Elon Musk: Η περίπτωση ενός «κακομαθημένου μπέμπη»
Όταν έχεις συγκλονιστικά υπερβολικό πλούτο, δεν υπάρχει τίποτα να σε σταματήσει.
Λέξεις: Στράτος Σαφιολέας
The Daily Musk: O Elon Musk απέλυσε έναν από τους επικεφαλής μηχανικούς του Twitter γιατί είναι εκνευρισμένος που δεν βλέπουν τα tweet του όσοι πολλοί θα ήθελε. Στα Αγγλικά ο τίτλος από το ρεπορτάζ του Casey Newton είναι ακόμα πιο περίεργος: “Elon Musk fires a top Twitter engineer over his declining view count.” Δηλαδή, τον διαβάζεις, και για μια φορά ακόμα δεν ξέρεις αν πρόκειται για σάτιρα, ή πραγματικότητα.
Ο υπερπλούσιος επιχειρηματίας με ενσυναίσθησης κακομαθημένου μπέμπη (που είναι το πιο ευγενικό πράγμα που μπορώ να γράψω για αυτόν), φώναξε την Τρίτη που μας πέρασε τους επικεφαλής μηχανικούς της εταιρείας στο γραφείο του να του εξηγήσουν πώς είναι δυνατόν να ενώ έχει πάνω από εκατό εκατομμύρια “ακόλουθους” να βλέπουν τα tweet του μόνο δεκάδες χιλιάδες.
Ένας από τους επικεφαλής μηχανικούς του παρουσίασε ένα διάγραμμα με τα views του λογαριασμού του, μαζί με ένα Google Trends διάγραμμα. “Τον Απρίλιο” εξήγησε ο μηχανικός, “το σκορ σου στο Google Trends ήταν 100, ενώ τώρα είναι μόλις εννέα!” “Απολύεσαι. Απολύεσαι,” ούρλιαζε ο Musk, σύμφωνα με το ρεπορτάζ.
Πολλοί λένε πως το πρόβλημα με τον Musk είναι ψυχιατρικό. Και ενώ αυτό έχει εξηγηθεί, με βάση τα παιδικά του χρόνια που ενώ ήταν από πλούσιο πατέρα, είχε προβληματική παιδική ηλικία, το πρόβλημα είναι ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ, δηλαδή πολιτικό.
Ο Musk έχει δεκάδες εμπλοκές με τη δικαστική εξουσία για την συμπεριφορά του στους εργαζόμενους, για τις απολύσεις που κάνει, για περιβαντολογικές παραβιάσεις των εταιρειών του, για παραβιάσεις των κανονισμών. Όπως και ο Trump, είναι απίθανο να χάνει τον ύπνο του. Κατ’ αρχήν, έχει ένα καλοπληρωμένο στρατό δικηγόρων σε όλα τα δικαστήρια που κάνουν ενστάσεις, καθυστερούν τις αποφάσεις, κάνουν κάποιους συμβιβασμούς, και στο τέλος πληρώνει κάποια πρόστιμα. Ακόμα και αν το πρόστιμα είναι στα εκατομμύρια δολάρια (που δεν είναι), του στοιχίζουν όσο αν μας έπεφτε ένα ευρώ από την τσέπη.
Όταν έχεις συγκλονιστικά υπερβολικό πλούτο, δεν υπάρχει τίποτα να σε σταματήσει, από την χυδαία συμπεριφορά σου στους ανθρώπους που εργάζονται στις εταιρείες σου, μέχρι την συνειδητή σου απόπειρα να επηρεάσεις την εξωτερική πολιτική της χώρας σου, υπέρ ενός δικτάτορα με τον οποίο έχεις δοσοληψίες, με κόστος δεκάδες χιλιάδες νεκρούς.
Ο Musk είναι ενδιαφέρουσα υπόθεση γιατί είναι χαρακτηριστική αρκετών άλλων που δεν γνωρίζουμε. Είναι πάρα πολύ απλό: στις δημοκρατίες ΔΕΝ πρέπει να υπάρχουν πολυδισεκατομμυριούχοι. Πρέπει το φορολογικό σύστημα από ένα σημείο και μετά να αφαιρεί όλο τον παραπανίσιο πλούτο υπέρ της κοινωνίας. Έτσι και αλλιώς, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να μην κάνει κάποιος που έχει, πχ. 500 εκατομμύρια, και να χρειάζεται 250 δισεκατομμύρια όπως ο Musk. Το ζήτημα που συζητιέται στην Αμερική στην πατρίδα του καπιταλισμού δεν είναι η ανατροπή του, αλλά η βιωσιμότητά του. Και το πολίτευμα όπου μια μικρή ομάδα ανθρώπων κατέχουν συγκλονιστικό πλούτο, που μεταφράζεται σε ανεξέλεγκτη εξουσία, το γνωρίζουμε από τα βιβλία της Ιστορίας. Και δεν λέγεται Δημοκρατία.
*Ο Στράτος Σαφιολέας είναι σύμβουλος στρατηγικής επικοινωνίας.
