Είναι και αυτό ένα είδος συνέντευξης

Λίγους μήνες πριν μόλις παζαρεύεις μια θέση σε Ευρωψηφοδέλτιο. Το ξέρει όλη η χώρα. Δεν έκρυψες άλλωστε ποτέ που ανήκεις πολιτικά. Γνωρίζεις επίσης ότι η δημοσιογραφία διάγει μια από τις χειρότερες εποχές της στην Ελλάδα. Σχεδόν υπηρετώντας μια νέα ”κανονικότητα” την οποία τα προηγούμενα χρόνια πάσχισε να φέρει με κάθε τρόπο. Γνωρίζεις επίσης ότι έχεις μια μοναδική ευκαιρία να αποκαταστήσεις την αξιοπιστία της, αφού σε επέλεξε ο πρωθυπουργός της χώρας για να σου δώσει συνέντευξη.

Και φυσικά δεν στέκεσαι αντάξιος των περιστάσεων. Το καις το χαρτί το πρώτο δευτερόλεπτο. Επιβεβαιώνεις αυτό που είναι φως φανάρι. Ότι αυτό που κάνεις δεν είναι ακριβώς δημοσιογραφία. Είναι ”ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ”. Έρχεται ο πρωθυπουργός της χώρας σε μια κρίσιμη περίοδο για όλα. Οικονομικά, εθνικά, προσφυγικό. Και επιλέγεις να επαναλαμβάνεις κυβερνητικές ανακοινώσεις για ερωτήσεις. Επιλέγεις να φτιάξεις μια αγιογραφία. ”Κύριε πρωθυπουργέ υποσχεθήκατε λιγότερα και δώσατε περισσότερα” του λες.

Τον ρωτάς τι ώρα κοιμάται τα βράδια, τον ευχαριστείς που διάλεξε εσένα αντί να πάει να τρέξει στο μαραθώνιο.

Δεν του απευθύνεις ούτε μια ερώτηση που να τον στριμώξει, να βγάλει μια είδηση. Για τα ακροδεξιά εξαπτέρυγα του κόμματος, για τις σχέσεις του με κορυφαίους υπουργούς που υπάρχει πρόβλημα, για το γιατί δεν πιέζει την Ευρώπη για το μεταναστευτικό. Για τους δεκάδες διορισμούς ημετέρων.

Δεν πειράζει. Έτσι και αλλιώς δεν κάνεις αυτή τη δημοσιογραφία. Άλλο πράμα κάνεις…