Είναι το Κράτος που «ιδιωτεύει»

Το νομοσχέδιο για την Υγεία, που κατά την προσφιλή μας συνήθεια ονοματίσαμε με το επώνυμο της Υφυπουργού που το συνέλαβε, είναι η πλήρης και επισφραγισμένη μετατροπή του χρηματισμού (φακελακίου) των γιατρών του Δημοσίου (Ε.Σ.Υ.) από μια πράξη σφοδρώς παράνομη και ανήθικη, σε απόλυτα νόμιμη και με όρους συμφέροντος, πλέον λογική.

Το διπλό ταμπλό ναι μεν δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας και δυνατότητας «ιδιώτευσης» (κάπως παραφραστικά και παραβολικά) ανοίγει όχι απλά την κερκόπορτα, αλλά ρίχνει τα τείχη που εμπόδιζαν να δημιουργούνται σχέσεις πελάτη – παρόχου στη Δημόσια Υγεία, ως αγαθό για όλους και κατ’ επέκταση μια αδιανόητη ιεραρχία ως προς τα χαρακτηριστικά απόλαυσης του δικαιώματος στην Υγεία. Δηλαδή το χρόνο, την ποιότητα, την αξιοπρέπεια.

Διότι, αν ένας γιατρός του Ε.Σ.Υ. μπορεί να διατηρεί και το προσωπικό του ιατρείο, να πραγματοποιεί ιδιωτικά χειρουργεία, τότε του δίνεται το περιθώριο να προσελκύει μέσα από το Δημόσιο Νοσοκομείο πελάτες, που προφανώς θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν την κάθε επίσκεψη στο προσωπικό του ιατρείο, με το ψήσιμο ότι θα αποφύγουν τις καθυστερήσεις του δημοσίου συστήματος, τις οποίες η ίδια η Κυβέρνηση φροντίζει να εξασφαλίζει,και να επιδιώκει με τη διαρκή υποβάθμιση και την ελλιπή στήριξη, με αποτέλεσμα για τον γιατρό να προέχουν οι ασθενείς του που μπορούν να τον πληρώσουν είτε άμεσα είτε μελλοντικά ως τακτικοί πελάτες του ιατρείου του.

Ο κόσμος που δεν έχει, αν δεν αποκλείεται, σίγουρα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα ως προς το δικαίωμα του να απολαμβάνει και να δέχεται Υγεία. Θα αναγκαστεί με οποιοδήποτε τρόπο να βρει χρήματα, ώστε να γίνει ανταγωνιστικός προς τους άλλους, τους καλούς πελάτες του γιατρού. Αντί να τα βάλει σε φακελάκι, για να χειρουργηθεί με καθυστερήσεις στο νοσοκομείο, τώρα το Υπουργείο Υγείας τον ωθεί στην πράξη να πάει να τα ακουμπήσει στο γραφείο Ιανού ιατρού, που τότε θα δρα ως ιδιώτης.

Παρατηρείται, τόσο με σταδιακό, όσο και με έντονο ρυθμό σε ορισμένα πεδία το Κράτος να παραχωρεί διαρκώς αρμοδιότητες που εντάσσονται στον σκληρό πυρήνα των αρμοδιοτήτων του. Η νεοφιλελεύθερη επικυριαρχία δοκιμάζει πλήρως τη λεπτή ισορροπία που χρειάζεται για να τεθεί εν αμφιβόλω και εν ρήξη η παραχωρημένη σε αυτό (το Κράτος) κυριαρχία.

Η Υγεία αποτελεί δεν αποτελεί μια γωνία της αρένας των οικονομικών συζητήσεων και των πολιτικών, εδώ κομματικών απόψεων. Ακόμα και ο νεοδημοκράτης είναι παράλογο να στηρίζει την έμμεση μερική ιδιωτικοποίηση του Ε.Σ.Υ. , γιατί δεν μπορεί να είναι τόσο οικονομικά αλαζόνας και βλαξ, ώστε να πιστεύει πως πάντα θα έχει, για να πληρώνει ιδιώτες γιατρούς κι εν πάση περιπτώσει και να έχει ας πάει σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο, ειδικά σε αυτούς τους ρευστούς και ανατρεπτικούς καπιταλιστικούς καιρούς. Είναι κόντρα στα ανθρώπινα να θέλεις να συρρικνώσεις ένα σύστημα, το οποίο εξυπηρετεί τους συνανθρώπους μας που δεν έχουν χρήματα να εξασφαλίσουν την υγεία τους, επειδή στηρίζεις το Μητσοτάκη.

Δεν είναι θέμα δεικτών και γι’ αυτό δεν κατέχει τυχαία τέτοιο συνταγματικό ψυχισμό η ρητή πρόβλεψη υποχρέωσης του Κράτους προς μέριμνα για την υγεία των πολιτών του, τόσο ως ατομική υπόσταση δικαιώματος στην Υγεία, όσο και με μια σαφώς εννοούμενη κοινωνική διάσταση, επί της οποίας και βασίστηκε και προβλέφθηκε η κατασκευή του Εθνικού Συστήματος Υγείας, το οποίο τώρα μπολιάζεται με αντικρατικά λευκά αιμοσφαίρια που θα ισοπεδώσουν κάθε έννοια δημόσιας πρόσβασης, κρατικής υποχρεώσεις, κοινωνικής αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας.

Εμπιστεύομαι τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ να μην γίνουν στην πράξη οι ιδιώτες που θέλει η Υφυπουργός, όμως, εν προκειμένω το πιο ανησυχητικό είναι ότι το ίδιο το Κράτος «ιδιωτεύει».

Εικόνα: pexels