Είναι κρίση πανικού, πες την με το όνομά της

Σε τραπέζια με φίλους, σε συζητήσεις με γνωστούς το τελευταίο διάστημα πέφτει το θέμα της κρίσης πανικού. Μία ασφυξία, οι τοίχοι να σε πλακώνουν, ο κρύος ιδρώτας να κυλά στο μέτωπο σου, η καρδιά σου να φτερουγίζει κι εσύ να τρέμεις αντιμέτωπος με το άγνωστο.Οι περισσότεροι κάνουν λόγο για την πιο φρικτή εμπειρία της ζωής τους, πολλοί αρνούνται μέχρι και σήμερα να βρουν την λύση και άλλοι κατάφεραν να το ξεπεράσουν έχοντας όμως τον φόβο του ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να επιστρέψει.

Σύμφωνα με το BBC περίπου 1 στους 10 ανθρώπους θα βιώσει την κρίση πανικού τουλάχιστον μία φορά στην ζωή του. Αυτό θα μπορούσε να προκληθεί από ορισμένες καταστάσεις, αλλά μπορεί να συμβεί ακόμη και τυχαία, με πολύ μικρή προειδοποίηση. Δεν υπάρχει ανοσία στην κρίση πανικού ο καθένας μπορεί να βιώσει την συγκεκριμένη κατάσταση. Το άτομο βιώνει μία έντονη βιασύνη τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά, δημιουργώντας μία συντρηπτική αίσθηση φόβου.

Η αίσθηση φόβου και το άγχος που προκαλείται εκείνη την στιγμή κάνουν το άτομο να αισθάνεται πως έχει χάσει τον έλεγχο και έτσι δεν μπορεί να βγει από την συγκεκριμένη κατάσταση. Πολλοί άνθρωποι από την άλλη όταν βιώνουν την κρίση πανικού αισθάνονται πως παθαίνουν καρδιακή προσβολή, ειδικότερα εάν είναι η πρώτη φορά που έρχονται αντιμέτωποι με το συγκεκριμένο αίσθημα. 

Τα βασικά σημάδια μίας κρίσης πανικού διαφέρουν, τα άτομα αναφέρουν πολύ γρήγορο παλμό της καρδιάς, ένα βάρος στο στήθος που συνοδεύεται με την δυσκολία της αναπνοής, ιδρώτας, ζάλη και ναυτία, μουδιασμένα άκρα, έντονοι πόνοι στο στήθος και στο στομάχι. 

Μία κρίση πανικού μπορεί να κάνει το άτομο να αισθάνεται πως θα καταρρεύσει ωστόσο στην πραγματικότητα συνήθως είναι ακίνδυνη. Τα σωματικά συμπτώματα προκαλούνται από τη μετάβαση σε λειτουργία «μάχης ή φυγής».

Ουσιαστικά αυτό σημαίνει ότι το σώμα σας προσπαθεί να πάρει περισσότερο οξυγόνο, ώστε η αναπνοή σας να γίνεται πιο γρήγορη.

Το σώμα σας απελευθερώνει επίσης ορμόνες, όπως η αδρεναλίνη, η οποία κάνει την καρδιά σας να χτυπά πιο γρήγορα και τους μύες σας να τεντώνονται. Μετά από μία κρίση πανικού τα περισσότερα άτομα αναφέρουν πως τους έχει μείνει το αίσθημα του φόβου για τυχόν επανάληψη της κατάστασης.

Μιλήσαμε με ανθρώπους που βιώνουν χρόνιες κρίσεις πανικού. 

Η πρώτη φορά ήταν απλώς η αρχή.  Ήμουν Τρίτη Λυκείου, το άγχος των πανελληνίων εξετάσεων είχε κυριεύσει κάθε πιθανό θετικό συναίσθημα μου. Ένα απόγευμα στο φροντιστήριο μία καλή μου φίλη άρχισε να τρέμει και να κλαίει πάνω από το διαγώνισμα. Πίστεψα πως ήταν αγχωμένη αλλά όσο περνούσε η ώρα η λυγμοί της δυνάμωναν και δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Βγήκε έξω με την καθηγήτρια μας και επέστρεψε στο σπίτι της, η καθηγήτρια μας εξήγησε πως έπαθε κρίση πανικού. 

Η εικόνα της μου έμεινε στο μυαλό πολύ έντονα. Το συζήτησα με τις φίλες μου και οι περισσότερες είχαν πάθει κάτι αντίστοιχο. Εγώ γενικά ως άνθρωπος αγχώνομαι πολύ, ακόμη και για μικρά πράγματα. Η έννοια της κρίσης πανικού μου έμεινε έντονα στο μυαλό. Ένα βράδυ ξάπλωνα στο κρεβάτι και προσπαθούσα να κοιμηθώ, το μυαλό μου άρχισε να κάνει άσχημα παιχνίδια, σκεφτόμουν συνέχεια και άλλαζα πλευρό. Αποφάσισα να ξαπλώσω μπρούμυτα, κοιτούσα το ταβάνι και αισθανόμουν πως με πλησίαζε, οριακά με άγγιζε, ο τοίχος του κρεβατιού μου με πλάκωνε, σαν να είμαι σε ένα κουτί εγκλωβισμένη που δεν μπορώ να κουνηθώ. Άρχισα να ιδρώνω, να χάνω την ανάσα μου και φυσικά να μην μπορώ να μιλήσω. Προσπαθούσα να ηρεμήσω τον εαυτό μου και δεν τα κατάφερνα, ένιωθα αδύναμη. Προσπαθούσα να φωνάξω την μητέρα μου και δεν είχα φωνή. 

Μετά βίας σηκώθηκα με τρεμούμενα πόδια και κατευθύνθηκα προς την κρεβατοκάμαρα των γονιών μου, όπου και ξέσπασα σε λυγμούς χωρίς να μπορώ να εξηγήσω τι μου συμβαίνει. Η μητέρα μου μου κρατούσε τα χέρια και παίρναμε μαζί ανάσες. Συνήλθα. Ξυπνούσα και κοιμόμουν και ακόμη δηλαδή με αυτόν τον φόβο. Του πότε θα έρθει η επόμενη φορά. Ήταν η επαφή με το άγνωστο την πρώτη φορά δεν ξέρεις πραγματικά τι σου συμβαίνει νομίζεις πως ήρθε το τέλος σου, χωρίς καμία υπερβολή και φυσικά δεν μπορείς να εξηγήσεις σε κανέναν τι αισθάνεσαι, γιατί κι εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις. 

Οι κρίσεις πανικού συνεχίστηκαν, ψηλιάζομαι πια πότε θα με πιάσουν, είναι το έντονο χτυποκάρδι και ο ιδρώτας στα χέρια, καταλαβαίνω πως πλησιάζει.  *Ε Ήμουν έξω.

Πριν λίγο καιρό ήμουν σε ένα μπαρ με την παρέα μου. Είμαι σε πολύ κακή περίοδο στην δουλειά, λόγω ανατιμήσεων, αυξήσεων ενοικίων και γενικής κρίσεις δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι τα έξοδα ούτε μία ημέρα. Εκεί που καθόμασταν και συζητούσαμε πάλι εν όψει δύσκολου χειμώνα, ξεκίνησε να χτυπάει η καρδιά μου πολύ δυνατά και να τρέμουν τα πόδια μου. Κατάλαβα πως βρίσκομαι σε πανικό αλλά δεν μπορούσα να εξηγήσω από τι προέρχεται. Έφυγα από το τραπέζι και πήγα λίγο παραπέρα, ξέσπασε σε κλάμματα και η καρδιά μου συνέχισε να χτυπάει δυνατά, ενώ ήμουν σε εξωτερικό χώρο αισθανόμουν πως με πλακώνουν οι πολυκατοικίες. Δεν ήξερα τι συμβαίνει πήρα ταξί και πήγα σπίτι, δεν πήρα ούτε την τσάντα μου μαζί. Δεν ξέρω πως έφτασα στο σπίτι. 

Ναι έπαθα κρίση πανικού. Προσπαθούσα να σκεφτώ ευχάριστα πράγματα, πράγματα που με έκαναν να γελάω. Δεν τα κατάφερνα, ούτε το ποτήρι με το νερό δεν μπορούσα να κρατήσω. Μετά από περίπου 40 λεπτά απόλυτης φρίκης συνήλθα και αισθανόμουν κουρασμένη σαν να πάλευα επί ώρες με τον εαυτό μου. Φοβάμαι πολύ μην το ξαναπάθω. Γι αυτό και ξεκίνησα ψυχανάλυση γιατί θέλω να βρω τους λόγους για τους οποίους φέρνω τον εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση.  *Γ.