Είδα το «ΕΜΕΙΣ» μέσα από τα μάτια του Bloody Hawk σε μία αίθουσα γεμάτη πιτσιρίκια

Τρίτη βράδυ, δύο μικρά παιδιά ηλικίας 12-13 ετών με τον μπαμπά τους κόβουν εισιτήριο, εκείνος μιλά στο τηλέφωνο και λέει “ήρθαμε σινεμά, να δούμε τον Bloody Hawk” – δεν μπορούσε να προφέρει σωστά το όνομα του όμως, τα έφερε. Ανεβαίνουμε με τις σκάλες στην γεμάτη αίθουσα, γύρω μας, οικογένειες με παιδιά, έφηβοι και λιγότεροι 20-30 κι αυτό ήταν συγκινητικό. Όσοι έχουμε πάει στα live του ξέρουμε τι θα ζήσουμε εκεί μέσα. “Έχω ένα μυαλό πιστόλι/Κι ένα νταϊβού στην πόλη/” σιγοραπάρουμε μαζικά.

Παρασκήνια ενός τεράστιου rap live στην Ριζούπολη, ένας αδύνατος πιτσιρικάς, περνάει δηλητηρίαση, λίγο πριν ανέβει στο stage, για να τα σαρώσει όλα. Ένας πιτσιρικάς που μεγάλωσε στην Ξάνθη, σε μία εργατική οικογένεια και δεν τον χωρούσε η πόλη. Εκεί ξεκίνησαν όλα, εκεί γνώρισε τους φίλους του που μέχρι σήμερα τους ενώνει το “εμείς”, το “φθείρομαι”. Η ζωή του Bloody Hawk, έγινε ντοκιμαντέρ στην μεγάλη οθόνη, η ιστορία ενός τυπά που τα κατάφερε στην Ελλάδα από τους σκηνοθέτες Ορέστη Πλακιά και ο Στέλιο Κοτιώνη και έγραψαν η Φαίδρα Βόκαλη και ο Κωστής Θεοδοσόπουλος.

«Έχω να αρρωστήσω τόσον καιρό. Σήμερα;», ανεβαίνει στην σκηνή χαπακωμένος από την αντιβίωση και ορμάει πάνω σε 20.000 κόσμο, με πυρσούς να “βάζουν φωτιά” σε ένα ολόκληρο γήπεδο. Γυρνώντας χρόνια πίσω, τον βρίσκουμε στην Ξάνθη, ένα ήσυχο παιδί, που δεν έμπλεκε, δεν έβγαινε, καλός μαθητής που καθόταν στο δωμάτιο του και δημιουργούσε. Μεγαλωμένος σε εργατικές συνοικίες σε ένα σπίτι που η φαμίλια κέρδισε σε λοταρία.

Στο Λύκειο γνωρίζει της παρέες του, κι εκεί ξεκινούν όλα, γράφουν ρίμες όλη μέρα. Στην Τρίτη Λυκείου χάνει τον κολλητό του, τον Παντελή με τον οποίο γράφανε μαζί. Ο Παντελής στέλνει στην παρέα του ένα μήνυμα που στο τέλος γράφει “θα απελευθερωθώ” πέφτει από τον 5ο όροφο, και λέει στον Bloody να κυκλοφορήσει τα τραγούδια του. Χωρίς κλισεδιές και υπερβολές, το πένθος και ο πόνος φαίνεται σε όλη την διάρκεια της ταινίας να έχουν σημαδέψει τον Νικόλα, σε κάθε πτυχή της ζωής του. Και να τον πληγώνουν όταν ακούει από τον περίγυρω πως πάτησε πάνω στην αυτοκτονία του καλύτερου του φίλου για να ανέβει.

Ξεκινάνε τα αυτοσχέδια videoclip σε εγκαταλελλειμένα κτίρια και πάρκα. Ανεβαίνουν στο YouTube. Η πόλη δεν εγκρίνει όμως την ενασχόληση με την μουσική, ο Bloody, περνά σε Πανεπιστήμιο της Κομοτηνής -αυτό ήθελε έναν καινούριο τόπο να μην τον ξέρει κανείς- τα βγάζει πέρα με 25 ευρώ την εβδομάδα, το πρώτο live στην Αθήνα, μία παρέα φοιτητών ανεβαίνει με τρένο και το κάνει sold out. O ΛΕΞ, τον αποκαλεί «μεγάλο πιστόλι».

Πάνω στους ποιητικούς του στίχους, στις κοινωνικοπολιτικές ανισότητες στον ρομαντισμό, στην χαρμολύπη κουμπώνουν, οι επαγγελματικές συνεργασίες, τα beats, τα album, τα κλιπ, τα streams, ανήκει πια “στους ραπερς του internet” και στους καλύτερους της γενιάς του. Τελειομανής και πεισματάρης που χτυπά μερόνυχτα στο στούντιο μέχρι να βγει το αποτέλεσμα που έχει στο μυαλό του, αλλά και πάλι, δεν είναι ικανοποιημένος.

Και εκεί, μετά το κομπλεξικό του άλμπουμ, στο οποίο δεν έχει χρήματα για να το ηχογραφίσει, η Ανελίς, η κοπέλα του, την οποία και παρακολουθούμε να τον στηρίζει από το 2016 με τρυφερότητα, του δίνει τον μισθό της για να ηχογραφήσει το πρώτο του ep. Στην ιστορία της ζωής του, οι φίλοι του πάντα εκεί, στο πλευρό του, ο σεβασμός απέναντι σε ένα κοινό όνειρο. Ο σεβασμός. Τότε όλοι έχουμε κάτι να περιμένουμε από εκείνον, τα τραγούδια του αντιπροσωπεύουν πια τις νεότερες γενιές, τις μεγαλώνουν, τις διαμορφώνουν, τις ευαισθητοποιούν, ο Bloody και η παρέα του, ταξιδεύουν πια σε όλη την Ελλάδα. Το 20λεπτο του γίνεται viral, όλοι μιλούν γι αυτόν.

