Δημοτικές εκλογές στην Τουρκία. Τι πάει στραβά με τον τουρκικό λαό;

Λέξεις – εικόνες: Δημήτρης Κιουπρίτζης

Κυριακή βράδυ, 30 Μαρτίου 2014, ημέρα την δημοτικών εκλογών στην Τουρκία. 

Μουδιασμένος παρακολουθώ την ανάλυση των ως τώρα αποτελεσμάτων από τους ειδικούς. Μουδιασμένος κι εκνευρισμένος. Αλλάζω το στάτους μου στο Facebook: What’s wrong with the Turkish people?

Tι πάει στραβά με αυτόν το λαό τελικά; Οι συζητήσεις στο φιλικό μου κύκλο τους τελευταίους μήνες επικεντρώνονται στις εκλογές και στη σημασία του αποτελέσματος για το μέλλον της νέας Τουρκίας. Οι δημοσκοπήσεις έδιναν αισιοδοξία στη νέα γενιά, αυτή που βγήκε στους δρόμους τους τελευταίους μήνες και επίμονα διεκδικούσε περισσότερες ελευθερίες. Τα πρώτα αποτελέσματα που δίνει η κρατική τηλεόραση μούδιασαν επίσης όλους τους φίλους μου που περίμεναν αύξηση της δύναμης του CHP Cumhurriyet Halk Partisi (τη σοσιαλοδημοκρατική παράταξη) στο μητροπολιτικό Δήμο της Κωνσταντινούπολης και τον Δήμο τη Άγκυρας. Το Twitter  αν κι απαγορευμένο τις τελευταίες εβδομάδες, παίρνει φωτιά, καθώς όσοι βρίσκονται στα εκλογικά τμήματα δίνουν διαφορετικά ποσοστά. Επικρατεί ένας χαμός, μια γενική ανησυχία, την ίδια στιγμή που οι φίλοι του ΑΚΡ έχουν βγει στους δρόμους και πανηγυρίζουν  (τη διαίωνιση του σκοταδισμού τους). Σε πολλά σημεία της Πόλης αναφέρεται διακοπή ρεύματος, παράλληλα εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης κάνουν έκκληση στους παρατηρητές των εκλογικών τμημάτων να μην αποχωρήσουν και να ελέγχουν τυχόν αλλοιώσεις στη διαδικασία καταμέτρησης.

Στους χώρους που κινούμαι δεν γνωρίζω άτομα φιλικά προσκείμενα στην πολιτική του Ερντογάν, έχω γνωρίσει μερικούς ταξιτζήδες που επαινούν το έργο του, καθώς οι γέφυρες και οι νέοι δρόμοι είναι εντυπωσιακοί. Κι όταν τους αναφέρω ότι είμαι Έλληνας αυτά τα έργα δεν με εντυπωσιάζουν, διότι πρώτον δεν έγιναν με διαφανείς τρόπους και δεύτερον αυτή είναι η δουλειά των πολιτικών, δηλαδή να βελτιώνουν τον τρόπο ζωής μας με τα χρήματα από τους φόρους μας, μου απαντούν ότι εσάς σας χρειάζεται ένας Ερντογάν. Η απάντηση είναι άμεση: Αν ήσασταν Έλληνες δεν θα είχατε τον Ερντογάν. Προσωπικά πιστεύω ότι η έλλειψη παιδείας και κριτικού πνεύματος, υπεύθυνο για τις ελλείψεις αυτές το εκπαιδευτικό σύστημα (ειδικά η Α΄Βάθμια και Β΄Βάθμια Εκπαίδευση), έχουν μετατρέψει ένα μεγάλο μέρος του συμπαθούς τουρκικού λαού σε άβουλα όντα, σε πρόβατα που ο ικανός τσομπάνης τα κάνει ό,τι θέλει. Ο έλεγχος των ΜΜΕ από τα κυβερνητικά όργανα είναι απόλυτος. Οι νόμοι κόβονται και ράβονται στα μέτρα του Ερντογάν κι έτσι φτάσαμε στην απαγόρευση οποιουδήποτε εργαλείου που μπορεί να αφαιρέσει δύναμη από τον πρωθυπουργό, μέσα σε μία βδομάδα μπλοκάρανε το Twitter και το Youtube κι έπεται συνέχεια. Ο Διαφωτισμός στην Τουρκία αργεί… και μου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό ο ορισμός του Διαφωτισμού, έτσι όπως το μάθαμε στη Γ΄ Λυκείου, 25 χρόνια πριν: «Διαφωτισμός είναι η εξόδος του Ανθρώπου από το Σκοτάδι για το οποίο ο ίδιος ευθύνεται». Κι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της Τουρκίας απόψε έδωσε το στίγμα ότι θέλει να παραμείνει στο σκοτάδι.

Η ώρα είναι 21.00. Η νύχτα θα είναι μεγάλη.

*Ο Δημήτρης Κιουπριτζής ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη.