Η Εκκλησία μπροστά στη νόσο
Η Εκκλησία σε μια κρίσιμη καμπή για την ίδια οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τώρα πιο πολύ από ποτέ.
Θάνατοι Μητροπολιτών και ιερέων, κρούσματα σε διάφορες εκκλησίες της χώρας, κρούσμα στην Ιερά Σύνοδο. Μοναχές σε μοναστήρια που νοσούν. Την ίδια ώρα λιτανείες στο Άγιο Όρος ακόμα και τώρα, κηδείες ιεραρχών με προσκυνήματα φερέτρων από παιδιά, υποδοχές λειψάνων, κηρύγματα φανατικών να ανοίξουν εδώ και τώρα οι εκκλησίες ξανά, αντεγκλήσεις για το αν κολλάει η Θεία Κοινωνία.
Την ώρα που η χώρα δοκιμάζεται από τη μεγαλύτερη υγειονομική δοκιμασία του τελευταίου αιώνα καλό θα ήταν η Ελληνική Εκκλησία να επιδείξει μια πιο σώφρονα στάση.
Όχι μόνο διότι δημιουργεί πρότυπα συμπεριφορών που επηρεάζουν εκατομμύρια πιστών αλλά και γιατί η ευθύνη των ηγετών της επίσημης θρησκείας της χώρας σε μια τέτοια εποχή απίστευτης περιπέτειας είναι να φωτίζουν και όχι να δημιουργούν θολά τοπία.
Από κοντά βέβαια πολλές φορές για προσωπικούς τους λόγους τόσους μήνες και επιστήμονες που έντεχνα απέκρυπταν την αλήθεια.
Τους ιερείς ακολουθούν μοιραία οι πιστοί, που σε πολλές περιπτώσεις ακραίων δηλώσεων και θα οδηγηθούν και οι ίδιοι σε ακρότητες. Ζήσαμε από το Μάρτη και δώθε ένα μπαράζ απερισκεπτων δηλώσεων που είχαν ως αποτέλεσμα ακόμα και άρνηση συμμόρφωσης στα υγειονομικά μέτρα για τις ανάγκες των θρησκευτικών καθηκόντων.
Έως ότου ήρθαν δυστυχώς τα δυσάρεστα νέα. Τα κρούσματα στους κόλπους της Εκκλησίας που έφτασαν μέχρι και στην κορυφή της κεφαλής της.
Αυτή είναι πλέον η στιγμή να σταματήσει κάθε, μα κάθε, επικίνδυνη ολίσθηση με δηλώσεις ιερέων που καλούν σε άνοιγμα των εκκλησιών όπως συνέβη χθες με τον Μητροπολίτη Καρπενησίου που έφτασε να λέει ότι έχουμε λιγότερους θανάτους από το 2019.
”Δεν χρειάζεται πανικός. Οι θάνατοι που καταγράφηκαν στην Ελλάδα το Α΄ εξάμηνο του 2020 είναι λιγότεροι από το αντίστοιχο του 2019. ..Ευχή λοιπόν να ανοίξουν, έστω και με περιοριστικά μέτρα οι Ναοί μας, πριν να είναι αργά. Νοσούμε σωματικά, γεμίζοντας τα Νοσοκομεία της χώρας μας, μα αυξάνονται ραγδαία και οι ψυχικές νόσοι. Τι θα γίνει στη συνέχεια, αν γεμίσουν και τα ψυχιατρεία; Η Εκκλησία ως θεραπευτήριο ψυχών και σωμάτων, είναι το καταφύγιο μας.”
Φυσικά δηλώσεις σαν αυτές δεν άκουσες ούτε θα ακούσεις να καταδικάζονται από όσους διοικούν την Ελληνική Εκκλησία. Καμία απολύτως αυτοκριτική καμία καταδίκη ακραίων φωνών. Από το φόβο των εσωτερικών ισσοροπιών. Άλλωστε πολλοί μιλούν ήδη ανοιχτά για διαδικασίες που έχουν ξεκινήσει. Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα μιλούν για παρασκηνιακές διαδικασίες διαδοχής που έχουν ξεκινήσει σε πολλές μητροπόλεις με αφορμή τους νοσούντες,
Ο συναγερμός στους κόλπους της Εκκλησίας μοιάζει λίγο αργοπορημένος. Η απορία που μένει είναι γιατί τόσους μήνες δεν λειτούργησαν με διαφορετικό τρόπο, με προφυλάξεις και σύνεση.
Και μια δεύτερη απορία εξίσου σημαντική. Θα ήταν ίσως χρήσιμο να μας απαντήσει επίσημα η Ελληνική Εκκλησία τι ακριβώς έκανε όλους αυτούς τους μήνες για την ανακούφιση και την ενίσχυση του τομέα της υγείας με τις δικές της δυνάμεις. Με την χρήση μέρους της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας. Ποιες είναι οι δωρεές και οι χειρονομίες που έγιναν και που. Για να χειροκροτήσουμε όπως των υπολοίπων που προσέφεραν.
Αντί για κάθε ακραία φωνή ιεράρχη που αυτής της εποχής προτιμώ να διαβάζω τη φωνή του Αρχιμανδρίτη Χριστόδουλου Αγγελόγλου:
”Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό καταρρέει, εκατοντάδες εξ αυτών κόλλησαν πάνω στο καθήκον τους (και αυτοί και οι οικογένειές τους) και ήδη άλλοι ιατροί είναι πλέον διασωληνωμένοι, ενώ κάποιοι ήδη πεθαίνουν. Το υγειονομικό μας σύστημα καταρρέει, τα νοσοκομεία αδυνατούν να δεχθούν το πλήθος των ασθενών, η οικονομία επίσης καταρρέει, επιχειρήσεις κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται και υπάρχει πλήθος άλλων παραμέτρων που είναι αδύνατον να αναλυθούν εδώ. Διερωτώμαι ως Ιερέας, το πρόβλημά μας αυτή την χρονική στιγμή είναι αν τα Χριστούγεννα θα είναι ανοικτοί οι ναοί; Δεν ξέρω ποιος το πρότεινε, πότε το πρότεινε, γιατί το πρότεινε ούτε και με ενδιαφέρει. Τεσσαράκοντα ημέρες πλέον προ των Χριστουγέννων, κάτω από πρωτοφανείς καταστάσεις που δεν γνωρίζουμε πώς –και αν- αύριο θα εξακολουθούμε να ζούμε, κάποιοι Ταγοί της Εκκλησίας μεριμνούν από τώρα «τι θα γίνει τα Χριστούγεννα με τους ναούς»!! Διερωτώμαι, ο Κύριος δεν έχει δώσει εντολή: «Μη ουν μεριμνήσητε εις την αύριον· η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής»; (Ματθ. ΣΤ΄,34). Έρχονται «φωτισμένοι» Γεροντάδες και Ιερείς και κηρύττουν πως όταν βγει το εμβόλιο για τον κορωνοϊό, δεν θα πρέπει να το κάνουν οι πολίτες, θέτοντας ως δικαιολογίες πλήθος ανοησιών· και μιλάμε για ένα εμβόλιο που θα είναι έτοιμο την άνοιξη ή το καλοκαίρι του 2021!! Πώς λοιπόν μιλούν ανερυθρίαστα από τώρα για κάτι που θα εμφανιστεί μετά από έναν χρόνο και ως εκ τούτου δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς είναι; Ο Κύριος δεν μας είπε ότι ακόμα κι αν μας καταδικάσουν σε θάνατο, να μην προ-μεριμνήσουμε ούτε και σε τέτοια περίπτωση; «όταν δε αγάγωσιν υμάς παραδιδόντες, μη προμεριμνάτε τι λαλήσητε, μηδέ μελετάτε, αλλ’ ο εάν δοθή υμίν εν εκείνη τη ώρα, τούτο λαλείτε· ου γαρ υμείς εστε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα το Άγιον» (Μαρκ. ΙΓ΄,11).”
Η Εκκλησία σε μια κρίσιμη καμπή για την ίδια οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τώρα πιο πολύ από ποτέ. Περαστικά από καρδιάς στους ανθρώπους της εκκλησίας που νοσούν.