Η μπογιά κρατάει και το όνειρο δεν τελειώνει. Οργανώνει την μεγαλύτερη περιοδεία που θα κάνει ποτέ έλληνας ράπερ, σε 25 πόλεις και σκάει ο COVID. Oι συναυλίες ακυρώνονται. Και εκείνος με την παρέα του, βρίσκονται σε ένα παλιό σπίτι για ένα νέο project με στόχο να γράψουν και να ηχογραφήσουν όσα περισσότερα κομμάτια μπορούν. Τους παρακολουθούμε να χώνουν και να αράζουν σαν ναναι παιδιά. Το project δεν βγαίνει στον αέρα όμως, γίνεται η αφορμή για πάθος, για έμπνευση.

Αποφεύγει τις συνεντεύξεις και στο ντοκιμαντέρ τον βλέπουμε να μιλά στον stand up comedian, Σπήλιο Φλώρο, σε μία κουβέντα που δεν βγήκε ποτέ στον αέρα. Στα αποσπάσματα όμως δεν νιώθει άνετα, είναι συνηθισμένος στις λογικές του σκέψεις, όπως ακριβώς γράφει τους στίχους που όταν ακούει τον εαυτό του στις συνεντεύξεις και δεν μπορεί να ολοκληρώσει μία πρόταση νιώθει αμήχανα. Και ίσως να μην χρειάζεται να δίνει συνεντεύξεις, είναι αρκετές οι ρίμες του για να καταλάβουμε πως ο Νικόλας είναι ένα ον που ανήκει σε όλες τις κοινωνικές ομάδες χωρίς διακρίσεις.

Μετά την καραντίνα ξεκινά και πάλι τις περιοδείες, με στόχο του να κάνει ένα μεγάλο live με δωρεάν εισιτήριο στην γενέτηρα του την Ξάνθη, όμως τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Ο manager του Dynasty λέει «πιστεύαμε πως η μεγάλη επιστροφή του Bloody στην πατρίδα του θα ήταν εύκολη υπόθεση, οι αρχές θα δεχόντουσαν την μεγάλη συναυλία, όμως δεν έγινε έτσι.» Είχαν οργανώσει να κάνουν την συναυλία αρχές Σεπτέμβρη με τις γιορτές της παλιάς πόλης, οι αρχές δεν συμφώνησαν. Η συναυλία τελικά έγινε τον Οκτώβρη, όπου λεωφορεία από όλη την Ελλάδα έφταναν στο κατάμεστο γήπεδο Α.Ο.Ξ. της Ξάνθης, το οποίο ήταν γεμάτο από γονείς και παιδιά. Κάπως έτσι, έκλεισε το αφηγηματικό τόξο της ζωής του, αφού τον ακούσαμε να λέει στο ΕΜΕΙΣ fesrtival “σας υπόσχομαι πως στα τέλη του 2024 θα κάνω την μεγαλύτερη συναυλία της καριέρας μου στον τόπο μου.” Και τα κατάφερε και τους το βούλωσε.

«Αυτή η συναυλία είναι αφιερώμενοι σε εκείνους που λείπουν. Στον παππού μου που μας άφησε δύο μήνες πριν, στον Παντελή.» Δάκρυα από το crew του και από τους γονείς του. Τον κόσμο γυρίζω/ είμαι κάτω απ’ την βροχή/ κάνω νέα αρχή/ τον κόσμο γυρίζω.

Τίτλοι τέλους, χαμόγελα ελπίδας σε όλη την αίθουσα, δακρυσμένα μάτια, ρυθμικά κορμιά. Ο καθένας έφυγε από εκεί μέσα βρίσκοντας την δική του ταύτιση στην ιστορία του Νικόλα. Είτε τον γνώρισε, είτε τον έμαθε, όλοι είχαμε κάτι να πούμε. Τα κατάφερε σε μία σάπια χώρα που σε κρατά σιωπηλό. Δεν ήταν απλά ένα ντοκιμαντέρ για έναν ράπερ, ήταν η προσωπική ιστορία πολλών ανθρώπων στην χώρα.

*Υ.Γ. Bloody, ευχαριστούμε κι ας μην πεθάνετε πότε. Κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν για να γράφουν. 

*Υ.Γ. 2 Το ντοκιμαντέρ, αυτή την στιγμή, βρίσκεται ήδη στην τέταρτη θέση, των πιο πετυχημένων ντοκιμαντερ στην Ελλάδα, κάτω από το “This is it” του Mάικλ Τζάκσον, ή το “Fahrenher 911” και πάνω από τα ντοκιμαντέρ για τους One Direction, Justin Bieber και την Amy Winehouse και είναι μόλις στην πέμπτη ημέρα προβολής. Το “Εμείς” εκτιμήθηκε τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς οι οποίοι επικρότησαν την ειλικρίνια της ταινίας, την έλλειψη υπερβολών και την αυθεντική ματιά της, σε μία ιστορία για το πως ένα underdog μπορεί να φτάσει στην κορυφή κόντρα σε όλα.