Εγώ, η Ελισάβετ

της Γιώτας Κωνσταντινίδου Εικόνες: Νατάσσα Χριστιανοπούλου

Η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου μετατρέπεται σε θεατρική παραληρηματική φιγούρα μέσα από το έργο, ‘’Εγώ, η Γωγώ’’.Ένας χειμαρρώδης μονόλογος έρχεται να σε συγκινήσει βαθιά, να σε κάνει να γελάσεις και να ταυτιστείς με τις ίδιες σκέψεις. Εγώ, εσύ, όλοι εμείς εγκλωβισμένοι στις ίδιες καταστάσεις. Θα τα καταφέρουμε;

Παράταση των παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη. Είναι μια επιβεβαίωση της επιλογής σας; Ε, δεν είναι; Αναμφισβήτητα αλλά ανεξάρτητα από την παράταση, τα υπέροχα λόγια του κόσμου και πόσο ευχαριστήθηκαν την παράσταση είναι και αυτό ένας κύριος λόγος επιβεβαίωσης.

Εγώ, η Γωγώ. Έντονη παρήχηση στον τίτλο. Είναι μια σύγχρονη, εγωιστική, ναρκισσιστική φιγούρα που όλα περιστρέφονται γύρω από το εγώ της; Όλοι μας έχουμε ένα τέτοιο γνώριμο και οικείο μοντέλο. Νομίζουμε ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από μας γι’ αυτό και όταν συμβαίνει κάτι νομίζουμε ότι χάθηκαν όλα. Χάνουμε τον κόσμο ή νομίζουμε ότι τον χάνουμε με μια αναποδιά που μπορεί να μας συμβεί. Έτσι έχουμε τις καταθλίψεις και τις νόσους της σύγχρονης ζωής. Ναι, Εγώ η Γωγώ, παρήχηση, ωραία σκέψη δεν το είχα σκεφτεί.

Παραληρηματικός μονόλογος. Πόσο συχνά έχει παραληρήματα ο σύγχρονος άνθρωπος; Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να βιώνουν πράγματα και καταστάσεις παραληρηματικά. Να ο λόγος που είναι εξαιρετικά επίκαιρο το έργο.

Εγώ όταν κάνω μπουγάδα το κάνω αυτό! Και στο σίδερο ταιριάζει.( Γέλια). Με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί η ζωή μας, πιάνουμε τους εαυτούς μας να κάνουν δυο και τρεις δουλειές μέσα στη διάρκεια της μέρας με ένα μόνιμο άγχος να τα προλάβουμε όλα. Αν έχεις δε και παιδιά, οικογένεια, τότε εκεί σίγουρα παραληρείς.

Η Γωγώ εγκλωβίζεται στο αμάξι της. Είναι στην ουσία ένας συμβολικός εγκλωβισμός στην αβάσταχτη καθημερινότητα, την αδυσώπητη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα και στην ατομική ζωή του καθενός; Εντελώς. Η Ελένη Γκασούκα εμπνεύστηκε από τις ευτυχισμένες μέρες του Μπέκετ. Τέτοια έκδηλα στοιχεία είναι το μαργαριταρένιο κολιέ, μια ομπρέλα με την οποία βγαίνω κάποια στιγμή, η τσάντα που έχω όλα τα απαραίτητα εκτός από το κραγιόν. Αναντίρρητα ο εγκλωβισμός είναι συμβολικός και παραπέμπει στον εγκλωβισμό των διάφορων ευθυνών που μας κατακλύζουν.

Πότε προβαίνουμε σε απολογισμούς ζωής; Σε κρίσιμες καταστάσεις; Μετά αλλάζουμε; Απολογισμό κάνουμε όταν δυσκολευόμαστε πολύ ή πριν το θάνατο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι έχουμε την ευκολία να αλλάξουμε. Το γεγονός ότι αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά ή κάτι δεν πράττουμε σωστά δεν μας δίνει αυτόματα τη δυνατότητα να το αλλάξουμε. Απαιτεί δουλειά η αλλαγή, αλλά και η συνειδητοποίηση αν συντελεστεί και νωρίς, κάτι σημαίνει. Ακόμα κι αν κάτι δεν μπορούμε να το αλλάξουμε μόνοι μας, θα ήταν καλό να ζητήσουμε τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων δικών μας ή ειδικών. Κάτι να κάνουμε, βρε αδερφέ! Να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια, τις ίδιες πράξεις και τις ίδιες συμπεριφορές και να επιρρίπτουμε ευθύνες στους άλλους.

Είναι τυχαία η επιλογή της γυναικείας φιγούρας που προβαίνει στο χειμαρρώδη μονόλογο; Αυτή δεν έχει καταπιεστεί περισσότερο; Νομίζω η Ελένη διάλεξε γυναίκα γιατί γράφουν πολύ ωραία οι γυναίκες. Κατ’ εμέ αυτός ο μονόλογος αφορά και άντρες. Σε μια ανυπέρβλητη δυσκολία θα ήθελα πολύ να ήμουν άντρας και να έκανα έναν τέτοιο μονόλογο.

Εκφράζονται, όμως τόσο ανοιχτά οι άντρες; Τώρα πια, επειδή, όπως παρατηρώ αναπτύχθηκε και η θηλυκή πλευρά τους, νομίζω, ναι, ξεκάθαρα. Παλιότερα όχι. Ήταν βαρείς, κουμπωμένοι. Τώρα όμως, μπορεί ένας άνδρας να εκφραστεί με κωμικό τρόπο, άλλωστε είναι και κωμικό το κείμενο όχι μόνο δραματικό. Το υποδύομαι γιατί έτσι είχε γράψει η Ελένη να το υπομένω, της ταίριαξε το δικό μου πρόσωπο. Αλλά εγώ με ευκολία θα φανταζόμουν άνδρες που έχουν μια ευαισθησία, να το ερμηνεύουν. Ο Καφετζόπουλος, ο Λαζόπουλος, ο Μπέζος.

Πώς φεύγουν οι θεατές από την παράσταση; Γελούν αλλά και συγκινούνται; Έχω την αίσθηση ότι αποχωρούν κατενθουσιασμένοι. Και πως το βλέπω. Είναι αλήθεια ότι το κοινό της Θεσσαλονίκης δεν πολυέρχεται στα καμαρίνια. Κάποιοι θαρραλέοι όμως το επιχειρούν. Αδιαμφισβήτητος κριτής είναι το χειροκρότημα. Εκεί τα καταλαβαίνω όλα. Συγκινούνται πολύ, ταυτίζονται, αναγνωρίζουν τον εαυτό τους.

info παράστασης: Περισσότερα εδώ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Κείμενο – Σκηνοθεσία: Ελένη Γκασούκα Σκηνικά – ενδυματολογική επιμέλεια: Μαρία Φιλίππου Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη Μουσική επιμέλεια: Πάνος Σουρούνης Φωτογραφίες: Λάμπης Μηλαίος Τρέιλερ Παράστασης: Λουκάς Ζιάρας Παραγωγή: Θέατρο Αυλαία Σύμβουλος Τύπου: Σεμίνα Διγενή Πρωταγωνιστεί η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου. Συμμετέχει ο Νίκος Πιζάνης. ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ : 29 Οκτωβρίου- 2 Νοεμβρίου 2014 ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ Τετάρτη-Σάββατο 21.00, Κυριακή 20.00. ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ Κανονικό 15 ευρώ, Μειωμένο 12 ευρώ, Κάθε Πέμπτη Γενική Είσοδος 10 ευρώ