Η Ελένη Λουκά Υπουργός Παιδείας;
Δυο σκέψεις για τη νέα υπουργό Παιδείας.
Το είχα υποψιαστεί από την γλώσσα του σώματος, ότι η κυρία Κεραμέως όσο μορφωμένη και να είναι, δεν έχει καμία διαφορά από την κυριούλα της διπλανής μας πόρτας. Ο τρόπος, που κάθε φορά που θα δει μαυροφορεμένο ”μάγο” σκύβει να του φιλήσει το χέρι, είναι ακριβώς ο ίδιος τρόπος που το κάνουν κάτι αμόρφωτες κυρίες.
Όλη η φυσιογνωμία, εάν παρατηρήσετε, είναι σαν και αυτές που βλέπουμε στις εκκλησίες. Είναι νέα γυναίκα και δείχνει σαν κάτι ηλικιωμένες στα προαύλια των νεκροταφείων, δείχνει όπως η Ελένη Λουκά, θρησκόληπτη και κάτι παραπέρα. Δικαίωμα της. Όμως…
Μετά τους Ιεροδιδάσκαλους που θέλει να φωνάξει στα σχολεία ήρθε και αυτό που είπε ο,τι θέλει να κάνει ”περισσότερο ελκυστικό το μάθημα των θρησκευτικών” και έδεσε το γλυκό. Είμαστε στο 2019 και η Υπουργός Παιδείας έχει την αγωνία πώς θα κάνει περισσότερο ελκυστικό τον προσηλυτισμό, γιατί περί αυτού πρόκειται.
Θέλει να κάνει περισσότερο ελκυστικό ένα μάθημα που είναι εναντίον όλων των επιστημών. Γιατί δεν γίνεται να έχεις την διανοητική ικανότητα να κατανοείς την φυσική, την βιολογία, την ανθρωπολογία, την μοριακή βιολογία και δεκάδες άλλες επιστήμες, αλλά εσύ να πιστεύεις σε έναν Θεό δημιουργό.
Εάν στις εξετάσεις που έδωσαν όλοι αυτοί για να πάρουν πτυχία έπεφτε η ερώτηση για την θεωρία της εξέλιξης, θα έπαιρναν πτυχίο η θα είχαν απαρνηθεί την πίστη τους; Γιατί εάν είσαι πιστός, απορρίπτεις όλες τις επιστήμες που έχουν αποδείξει την εξέλιξη του ανθρώπου. Δεν υπάρχει μέση λύση, ούτε παντρεύονται αυτά.
Είτε πιστεύεις ότι ο άνθρωπος είναι δημιούργημα θεού, είτε μπορείς να κατανοήσεις την επιστήμη και τα δυο μαζί δεν γίνεται, γιατί η μια θεωρία αναιρεί την άλλη. Όλα τα αλλά είναι κοινωνικές μπούρδες και εκλογικεύσεις για να δικαιολογήσουμε τον παραλογισμό του ότι αυτά τα δυο μπορούν και να συνδυαστούν, γιατί δεν μπορούμε να βγάλουμε παράλογο το 70-75% της κοινωνίας, η πλειοψηφία πάντα θα επιβάλει οποιονδήποτε παραλογισμό σαν λογικό με κάποια εκλογίκευση, που όμως ορθολογικά αλλά και επιστημονικά, δεν μπορεί να σταθεί πουθενά
Η ερώτηση κρίσεως είναι, πώς είναι δυνατόν να θεωρούμε μορφωμένο έναν άνθρωπο, που δεν μπορεί να κατανοήσει και αρνείται την επιστήμη και τη θεωρία της εξέλιξης και πιστεύει κυρίως σε μια θεωρία που γράφτηκε πριν 1.800 περίπου χρόνια και που δεν βασίζεται σε κανένα επιστημονικό στοιχείο;
Πώς είναι δυνατόν να μάθεις σε ένα παιδί να σκέφτεται ορθολογικά, όταν του λες να μην πιστεύει στις ανοησίες της βιολογίας, της φυσικής, της ανθρωπολογίας κ.α. και να πιστεύει κυρίως σε φίδια που μιλάνε και παρθένες που μένουν έγκυες από λουλούδια;
Πώς είναι δυνατόν να θεωρείται καλό μυαλό ένα μυαλό που δεν μπορεί να κάνει την απλή σκέψη, ότι εάν είχε γεννηθεί στην Τουρκία από μουσουλμάνους γονείς σήμερα δεν θα ήταν Χριστιανός;
Πώς είναι δυνατόν να είναι δυνατό ένα μυαλό που δεν μπορεί να δει το προφανές, ότι η πίστη δεν είναι επιλογή γιατί επιλογή είναι να διαβάσεις πρώτα για όλες τις θρησκείες, να ενημερωθείς για τις θέσεις της επιστήμης και μετά να αποφασίσεις. Αυτό θα ήταν επιλογή. Εάν δεν γίνει αυτό, τότε η πίστη είναι επιβολή από το στενό οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον που μεγάλωσες, δεν έχεις ούτε την ικανότητα να επιλέξεις στο πιο σημαντικό υπαρξιακό ζήτημα του ανθρώπου.
Υπουργός παιδείας μια αρνητής της θεωρίας της εξέλιξης και κατά επέκταση αρνητής δεκάδων επιστημών. Αυτή είναι η αλήθεια όσο και δεν μπορούν να την καταπιούν όσοι τους αγγίζει, γιατί είναι και οι ίδιοι αρνητές της επιστήμης και ας έχουν και δέκα πτυχία.