Δήμαρχε, σου αρέσει η πόλη έτσι;

Σε εποχές όπως η σημερινή που πολλές από τις σταθερές στη ζωή μας καταρρέουν, οι απαιτήσεις για τα εντελώς απλά πράγματα που μπορούν να διευκολύνουν κάπως την καθημερινότητα αναπόφευκτα αυξάνονται. Έτσι, ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης γίνεται ακόμη πιο κρίσιμος και καθοριστικός για την ποιότητα ζωής στις πόλεις. Μολονότι τόσο μέσω της Parallaxi όσο και μέσω των δράσεων του «Θεσσαλονίκη Αλλιώς» επιδιώκουμε να αναδεικνύουμε κάθε φορά ότι οι πολίτες δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από τους τοπικούς φορείς, εντούτοις κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίζει πως ο Δήμος έχει σε πολλές περιπτώσεις το μαχαίρι και το καρπούζι στα χέρια του.

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους στο δημαρχιακό αξίωμα είχαμε συναντήσει μαζί με τον Γιώργο Τούλα τον Γιάννη Μπουτάρη για μία αποτίμηση του πρώτου κύκλου της θητείας του. Τότε, ο ίδιος ο δήμαρχος είχε βαθμολογήσει τον εαυτό του και την ομάδα του στο Δήμο με 6. Σήμερα, λίγο πριν τη συμπλήρωση δύο ετών από τις δημοτικές εκλογές του 2010, η βαθμολογία αυτή δυστυχώς δεν παρουσιάζει ανοδικές τάσεις…

Η Θεσσαλονίκη έχει την τύχη να διαθέτει πλέον για δήμαρχο έναν φυσιολογικό άνθρωπο, που ο κάθε πολίτης μπορεί να τον συναντήσει να περπατά στην πόλη, που είναι ένα πραγματικά ζωντανό κομμάτι της ζωής της πόλης. Ανέκαθεν εκτιμούσα τον Γιάννη Μπουτάρη ως προσωπικότητα, τον συμπαθούσα χωρίς να τον γνωρίζω, ήθελα να τον δω πρώτο πολίτη, διότι εκτός όλων των άλλων η αισθητική που πρεσβεύει νομίζω πως ταιριάζει γάντι στη Θεσσαλονίκη.

Δεν μπορώ, όμως, να δεχτώ πως αυτός ο δραστήριος πολίτης δέχεται να περπατά στην πόλη και να μη θίγεται από εικόνες όπως:

Α) αυτές στην πλατεία Αγ. Σοφίας, που έχει μετατραπεί σε υπαίθριο φεστιβάλ παράνομης στάθμευσης.

Β) αυτές στη Μητροπόλεως, που σχεδόν και οι δύο λωρίδες δεν είναι προσπελάσιμες με τα ταξί να έχουν επιβάλλει το δικό τους νόμο και τα κολωνάκια να γίνονται θυσία στα ζιγκ ζαγκ των οδηγών.

Γ) αυτές στη Νέα Παραλία, που για δεύτερη συνεχή χρονιά έχει ντυθεί Νέο Δελχί, με τους πάσης φύσεως πλανόδιους πωλητές και καντινιέρηδες να έχουν επιβάλλει εκεί το δικό τους νόμο, την ίδια ώρα που το σύμβολο της πόλης ο Λευκός Πύργος έχει επίσης παραδοθεί στις εμπνεύσεις των ίδιων ανθρώπων.

Δ) αυτές στην Τσιμισκή, όπου τα ταξί την έχουν μετατρέψει σε πιάτσα, καταλαμβάνοντας άλλη μία λωρίδα πέραν των παράνομα σταθμευμένων αυτοκινήτων.

Ε) αυτές στη Βαλαωρίτου, όπου τα τραπεζάκια του κάθε μπαρ τοποθετούνται εθιμικώ δικαίω στο πεζοδρόμιο και το οδόστρωμα. Όπου η μουσική δε σταματά παρά όταν φύγει και ο τελευταίος πελάτης.

