Έλλειμμα δημοκρατίας

Κρατάει χρόνια τώρα αυτή η ιστορία.

Πρώτα παρακολουθήσαμε απαθείς αυτούς που επί μία πενταετία ρήμαζαν τον τόπο, – ας θυμηθούμε ότι δεν υπήρξε υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης να μην ενέχεται σε κάποιο σκάνδαλο -, θρασύτατα να βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και να μιλούν απευθυνόμενοι σε ένα λαό χωρίς μνήμη, κριτικάροντας ως απολύτως αμέτοχοι τη σημερινή κατάντια της χώρας.

Μετά, αποδεχτήκαμε η ψήφος διαμαρτυρίας για την πενταετή νεοδημοκρατική επιδρομή και η ψήφος ελπίδας για μια αλλαγή, που υφάρπαξε το σημερινό κυβερνών κόμμα με ασύστολα προεκλογικά ψεύδη, να θεωρείται η νομιμοποίηση κάθε κυβερνητικής αυθαιρεσίας ως και της λεηλασίας του εθνικού πλούτου, που επιχειρείται με τη συνεργασία ληστρικών ομάδων «θεσμικών εταίρων».

Δεν αντιδράσαμε όταν παρακολουθήσαμε από την περιβόητη δήθεν «ανοιχτή διακυβέρνηση» να τοποθετούνται σε όλη τη χώρα και σε θέσεις κλειδιά, μετά τους κηπουρούς, όλοι εκείνοι, οι πασίγνωστοι σε τοπικό επίπεδο, «ευέλικτοι» αναρριχώμενοι, που πρώτοι έπρεπε να απομονωθούν.

Κατάπιαμε αδιαμαρτύρητα τον ενδοτισμό των εκλεγμένων, «μοιραίων και άβουλων» εκπροσώπων και «έρημων και απρόσωπων» αντιπροσώπων μας στη Βουλή, που αποδείχτηκαν πολύ μικροί μπροστά στο μεγάλο όχι και ψήφισαν ναι στην υποθήκευση του μέλλοντός μας.

Μάθαμε να ζούμε με τον τρόμο που διασπείρουν σε αγαστή συνεργασία με τους εκάστοτε κυβερνώντες τα πληρωμένα φερέφωνα των ΜΜΕ, τρόμο επικείμενης χρεοκοπίας, καταστροφής, κατάρρευσης, κατεδάφισης, ναυαγίου, ξεπουλήματος, εξαθλίωσης…

Ανεχτήκαμε τις αλλεπάλληλες επιδρομές περικοπών στο ψωμί, στα εργασιακά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα, στη μόρφωση, στο αύριο της νεότερης γενιάς και των παιδιών μας, όταν το πάρτι των ημετέρων συνεχίζεται.

Συναινέσαμε με τη σιωπή και την αδιαφορία μας στην υποβάθμιση, συρρίκνωση, συγχώνευση, κατάργηση όσων με μόχθο χτίστηκαν σε προηγούμενες δεκαετίες.

Δεν καταλάβαμε καν πως έγινε και βρεθήκαμε όλοι, δέκα εκατομμύρια Έλληνες, σε καθεστώς καταδίωξης για λόγους φορολογικούς, πολεοδομικούς, γραφειοκρατικούς, και χίλιους άλλους, από ένα κράτος το οποίο, όχι μόνο δεν μεριμνά, αλλά μονίμως και επισήμως παρανομεί εναντίον των πολιτών του.

Φτάσαμε, στο από γενέσεως του προτεκτοράτο η Ελλάς, να βιώνουμε το έλλειμμα δημοκρατίας στον τόπο μας σαν κατάσταση φυσιολογική και μη αναστρέψιμη.

Τώρα είμαστε έτοιμοι να καταλήξουμε στα εμπρηστικά συνθήματα της αγανάκτησης, των διαφόρων ανεύθυνων και των σκληροπυρηνικών, που φυσικά δεν θα έχαναν την ευκαιρία να μας βάλουν στην πρώτη γραμμή απέναντι από τα χημικά και το κανόνι ρίψης νερού υψηλής πίεσης. Διαφορετικά ας μείνουμε μέσα στα «μεγάλα κ’ υψηλά τείχη», που «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ» έχτισαν γύρω μας δίχως ν’ ακούσουμε «κρότον κτιστών ή ήχον» και ας μην αναρωτιόμαστε καθένας μόνος πως έγινε κι «ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω».