Εδώ έχει πάντα ήλιο!

του Αναστάσιου Βογιατζή   Νέα κυβέρνηση εδώ και μία εβδομάδα και οι εξελίξεις, αφίξεις, και αποχωρήσεις διαδέχονται η μία την άλλη με την ταχύτητα του φωτός, του ελληνικού όμως που είναι καλύτερο από τα άλλα. Αν κάτι σημάδεψε αυτή την εβδομάδα ήταν η επίσκεψη του Ολλανδού υπουργού οικονομικών και επικεφαλή του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ. Η αποχώρηση του ωστόσο, πρέπει να παραδεχθούμε, ήταν πραγματικά εντυπωσιακή.   Συνηθίζουμε να λέμε ότι «τίποτα δεν προμήνυε το τι θα γινόταν…», όμως στη περίπτωση του Γ. Ντάισελμπλουμ οι οιωνοί ήταν κακοί για τον ίδιο από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο Μέγαρο Μαξίμου. Οι δικοί μας οιωνοί βεβαία, για το δικό μας μέλλον, είναι δραματικοί, αλλά ας το προσπεράσουμε για την ώρα.   Τα δυσάρεστα για τον Ολλανδό επικεφαλή του Eurogroup ξεκίνησαν από τα πρώτα δευτερόλεπτα της συνομιλίας του με τον πρωθυπουργό κ. Α. Τσίπρα. Στη πολύ αρχή. Εκεί που ήταν χαλαρά, ή σχεδόν χαλαρά. Στις μεγάλες λευκές πολυθρόνες. Ο πρώτος καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα, με τον κορμό του σώματος του να γέρνει εμπρός, και τα δάχτυλα των χεριών του πλεγμένα. Αμήχανος, έτοιμος να ορμήσει. Ο δεύτερος, ο δικός μας, αραχτός, αλά Στιβ Τζομπς στη πρώτη παρουσίαση του ipad. Μόνο που ο Τζομπς είχε κάθε λόγο να ναι αραχτός, εκπροσωπούσε την δισεκατομμυριούχα Apple, και όχι τη χρεωμένη με δισεκατομμύρια Ελλάδα.   Και η κουβέντα άρχισε. Άρχισαν τα όργανα. Ένα δυο λόγια να σπάσει ο πάγος, που μετά την συνέντευξη τύπου με τον υπουργό οικονομικών μετετράπη σε παγετώνα. Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε την επίσκεψη του Ολλανδού ως ένα «θετικό μήνυμα για την έναρξη των διαπραγματεύσεων», αν και απ’ ότι κατάλαβα ο Γ. Ντάισελμπλουμ ήρθε για να βολιδοσκοπήσει, και απ’ ότι ξέρω οι διαπραγματεύσεις γίνονται ανάμεσα σε, το λιγότερο, δύο, και όχι από έναν, πρωθυπουργό, μόνο του.   Η ουσία ήταν ότι η επίσκεψη ήταν ένα «θετικό μήνυμα». Εκεί έμεναν όλοι, τα ΜΜΕ και οι αναλυτές. Όμως πάμε λίγο πίσω, με την όπισθεν, -rewind-. Κάτι άκουσα στα πρώτα πρώτα δευτερόλεπτα. Πριν το «θετικό μήνυμα». Να ήτανε μια μπηχτή, να ήτανε μια γκάφα; Κάτι που πέρασε απαρατήρητο, αλλά πόνεσε. Ένα χτύπημα κάτω από τη μέση, εκεί στο λευκό σαλονάκι.   Οι πρωταγωνιστές: Α.Τ. – Αλέξης Τσίπρας, Γ.Ν. – Γερούν Ντάισελμπλουμ   Α.Τ. – Τι καιρό έχει στη παρτίδα σας. Γ.Ν. – Κρύο, χιόνι, παγωνιά. Α.Τ. – Εδώ είναι πιο ζεστά. Γ.Ν. – Εδώ είναι πολύ ωραία. Α.Τ. – Κάθε φορά είναι πιο ζεστή χώρα. Γ.Ν. – Ναι αυτό είναι το πλεονέκτημα του να ζεις στην Ελλάδα.   Ποτέ δεν λες σε έναν Ολλανδό ότι δεν έχουν καλό καιρό! Ποτέ δεν λες σε έναν Ολλανδό ότι στην Ελλάδα έχει ζέστη. Ποτέ δεν του λες ότι εδώ έχει πάντα ήλιο!

Δώστου μια κλωτσιά στα αχαμνά! Ζήτα του δανεικά – και αγύριστα-! Αλλά ποτέ μη τον χτυπήσεις εκεί που πονάει περισσότερο. Ποτέ μη του μιλήσεις για τον παντοτινό καημό του.   Στο πρωθυπουργικό μέγαρο δεν τηρούνται τα πρωτόκολλα; Δεν υπάρχει ένα εγχειρίδιο για νεοσύλλεκτους πρωθυπουργούς; Έστω κάτι που να τους εξηγεί πώς αντιμετωπίζεις έναν επισκέπτη; Κάτι να σου λέει τι να του πεις για να σε συμπαθήσει. Για σκέψου τον Ολλανδό στη χώρα του να σε ρωτά πώς τα πάει η φτώχια στην Ελλάδα. Αν καταφέρατε να χρωστάτε ακόμα περισσότερα. Πώς τα πάει η αυξανόμενη ανεργία…   Έλληνα πρωθυπουργέ. Αυτό δεν ήταν καλωσόρισμα. Αυτό δεν ήταν welkom! Ήταν πισώπλατη μαχαιριά που ο Ολλανδός ποτέ δεν θα ξεχάσει. Τι κι αν του ‘διωξες την τρόικα. Τι και αν πας να τα ανατινάξεις όλα. Ποτέ μην τους λες ότι στη ψωροκώσταινα έχουμε πάντα ήλιο.

*Ο Αναστάσιος Βογιατζής, υποψήφιος Διδάκτορας γνωστικής γλωσσολογίας, τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας ΑΠΘ ([email protected])