Δύσκολα τα πράγματα στην εξοχή, κ. Τσίπρα!

της Βαγγελιώς Χρηστίδου

Ξεκινώντας να πας, δεν το καταλαβαίνεις. Τα πράγματα μέχρι και την έξοδο από Θεσσαλονίκη, δεν είναι τόσο άσχημα. Οι τιμές λίγο πεσμένες, η κίνηση έντονη. Αν χρειαστεί, όμως, να βάλεις βενζίνη σε ένα από τα βενζινάδικα του νομού Ημαθίας, από τη Χαλκηδόνα και μετά, βλέπεις ένα άλλο σκηνικό. Πρατήρια οι ιδιοκτήτες των οποίων έχουν αναγκαστεί να δηλώνουν τις προθέσεις τους με… ειδικές κατασκευές και ταμπέλες. Στο πρώτο, απλώς έβαλα βενζίνη και το πρόσεξα. Στο δεύτερο, σταμάτησα να βγάλω και φωτογραφίες. Δεν το είχα ξαναδεί, αυτό.

«Δεν βάζω βερεσέ, μόνο με μετρητά», έγραφε στο πρώτο βενζινάδικο που βρέθηκα, επιστρέφοντας πια από Βέροια, την περασμένη εβδομάδα. Ήταν, στην Καβάσιλα. Ένα χωριό με αρκετό κόσμο και το συγκεκριμένο βενζινάδικο, αρκετά … δημοφιλές. Ξαφνιάστηκα λίγο με την ταμπέλα. Γραμμένη στο χέρι, ο ιδιοκτήτης αρκετά κατσούφης, μέχρι που του ζήτησα αναπτήρα και προσφέρθηκε να μου δώσει έτοιμο στριφτό τσιγάρο. Δεν σκέφτηκα να φωτογραφίσω. Βιαζόμουν και ήθελα να φτάσω εγκαίρως στη Θεσσαλονίκη.

Στο δεύτερο βενζινάδικο, όμως, που είδα την ίδια κατάσταση, σταμάτησα. «Αυτό, κάτι σημαίνει», σκέφτηκα. Το συγκεκριμένο, λίγο πιο έξω από την Αλεξάνδρεια, πιο περιποιημένο και με μεγαλύτερη προσοχή, είχε δύο κανονικές ταμπέλες. Μία έξω από την είσοδο και μία επάνω σε μια από τις αντλίες. «Μη μου ζητάτε βερεσέ, γιατί με φέρνετε σε δύσκολη θέση», έγραφε η πρώτη. «Κάτω από πέντε ευρώ, δε βάζει η αντλία», η δεύτερη.

Με το που σταμάτησα βγήκε και ο ιδιοκτήτης έξω και από έναν αναπτήρα που ήθελα να αγοράσω, αρχικά, έφτασα να πίνω καφέ μαζί του και να τρώω… κοζανίτικα λουκάνικα…(βγήκαμε κοντοχωριανοί). Είχα ήδη την άδειά του να τραβήξω φωτογραφίες, είχε όρεξη να μιλήσει και να εξηγήσει τι γίνεται, οπότε μέσα στην επόμενη μία περίπου ώρα, έμαθα για την τωρινή κατάσταση στα χωριά του ημαθιώτικου κάμπου.

Λέει, λοιπόν, ο κ. Γιώργος – και ο καθένας που έχει την αντίληψη ή τη δυνατότητα να συγκρίνει το «παλιά» με το «τώρα», μπορεί να το δει – ότι η κατάσταση με τα πρατήρια καυσίμων στον κάμπο έξω από τη Θεσσαλονίκη, έχει γίνει τελείως «πελατειακή» και συχνά αδιέξοδη για τους πρατηριούχους. Ενώ λίγα χρόνια πριν τα βενζινάδικα ήταν για όσους μετακινούμασταν σταθμοί… σχεδόν «πολυτελείας», όπου ότι έπαιρνες το πλήρωνες και μάλιστα, επί τόπου κι ακριβά, τώρα για πολλούς, είναι «στάσεις»… βερεσέ καυσίμων. Τι ακριβώς μου είπε ο κ. Γιώργος;

«Οι πιο πολλοί που θεωρούν τη βερεσέ βενζίνη δεδομένη, είναι οι κάτοικοι της γύρω περιοχής – Αλεξάνδρεια και γύρω χωριά. Κάποιοι από αυτούς εφαρμόζουν παλιά τακτική, δεν έχει να κάνει η στάση τους με την κρίση (σ.σ. αυτό το επαυξάνω κι εγώ, το θυμάμαι από παλιά, κατοίκους να βάζουν βενζίνη στο βενζινάδικο του χωριού τους και να πληρώνουν… όταν…), αλλά είναι πλέον πολλοί αυτοί, που πραγματικά δεν έχουν συχνά τα χρήματα για να γεμίσουν. Άλλοι, είναι από αλλού, διερχόμενοι. Έρχονται ως εδώ και θέλουν 2 ευρώ για να πάνε στον προορισμό τους, δεν έχουν να βάλουν παραπάνω. Μέχρι τώρα, τους έβαζα συχνά. Αλλά κι εμένα, δεν με παίρνει άλλο πλέον. Το κέρδος μας είναι μόνο 5% ανά λίτρο, έχουμε δυσκολευτεί αρκετά. Και μόνο που ανοίγω την αντλία, έχω χασούρα…».