Είναι εξόχως απογοητευτικό να κυκλοφορείς στην πόλη σου και να βλέπεις πράγματα που σε ενοχλούν, να είσαι σίγουρος πως και ο ίδιος ο δήμαρχος ενοχλείται από τα ίδια πράγματα και παρ’ όλα αυτά να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι απογοητευτικό να μη λαμβάνονται απλά μέτρα που δεν απαιτούν χρήματα και που θα μπορούσαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να βελτιώσουν την εικόνα της πόλης. Αυτή τη στιγμή η θητεία του Γιάννη Μπουτάρη βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής, μια και μετά τα δύο χρόνια, αρχίζει άτυπα το βλέμμα να στρέφεται στις επόμενες εκλογές, όπου τελικά ο δήμαρχος θα είναι και πάλι υποψήφιος παρά την προεκλογική του δήλωση. Το όποιο πολιτικό κόστος- έννοια ασύνδετη στο μυαλό των περισσοτέρων με τον Γιάννη Μπουτάρη- δεν μπορεί να λειτουργεί αποτρεπτικά στη δράση.

Όπως δε λειτούργησε αποτρεπτικά σε μία σειρά από άλλα ζητήματα, τα οποία ξεκάθαρα πιστώνονται με θετικό πρόσημο στο δήμαρχο:

Α) η ραγδαία βελτίωση της εικόνας της πόλης στο εξωτερικό με δημοσιεύματα μέχρι και στους New York Times που παρουσιάζουν τη Θεσσαλονίκη ως μια πόλη σε άνθιση και το δήμαρχο ως ένα δήμαρχο πρότυπο.

Β) η αλματώδης αύξηση της τουριστικής κίνησης στην πόλη με κρουαζιερόπλοια να καταφτάνουν στο λιμάνι, την απευθείας διασύνδεση του αεροδρομίου Μακεδονία με δεκάδες πόλεις ανά την Ευρώπη κ.α.

Γ) η εξωστρέφεια που παρατηρείται ξεκάθαρα στους δημόσιους χώρους. Είναι σαφές πως η παρουσία του Γιάννη Μπουτάρη δημιουργεί ένα εύφορο έδαφος για την κινητοποίηση δημιουργικών δυνάμεων της πόλης.

Δ) η εξαιρετική διαχείριση των δημοτικών ΜΜΕ με την ανάθεση της διεύθυνσής τους στα κατάλληλα πρόσωπα.

Ε) η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει, ώστε οι λιγότερο κεντρικές αρτηρίες του ιστορικού κέντρου να καταστούν περισσότερο φιλικές στους πεζούς με πεζοδρομήσεις, δενδροφυτεύσεις κ.α.

Στο ραντεβού μας στο δημαρχείο το Νοέμβριο του 2011 το 6, με το οποίο επέλεξε να βαθμολογήσει τη δημοτική διοίκηση ο Κυρ-Γιάννης μου είχε ακουστεί ρεαλιστικό και ειλικρινές. Οκτώ μήνες αργότερα, η ίδια διοίκηση έχει αποδειχτεί επαναπαυμένος μαθήτης που δεν προσπαθεί αρκετά να βελτιώσει τις επιδόσεις του. Και όταν πρόκειται για έναν μαθητή που έχει γεννήσει τόσες προσδοκίες με τις ικανότητές του, τότε κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με ένα 6. Σε πρόσφατη δήλωσή του ο δήμαρχος ζήτησε υπομονή και τα επόμενα δύο χρόνια για να κριθεί συνολικά για το έργο του. Η πίστωση χρόνου που ζητάει είναι δικαιολογημένη, όταν έχει προηγηθεί η λαίλαπα Παπαγεωργόπουλου. Όμως αν συνεχίσει στην ίδια διαδρομή, τότε το πρόσημο μάλλον θα είναι αρνητικό στο τέλος. Κάτι που ούτε ο ίδιος ούτε η πόλη το αξίζουν…