Ελλάδα, ο λάκκος με τα πειραματόζωα

Όπως καταλαβαίνουμε μετά τις χθεσινές εξελίξεις στο Eurogroup πάμε για άλλη μια συγκλονιστική χρονιά. Η νέα ξεκάθαρη απαίτηση των δανειστών λέει ότι απαιτείται νέος κύκλος απαιτήσεων μεταρρυθμίσεων και ότι οι μεταρρυθμίσεις αφορούν τις αγορές εργασίας και προϊόντων στην Ελλάδα. Αντιλαμβανόμαστε όλοι τι σημαίνει αυτό σε απλά Ελληνικά. Μισθοί 200 ευρώ και προϊόντα ελληνικά σε τιμές εξευτελιστικές.

Λίγες βδομάδες μόλις πριν είχαμε  την ωραία πρόταση του ΔΝΤ να ανοίγουν τα καταστήματα στην Ελλάδα 52 Κυριακές το χρόνο. Πραγματικά ενδιαφέρουσα πρόταση. Καινοτόμα. Πουθενά στην Ευρώπη δεν θα το δεις να συμβαίνει. Γιατί απλά δεν το σηκώνει καμία αγορά. Η Ελληνική όμως θα το σηκώσει. Γιατί όπως ξέρεις δεν προλαβαίνεις να ψωνίσεις τις καθημερινές, οπότε ναι, κάθε Κυριακή για ψώνια. Σε συνδυασμό με το πλεόνασμα 3,5%, που επίσης δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο, πλην ίσως από κάποιες εποχές των Σοβιετικών Δημοκρατιών, που ευημερούσαν τα νούμερα και δυστυχούσαν οι άνθρωποι, με τις καινοτόμες προτάσεις των δανειστών για απελευθέρωση των απολύσεων παντού, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να προσληφθούν στη συνέχεια, χωρίς διαπραγματεύσεις και συλλογικές συμβάσεις δουλοπάροικοι των 200 ευρώ το μήνα, την περιστολή των συντάξεων στα 150 ευρώ, την πιθανή αύξηση του ορίου εργασίας, κάτι άλλα καινοτόμα που ρίχνουν στο τραπέζι κατά καιρούς όπως η εργασία και το Σάββατο, βάλτα όλα μαζί στο κάδρο και απομακρύνσου λίγο από αυτό. Δες τη μεγάλη εικόνα. Εδώ είναι ο λάκκος με τα πειραματόζωα. Το εργαστήριο του δόκτωρος Τζέκιλ. Εδώ δοκιμάζονται έξι χρόνια τώρα τα πιο πρωτοποριακά πειράματα που δοκιμάστηκαν στο ανθρώπινο είδος τις τελευταίες δεκαετίες, όχι πάντα με απόλυτη επιτυχία, αλλά με εντυπωσιακές προθέσεις.

Ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Να ανακαλυφθεί το σημείο αντοχής μιας κοινωνίας. Της Ελληνικής. Πως λέμε το σημείο βρασμού. Το σημείο εκείνο που γίνεται το νερό υδρατμός και χάνεται. Ακριβώς το ίδιο είναι. Κάθε τόσο μια νέα πρωτοποριακή ιδέα πέφτει στο τραπέζι των συζητήσεων, που δεν είναι ακριβώς συζητήσεις, αλλά δοκιμές πειραμάτων πάνω στο ανθρώπινο είδος.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις, από το 2010 μέχρι σήμερα, πάντα με τη γοητεία της καρέκλας να τυφλώνει τη διαπραγματευτική τους ικανότητα, λειτουργούν περίπου όπως κάτι προϊσταμένες στα ψυχιατρικά ιδρύματα που έχουμε δει σε ταινίες. Από τη μια λυπούνται τον ασθενή για τα βασανιστήρια που υπόκειται από την άλλη όμως οφείλουν να του κάνουν την επόμενη ένεση, το επόμενο ηλεκτροσόκ. Και ας βλέπουν ότι είναι μάταιο. Ότι δεν οδηγεί πουθενά. Να μη χάσουν τη δουλειά τους είναι το θέμα.

Και ο καιρός περνά και ο λάκκος με τα πειραματόζωα μεγαλώνει. Τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι δομές καταρρέουν αλλά το θέμα είναι να πετύχει το πείραμα. Από τον ποντικοπαγίδα προς το παρόν προλαβαίνουν να το σκάσουν μόνο οι νέοι. 350 χιλιάδες από αυτούς, που μεγάλωσαν, σπούδασαν με χρήματα του τόπου τους τον εγκαταλείπουν για να γίνουν εργατικό δυναμικό στα χέρια των ξένων. Αλληλούια.