πολύ κρίσιμες μέρες, εκτός των λογικών αντιφασιστικών φωνών, ακούσαμε πράγματα από δημόσια πρόσωπα (καλλιτέχνες, δημοσιογράφους κλπ.)  που έμοιαζαν περισσότερο με ειλικρινείς εκμυστηρεύσεις πάρα με.. διαφορετικές, κατά κάποιο τρόπο, αναλύσεις. Αλήθεια, όλοι εμείς που βγήκαμε στο δρόμο και φωνάξαμε για την ενοχή των φασιστών πάνω σε ποιο θεσμικό, φιλοσοφικό ή έστω, λέω εγώ τώρα, savoir vivre πλαίσιο πατήσαμε;

Μη τυχόν και ακολουθούμε ίδιες πρακτικές με τους φασίστες, μη τυχόν δεν γνωρίσαμε διαφωτισμό και προσπαθούμε να παρέμβουμε στην Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, μη τυχόν είμαστε χαζοί ή, ακόμα χειρότερα, επικίνδυνοι; Έχει ακούσει ποτέ κανείς είδηση για πολιτική παρέμβαση στη δικαιοσύνη ή κονταρομαχίες στη βουλή για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα; Μα όχι βέβαια, φυσικά και όχι, μόνο στην Μαλαισία γίνονται αυτά. Και γιατί βιαζόμασταν τόσο να διακηρύξουμε ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ, χωρίς να αποφανθεί πρώτα καλά-καλά η Δικαιοσύνη; 

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι άνθρωποι που ασπάζονται συνειδητά μια ιδέα βαθιά διεστραμμένη και δηλητηριώδη για την κοινωνία και την ανθρωπιά δεν μπορούν ποτέ να είναι αθώοι. Και πώς άλλωστε να μην είναι διεστραμμένη μια ιδέα, όταν πρεσβεύει ότι κάποιος τυχαία λευκός είναι ανώτερος από κάποιον τυχαία μαύρο, κάποιος αρτιμελής είναι ανώτερος από κάποιον ανάπηρο, κάποιος εχθρός μας πρέπει να πεθάνει από τα χέρια μας, κάποιος τυχαία έλληνας είναι ανώτερος από κάποιον τυχαία αλλοεθνή – για την ακρίβεια φτωχό αλλοεθνή γιατί τους πλούσιους κάθε εθνικότητας δεν τους είδαμε να τους πολυαγγίζουν, έτσι δεν είναι «κύριοι» πατριώτες ε; – και όταν ασπάζεται και άλλες τέτοιες παραπλήσιες ιδέες «θεάρεστες» και «αγγελικά» πλασμένες;…

Και αυτά είναι γνωστά για την χρυσή αυγή πολύ καιρό πριν εμφανιστεί στο κοινοβούλιο. Τα ξέρουμε, άλλωστε, τα πολιτικά κείμενα των χρυσαυγιτών, υπάρχουν τέτοια από τη δεκαετία του 80΄, μη κοροϊδευόμαστε.

Γιατί όμως δεν προσέβαλε τους θεσμούς ο κόσμος, σε αντίθεση με  τους ισχυρισμούς πολλών , προφανώς πιο έξυπνων από εμάς, κυρίων; Αν δεν κάνω λάθος, ο κόσμος δεν παρενέβη  τραμπουκίζοντας ή  απειλώντας ων σε θέση εξουσίας. Ούτε παρενέβη με άρματα και ξιφολόγχες. Ο κόσμος γενικά δεν παρενέβη καθόλου. Ένωσε μονάχα τη φωνή του, βγήκε στο δρόμο και φώναξε : ΟΙ ΝΑΖΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ. Πόσο αντιδημοκρατικό σύνθημα ε;… 

Κλείνω με κάτι πιο στιλιστικής φύσεως. Καταρχάς, σχετικά με τα παραπάνω που ακούσαμε από δημοσιογράφους, πολιτικούς κλπ. να σημειώσω ότι πέρα από αηδιαστικά και προκλητικά, είναι και ο λόγος -και το καταλαβαίνουμε όλοι- που κάποιοι  θεωρούνται οι ένοικοι στα υπόγεια της πολυκατοικίας του συστήματος που βυζαίνουν το φίδι για να συντηρηθεί και να δυναμώσει για τις στιγμές που το χρειάζονται οι από πάνω. Κλείνω, λοιπόν, λέγοντας ότι μια Μάνα που τρέχει στα δικαστήρια για να δικαιώσει το νεκρό παιδί της, είτε είναι από το πέραμα, είτε από την Κηφισιά, είτε χτενίζεται, είτε έχει κοτσίδα, δεν μπορεί να ενδιαφέρεται για κώδικες life style ή κουλτουριάρικης αντιμετώπισης.

Γίνεται ο θρήνος και η διεκδίκηση να προσαρμόζονται σε κομψή, φινετσάτη ή αντίστοιχα «ανάγωγη» συμπεριφορά ανάλογα με την ταξική προδιάθεση; Σοβαρά; Ας ενημερώσει κάποιος του ιεραποστόλους του savoir vivre ότι ο πόνος της ψυχής δεν γνωρίζει ταξικό ή πολιτιστικό ενδιαφέρον. Γνωρίζει ,ωστόσο, ενδιαφέρον η ταξική προσέγγιση κάποιων που φροντίζουν πάντα να θυμίζουν την αισθητική, πνευματική (μήπως και υπαρξιακή;) ανωτερότητα των κομψών και περιποιημένων αστών και που εργάζονται για να συντηρούν μια μίζερη και αδηφάγα πραγματικότητα. Όχι, λυπάμαι, αλλά όχι. Η αισθητική, η μόρφωση και ο χαρακτήρας δεν έχουν να κάνουν με την τοποθεσία της μόνιμης κατοικίας. 

Αυτά τα λίγα και οπωσδήποτε μη διανοουμενίστικα. Ο Αγώνας απέναντι στο κτήνος συνεχίζεται κανονικά.