Λέμε λίγα για την κίνηση – τον ρωτάω, δηλαδή, αναλογιζόμενη το μια δεκαετία πριν, που κάθε Σαββατοκύριακο ξεκινούσαμε άνετα για Βέροια ή Νάουσα και οι από εκεί, για εδώ.

«Πεσμένη, κατά 30%», απαντά. «Πιο πολύ μετακινούνται οι Βεροιώτες που δουλεύουν στη Σίνδο κάθε πρωί ή που έχουν παιδιά να σπουδάζουν Θεσσαλονίκη. Εκδρομές Βέροια ή Νάουσα ή βουνά, έχουν αραιώσει πολύ. Πώς να μετακινηθεί ο κόσμος; Η ζωή, ακόμη και στην επαρχία κι ας μην το νομίζετε», απαντά σε ερώτησή μου, «έχει γίνει 100% αγχώδης. Ο άνθρωπος, δεν ξέρει τι του γίνεται, τι θα του συμβεί, τι θα του ξημερώσει αύριο. Εδώ έχει παραγωγούς, αγρότες. Οι περισσότεροι έχουν ροδάκινα και μήλα και οπωρώνες και σε μία εβδομάδα μέσα μπορεί να καταστραφεί όλη τους η παραγωγή, από κακοκαιρία ή από έντομα. Στο χωριό, είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Δεν υπάρχει κάτι, που να μην έχει έξοδα σήμερα. Μόνο τα super market δουλεύουν ακόμη, αφού ο Έλληνας δεν κόβει το φαγητό!».

Κι ένα… καλό της κρίσης

Ζορισμένος ο κ. Γιώργος, λιγότερο ζορισμένος φαινόταν ο – επίσης Κοζανίτικης καταγωγής φίλος του – ο κ. Στέλιος. Αυτός, δουλεύει στην επεξεργασία κρεάτων, είναι οπότε μέσα σε αυτούς που… έχουν ακόμη δουλειά! Έχει όμως δύο κόρες, η μία εκ των οποίων σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη. «Η Γλύκα, ήθελε να πάει στη Χίο. Της άρεσε πολύ σαν νησί. Ήθελε να κάνει φοιτητική ζωή εκεί, μακριά από τη Βέροια. Της ξεκαθάρισα όμως ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα για τέτοια έξοδα κι εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη». Καλός μπαμπάς, φαινόταν ο κ. Στέλιος. Ο κ. Γιώργος, δεν πρόλαβε να κάνει παιδιά.

Σε ένα πράγμα συμφωνούσαν, όμως και οι δύο, όσον αφορά στο ένα καλό που έκανε η κρίση στην επαρχία. «Έχουν κλείσει όλα τα “κωλόμπαρα”, μετά συγχωρήσεως». Αυτό, μου τόνισαν δύο – τρεις φορές. «Εδώ γύρω, γινόταν χαμός. Νέες κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά, πήγαιναν και δούλευαν σε τέτοια μπαρ, όχι μόνο σέρβις, για οτιδήποτε. Τώρα, πέθανε ένας που είχε ένα από τα μεγαλύτερα, εδώ κοντά και το μαγαζί έκλεισε. Βρήκαμε την ηρεμία μας και δεν φοβόμαστε για τα παιδιά μας και τα παιδιά των φίλων μας…».

Οπότε, κ. Τσίπρα, υπάρχει κι ένα τουλάχιστον καλό στην επαρχία, αυτή τη στιγμή. Κανονίστε, να μην το πειράξει η… «ριζική αναθεώρηση του Καλλικράτη», που είχατε εξαγγείλει στις πρώτες σας δηλώσεις, πριν από κάποιους μήνες. Κάντε, όμως, κάτι για τη βιολογική γεωργία και το πρόβλημα των κουνουπιών. Ας μην καταστραφεί τελείως ο κάμπος, επειδή πολλοί ακόμη επιμένουν να ψεκάζουν ασύστολα.

Όσο για τη βενζίνη, καλό είναι μάλλον να εντοπίσει κανείς ένα – δύο βενζινάδικα στην περιοχή του με χαμηλές τιμές και να φουλάρει, όσο μπορεί. Αν και πάνω από 20ρικο, πλέον, δεν μπαίνει στο ντεπόζιτο, κύριοι… Τάδε έφη και ο κ. Γιώργος, τάδε βλέπω κι εγώ και όσοι άλλοι, κάθε φορά που ανοίγουμε παρόμοια συζήτηση. Το στανταράκι, έχει γίνει το 10ευρο και όλο και συχνότερα, το 5ευρο. Μήπως παραπάνω χαρτονομίσματα τέτοιου τύπου κ. Τσίπρα; Να διευκολύνονται τουλάχιστον οι πρατηριούχοι;

Καλή συνέχεια του καλοκαιριού. Και θυμηθείτε: Αν σας βγάλει ο δρόμος σας προς Βέροια – Ημαθία, να είστε ευγενικοί. Γιατί όχι, καθίστε και για ένα καφεδάκι με τον κ. Γιώργο. Το βενζινάδικό του είναι λίγο πριν την Αλεξάνδρεια, για όσους γνωρίζουν τη διαδρομή, είναι εκεί από… πάντα σχεδόν και ο ίδιος ιδιαίτερα πρόθυμος να κεράσει ακόμη και τσιπουράκι και να… συζητήσει. Μόνο, μην του ζητήσετε βερεσέ. Θα έχει, τα δίκια του αν σας αρνηθεί…!