Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλάει ο αυτόματος τηλεφωνητής…

του Γιώργου Κουρτίδη

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλάει ο αυτόματος τηλεφωνητής. Παρακαλώ αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο. Μπιπππππ «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία »… Τουτ Τουτ Τουτ… Η κλήση σας προωθείται…

Έχω φύγει από το σπίτι. Είμαι στο δρόμο. Περπατάω και βλέπω εικόνες απ’ τα παλιά. Ένα «άρμα» που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλει στο χώρο του Πολυτεχνείου. Χιλιάδες κόσμου διαδηλώνει ειρηνικά. Τάγματα κουκουλοφόρων και διμοιριών μετατρέπουν το κέντρο σε εμπόλεμη ζώνη, χρόνια τώρα. Φόβος στους δρόμους, κρυφτό, κυνηγητό με την αστυνομία, μολότοφ, φωτιές, πέτρες, κλεφτοπόλεμος, προσαγωγές, ξύλο, χημικά, ατελείωτες κατευθυνόμενες συζητήσεις στα ΜΜΕ, πολεμικό κλίμα μεταξύ των πολιτικών παρατάξεων νεολαίας. Εικόνες από διαφορετικές εποχές που δυσκολεύεσαι να τις ξεχωρίσεις. Τόσα «κοινά» από τόσο διαφορετικές εποχές; Είναι δυνατόν;

Προβληματισμός. Κατάντια. Απορία. Θυμός…

Θυμός που την μέρα που σηματοδότησε την απαρχή της Δημοκρατίας έναντι της τρομοκρατίας τα τελευταία χρόνια την μετατρέψαμε να σηματοδοτεί τον ορισμό της νέας τάξης «τρομοκρατίας»… Θυμός που ενώ το άσυλο κερδήθηκε από τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς 40 χρόνια μετά χάθηκε από την ανικανότητα τους να το διαφυλάξουν… Θυμός που ένα ακόμα πείραμα απέτυχε δεσμεύοντας τις επόμενες γενιές και τα όνειρα τους.

Μπαίνω στο σπίτι. Τουτ… Έχετε ένα νέο μήνυμα στο τηλεφωνητή σας: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία»… Μήνυμα; Ποιο μήνυμα; Δυστυχώς το μήνυμα αυτής της μέρας χάθηκε μέσα στα καπνογόνα, τη βία, τους αποκλεισμούς, την καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας μετατρέποντας την γιορτή αυτή σε οργή, σε μια ανεπιθύμητη «ανούσια» μέρα… Ντρέπομαι που το γράφω αλλά πιο πολύ ντρέπομαι που τόσα χρόνια το ζω.

Στο βάθος του δωματίου μου ακούγεται αχνά το γνωστό ηχητικό ντοκουμέντο: «Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Η χούντα θα πέσει από το λαό… Λαέ, κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά σου για να δεις…»

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλάει ο αυτόματος τηλεφωνητής: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία »… 40 ολόκληρα χρόνια πέρασαν και σήμερα τα ίδια αιτήματα μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ…

Υ.Γ. Η μέρα του πολυτεχνείου θα αναβιώσει όταν ενωμένοι βρεθούν και διαδηλώσουν ειρηνικά στους δρόμους άνθρωποι απ’ όλες τις γενιές ανεξάρτητα από τις διαφορές τους, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και τα πιστεύω τους. Μέχρι τότε καληνύχτα σας… Αφήστε με μόνο να κοιμηθώ και να ονειρεύομαι εκείνη την μέρα.