Εικόνες της Ελληνικής Πολιτείας – Πρόσωπο με πρόσωπο με το «Αυγό του Φιδιού»

Λέξεις: Γιώργος Χατζηβαλάσης

Παρακολουθώ τα δρώμενα της Ελληνικής κοινωνίας και νιώθω τα φίδια να περισφίγγουν τα πόδια μου. Μέσα στον γενικευμένο και πολλές φορές ανομολόγητο φόβο, υπάρχει μια μανιασμένη οργή. Όλοι οι πειθήνιοι μικροϋπάλληλοι, όλοι οι φτωχοί αγρότες που δίνουν σχεδόν τζάμπα τα προϊόντα τους, όλοι οι δάσκαλοι που δεν πιστεύουν πια αυτά που γράφουν τα βιβλία τους, νέοι άνθρωποι που όλοι σχεδόν έχουν χάσει την πίστη τους στο μέλλον και το παρόν, Όλοι είναι έντρομοι και ο φόβος οδηγεί τα βήματά τους. Η θρησκοληψία, η ξενοφοβία, η ομοφοβία και ο ακραίος συντηρητισμός κυριαρχούν ως κραταιά αντίληψη στην ελληνική κοινωνία.

Μέσα σ’ αυτήν την περιδίνηση η κοινωνία -που ζει την παρακμή της- έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με το «Αυγό του Φιδιού», που επωάζεται αργά, αλλά σταθερά και απροκάλυπτα κι ακουμπά πάνω του τις ελπίδες της, γιατί εκεί πιστεύει ότι θα βρει τη λύση. Οι ίδιες κοινωνικές συνθήκες που γέννησαν τον φασισμό και τον βοήθησαν να ωριμάσει, αλλάζουν τους αξιακούς κανόνες του σήμερα και επιβάλλουν παντού τα δικά τους πρότυπα. Ο λαός δεν αντιλαμβάνεται σε τι τερατώδεις δυνάμεις εναποθέτει τις ελπίδες του. Θα παρασυρθεί σαν το ξερό φύλλο τη μέρα που θα ξεσπάσει η καταιγίδα.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να αντιδράσουν – είναι πολύ ταπεινωμένοι, πολύ φοβισμένοι, πολύ εξαθλιωμένοι. Στα δέκα χρόνια της πολλαπλής κρίσης που βιώνουμε τα δεκάχρονα παιδιά  έχουν γίνει είκοσι χρονών, τα δεκαπεντάχρονα είναι είκοσι πέντε. Στο μίσος που κληρονόμησαν από τους γονείς τους, έχουν προσθέσει τον ιδεαλισμό και την ανυπομονησία της ηλικίας τους. Όποιος βγει μπροστά και βάλει στις λέξεις τα ανομολόγητα αισθήματα τους, υποσχόμενος ένα μέτριο έστω μέλλον, αναγορεύεται σε λαμπρό ηγέτη, ακόμη κι αν στερείται οποιασδήποτε ικανότητας. Οι νέοι, ενθουσιώδεις και άπειροι δίνουν πίστη σε θρασείς σαλτιμπάγκους, ενώ οι μεγαλύτεροι παρακολουθούν αποκαμωμένοι και φοβισμένοι την πορεία προς το άγνωστο, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα. Η πρόσφατη αντίδραση στις εκλογές της Τ.Α. δεν είναι τίποτα άλλο παρά εκτόνωση της “βαλβίδας” ασφαλείας, απο αυτές που έχει προβλέψει το σύστημα, για να συνεχίσει απρόσκοπτα την λειτουργία του.

Θρησκοληψία – Ξενοφοβία – Ομοφοβία – Ακραίος Συντηρητισμός

Η θρησκοληψία έχει βρει την πιο ακραία έκφρασή της μέσα στην απόγνωση και την γενικευμένη φτώχεια. Ο απελπισμένος αναζητά παρηγοριά στο… «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον, ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού»…

Η ξενοφοβία και ο εθνικισμός έχουν λάβει χαρακτηριστικά πανδημίας. Όλοι μιλούν για Έλληνες και ξένους. Ακόμη και στο εσωτερικό της χώρας αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό, όσοι έρχονται από κάποια άλλη περιοχή. Είναι οι ντόπιοι και οι… ξένοι!

Η διαφορετικότητα αντιμετωπίζεται ως παρέκκλιση από το ορθό (ποιός ορίζει άραγε το ορθό;) και η ομοφυλοφιλία ως “επιλογή.” Θαρρείς και ο άλλος επέλεξε να παίζει σε όλη τη ζωή του το ρόλο του ομοφυλόφιλου. Η ανοησία δεν έχει όρια.

Η νεολαία μας ανδρώνεται μέσα στον ακραίο συντηρητισμό και την βία (οπαδική ή μη), όπου το bulling και το φαινόμενο «Μπέος» αποτελούν πρότυπα. Και μην εφησυχάζετε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στον Βόλο. Το 65% της κοινωνίας μας ταυτίζεται απόλυτα μαζί τους. Από τη φυλακή του ως πολιτικός κρατούμενος ο Αντόνιο Γκράμσι έγραφε: «Όταν το παλιό δεν έχει πεθάνει και το νέο δεν έχει ακόμη γεννηθεί, ζούμε στην εποχή των τεράτων»…

Ο Γερμανός συγγραφέας Georg Büchner είπε κάτι εξαιρετικό, που πιστεύω απόλυτα: «Η ανθρώπινη ψυχή είναι μια άβυσσος και νιώθω ίλιγγο, καθε φορά που κοιτάζω στα βάθη της». Σε μια φτωχοποιημένη κοινωνία, όπου οι άνθρωποι χάνουν τα σπίτια και τα υπάρχοντά τους και δεν έχουν πια ελπίδες, ούτε καν επιθυμίες, ο πυθμένας χάνεται και η άβυσσος χάσκει απειλητική…

*Ο Γιώργος Χατζηβαλάσης είναι οικονομολόγος