Η Ελένη Γερασιμίδου γράφει για την Θεσσαλονίκη της: «Αγαπημένη κι ασυγχώρητη πόλη»
Η δημοφιλής ηθοποιός αφιερώνει ένα κείμενο στην Parallaxi για την επέτειο των 30 χρόνων του περιοδικού.
Λέξεις: Ελένη Γερασιμίδου
Πόσα μπορεί κανείς να πει για τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Εκεί που ονειρεύτηκε κοιτώντας από το χωριό του τα φώτα της πόλης τα βράδια ή τον Θερμαϊκό να λάμπει στο ηλιοβασίλεμα.
Μαγική πόλη κι από μακριά κι από κοντά.
Αγαπημένη κι ασυγχώρητη… που μ’ άφησε να φύγω και δεν με τράβηξε από το μανίκι, που αδιαφόρησε και με θυμάται επετειακά ή σπεύδει να με δει όταν επιστρέφω για λίγο και με υποδέχεται φιλόξενα και με καμάρι μια κι έρχομαι από την πρωτεύουσα.
Αχ! Να γινόταν να έβγαζα το ψωμί μου εκεί και να μη χρειαζόταν να φύγω…
Οι πολυαγαπημένοι μου είναι κιόλας «αλλού» και ζουν μόνο στις αναμνήσεις μου. Ζουν όμως και οι ανεξίτηλες φιλίες μου ευτυχώς. Η δική μου Ελένη Μακίσογλου, από το αξέχαστο Θεατρικό Εργαστήρι των πρώτων βημάτων μου.
Οι σύντροφοί μου που παραμένουν παρόντες, ίδιοι κι απαράλλαχτοι κι αγωνιστικά επίμονοι.
Η παραλία είναι όμορφη, ειδικά στον καφέ με τη Σοφία, την Ευδοξία, την Ηλέκτρα. Πάνω από το Βασιλικό θέατρο ν’ αγναντεύουμε την ομίχλη του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Κάπου εκεί πλησιάζει και ο Μπρούνο Γκαντς ντυμένος στα ίδια χρώματα με τον Τεό.
Στην Αιωνιότητα πια κι οι δύο κι εγώ περήφανη που τους συνάντησα… στη Σαλονίκη μου, βέβαια.
*Γραμμένο για το τεύχος των 30 χρόνων της Parallaxi
** Δείτε περισσότερα κείμενα του επετειακού τεύχους με ένα κλικ ΕΔΩ
