Δοκιμάζοντας τις αντοχές μας
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος υπουργός, που εξειδικεύεται στις πρακτικές του δόγματος του σοκ, φτάνει στα όρια της κτηνώδους περιγραφής μιας εφιαλτικής πραγματικότητας.
”- Όταν λέμε αναμονή για χειρουργεία, μιλάμε για χειρουργικές παθήσεις από τις οποίες δεν κινδυνεύει η ζωή των ανθρώπων… Έχουν μαζευτεί 100.000 αναμονές. – 100.000 αναμονές; Είναι πραγματικότητα αυτός ο αριθμός, κύριε υπουργέ* ; – Ναι, είναι πραγματικότητα. – Με τί μεγαλύτερο χρόνο αναμονής; – Εφτά χρόνια. – Εφτά χρόνια; Δηλαδή ένας άνθρωπος με καταρράκτη θα περιμένει εφτά χρόνια για να χειρουργηθεί; – Ναι -Μα δεν θα βλέπει πια αυτός ο άνθρωπος. – ΔΕΝ ΘΑ ΒΛΕΠΕΙ ΠΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ.”
Ο διάλογος αυτός είναι 100% πραγματικός. Διεμήφθη μεταξύ του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη και της δημοσιογράφου Φαίης Μαυραγάνη στον τηλεοπτικό αέρα του ΣΚΑΙ, όπου ο υπουργός διατηρεί μόνιμο στασίδι.
Αν αμφιβάλλει κανείς πώς ο τρόπος επιβολής μιας ακραίας άποψης, μιας πολιτικής, η αρένα που δοκιμάζονται ευκολότερα και μαζικότερα όσα θα αποτελέσουν την επόμενη καθημερινότητα είναι η τηλεόραση, μάλλον το κάνει αφελός.
Ο διάλογος αυτός στην οθόνη είναι η επιτομή του κυνισμού. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος υπουργός, που εξειδικεύεται στις πρακτικές του δόγματος του σοκ, φτάνει στα όρια της κτηνώδους περιγραφής μιας εφιαλτικής πραγματικότητας.
Έχει ένα μοναδικό χάρισμα ο συγκεκριμένος να μην αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το αν οι πολιτικές που εμφανίζονται έχουν ως σκοπό την απόλυτη εξαθλίωση των πολιτών της χώρας, πλην των εχόντων τη δυνατότητα να εξυπηρετούνται από ιδιωτικές πολυτελείς δομές υγείας, παιδείας, ασφάλειας κλπ.
Τη σύνθλιψη των κοινωνικών στρωμάτων και την απόλυτη επικράτηση ενός μικρού παντοδύναμου ποσοστού επιχειρηματικών συμφερόντων που λειτουργούν περίπου ως φεουδάρχες, στους οποίους ανήκουν τα πάντα και μιας τρομακτικής πλειοψηφίας πολιτών που μετατρέπονται σε κολλήγους χάνοντας γη και ύδωρ.
Ο υπουργός δεν είπε κάτι πρωτότυπο, το είπε απλά εμφατικά, καθώς εκεί οδηγείται το πράγμα. Ας δούμε ορισμένα πρόσφατα στοιχεία:
Ο ένας στους 10 Έλληνες δεν λαμβάνει αναγκαία ιατρική περίθαλψη επειδή αδυνατεί να καλύψει το σχετικό κόστος.
Η Ελλάδα είχε το χαμηλότερο αριθμό νοσηλευτών κατά κεφαλήν μεταξύ των χωρών της ΕΕ.
Στην Ελλάδα ένας στους τέσσερις (23%) πολίτες με χαμηλό εισόδημα ανέφερε ότι δεν έλαβε κάποια ιατρική περίθαλψη όταν τη χρειάστηκε το 2023. Ο παράγοντας κόστος ήταν ο κύριος λόγος για αυτές τις ανεκπλήρωτες ανάγκες
Το ποσοστό στην Ελλάδα ήταν πολύ υψηλότερο μεταξύ των ατόμων με χαμηλότερο εισόδημα (με κίνδυνο φτώχειας). Ειδικότερα, σχεδόν ένα στα τέσσερα (23,0%) άτομα στο χαμηλότερο εισοδηματικό επίπεδο ανέφερε ότι δεν έλαβε κάποια ιατρική περίθαλψη όταν τη χρειαζόταν, σε σύγκριση με 3,4% στο υψηλότερο εισόδημα, με κύριο λόγο το κόστος.
Το 20% των ενηλίκων είναι παχύσαρκοι, μόνο το 15% των ατόμων άνω των 65 ετών ασκείται επαρκώς, ενώ οι κοινωνικοοικονομικές ανισότητες επιδεινώνουν την κατάσταση, με τους λιγότερο εύπορους να αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα υγείας.
Σε όλες τις χώρες της ΕΕ, οι ιδιωτικές πληρωμές αντιπροσώπευαν το 15% του συνόλου των δαπανών για την υγεία το 2022 στην Ελλάδα ξεπερνούν το 30%.
Οι δαπάνες για την υγεία αντιπροσώπευαν κατά μέσο όρο το 15% των συνολικών κρατικών δαπανών σε ολόκληρη την ΕΕ στην Ελλάδα, ήταν γύρω στο 10%.
19 χώρες της ΕΕ εξέφρασαν εμπιστοσύνη στις ικανότητες ετοιμότητας της κυβέρνησής τους σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, μόνο το ένα τρίτο του πληθυσμού ανέφερε εμπιστοσύνη στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα βρέθηκε στη δεύτερη θέση ως προς την αμέλεια ιατρικών και οδοντιατρικών ελέγχων. Ο πίνακας παρακάτω θα μπορούσε να αποτυπώνει τα ευρήματα πρόσφατης ανασκόπησης από το Ινστιτούτο Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής (ΙΚΠΙ) με θέμα «Κοινωνικές ανισότητες στην υγεία – Κοινωνιολογικές προσεγγίσεις, ερευνητικά ευρήματα και προτάσεις πολιτικής», που έδειξαν μεταξύ άλλων ότι: Η καλή υγεία αυξάνεται όσο αυξάνεται το εισόδημα, με το 94% των ατόμων που κερδίζουν πάνω από 3.001 ευρώ μηνιαίως να δηλώνουν «καλή» ή «πολύ καλή» υγεία, τα ποσοστά χρόνιων νοσημάτων ήταν πολλαπλάσια στα άτομα με χαμηλότερη εκπαίδευση, τριπλάσια σε σχέση με όσους έχουν ολοκληρώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση, άτομα από ανώτερες κοινωνικές τάξεις πραγματοποιούν προληπτικές εξετάσεις σε μεγαλύτερο ποσοστό, με τις διαφορές πιο έντονες στην πρόληψη καρκίνου.
Επιστρέφοντας στην κυνική δήλωση του υπουργού αντιλαμβανόμαστε πώς το νόημα είναι παραπάνω από ξεκάθαρο: Αν δεν θέλετε να περιμένετε 7 χρόνια για μια εξέταση, για μια μικροεπέμβαση, για μια διαδικασία αποκατάστασης απευθυνθείτε σε ένα ιδιωτικό ιατρικό κέντρο, που συνήθως ανήκει σε κάποιον φίλο μας. Αν δεν έχετε χρήματα να το πληρώσετε λύσεις υπάρχουν. Πουλήστε το σπίτι σας, υπάρχουν μεγάλες εταιρείες ακινήτων, που ανήκουν σε φίλους μας πρόθυμες να το αγοράσουν.
Οι αποφάσεις, για την καθημερινότητα μας, παίρνονται πλέον ξεκάθαρα, αποδεδειγμένα από την μεγάλη οικονομική κρίση και δώθε όχι από τις κυρίαρχες εκλεγμένες κυβερνήσεις, αλλά από υπερεθνικά κέντρα (ευρωπαϊκά, παγκόσμια, οργανισμούς, συμβούλια κλπ) και φυσικά από οικονομικά απρόσωπα κέντρα με ισχυρότατα συμφέροντα. Όσο και να πειστήκαμε στη πράξη στη διάρκεια της πανδημίας ότι ο ρόλος του κράτους σε ζητήματα υγείας είναι αναντικατάστατος και καίριος, οι πρακτικές που ακολουθούνται καθημερινά έχουν βαλθεί να ακυρώσουν το συμπέρασμα.
Μερικές φορές είναι καλύτερα να μην έχει κανείς ένα σπίτι παρά να είναι άρρωστος. Τι λέτε;
Κάθε φορά που μια ακραία κυνική δήλωση σε έναν τηλεοπτικό αέρα, σε ένα πάνελ, σε μια δημόσια παρουσίαση προκαλεί το δημόσιο αίσθημα από δω και μπρος να θυμάστε δυο πράγματα: Πρώτον δεν γίνεται στην τύχη. Ο Άδωνις, η Βούλτεψη, ο Μηταράκης ή όποιο άλλο πρωτοπαλίκαρο προκαλεί το δημόσιο αίσθημα αυτό είναι καλά σχεδιασμένο για να δοκιμάσει τις αντοχές των ανθρώπων. Δεύτερον ο κυνισμός οδηγεί μοιραία στα άκρα. Στις λαϊκιστικές ακροδεξιές φωνές που αρπάζουν την ευκαιρία να χαϊδέψουν αυτιά ως φύλακες άγγελοι των κατατρεγμένων.
O κυνικός αμοραλισμός είναι ένα τεστ για τις αντοχές μας.
