Εμπιστοσύνη, το κλειδί για να χτιστεί η νέα κοινωνική συμμαχία

Λέξεις: Ανδρέας Παπαμιμίκος 

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι στη Θεσσαλονίκη, μια σειρά από έργα έχουν ξεκινήσει και άλλα οδηγούνται προς την υλοποίησή τους.

Έργα υποδομών, όπως η FlyOver” το μετρό και η σύνδεση της 6ης προβλήτας του λιμανιού με την Εγνατία Οδό, επενδυτικά projects όπως η Pfizer, περιβαλλοντικές αναπλάσεις, όπως η μετατροπή του Στρατοπέδου Μελά σε μητροπολιτικό πάρκο, ψηφιακοί κόμβοι που φιλοδοξούν να γίνουν Κέντρα Καινοτομίας και Τεχνολογίας.

Έργα αναπτυξιακά, που δημιουργούν συνθήκες ώστε “το μέλλον να είναι μια άλλη πόλη”. Και το μέλλον που θέλουμε για τα παιδιά μας δε χωρά γραφειοκρατικές καθυστερήσεις και αγκυλωμένες νοοτροπίες.

Χρειάζεται πρώτα από όλα ταχύτητα υλοποίησης.

Πόσες φορές έχουμε δει σε αυτήν την πόλη, σχέδια να μένουν για πολλές δεκαετίες, κλειδωμένα στα συρτάρια υπηρεσιών;

Αναρίθμητες θα έλεγε κανείς, για αυτό είναι λογικό, να κυριαρχεί η δυσπιστία στη μεγάλη πλειοψηφία των Θεσσαλονικιών.

To κλειδί είναι να χτιστεί η εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτών και πολιτείας.

Για να χτιστεί η εμπιστοσύνη πρέπει να νιώσουμε όλοι ότι συμμετέχουμε, ότι θα κερδίσουμε από αυτό το μέρισμα της ανάπτυξης.

Να αισθανθούμε ότι τα έργα δεν γίνονται αποσπασματικά, αλλά εντάσσονται σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο κάτω από ένα κοινό όραμα.

Να πειστούμε ότι βελτιώνουν την καθημερινότητά μας και θα γίνουν άμεσα και αποτελεσματικά.

Πολίτες και φορείς έχουμε ανάγκη να διαμορφώσουμε ένα κοινό αφήγημα, να ταυτιστούμε με μια ενιαία ταυτότητα, που θα μας εμπνεύσει και θα μας κινητοποιήσει όλους.

Ένα κοινό όραμα για την Θεσσαλονίκη που κατά την άποψη μου στηρίζεται σε τρεις άξονες.

Άξονας πρώτος

Η Θεσσαλονίκη μπορεί να γίνει κυρίαρχο διαμετακομιστικό κέντρο, αφού διαθέτει σύγχρονο διεθνές αεροδρόμιο, την Εγνατία Οδό και τον Σιδηρόδρομο.

Και βέβαια έχει πλέον ένα αναβαθμισμένο λιμάνι το οποίο ενσωματώνει όλες τις προδιαγραφές για να εξελιχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα της περιοχής.

Μετακίνηση, αποθήκευση και διανομή προϊόντων από τη Θεσσαλονίκη προς την υπόλοιπη Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη.

Άξονας δεύτερος

Η πόλη έχει όλα τα εχέγγυα να γίνει ένας δωδεκάμηνος τουριστικός προορισμός.

Είναι η πόλη συνώνυμο της εξωστρέφειας που μπορεί να αναδείξει καλύτερα από όλους, εναλλακτικές μορφές τουρισμού, όπως ο θρησκευτικός, με τις ιστορικές μονές και εκκλησίες ο γαστρονομικός με την μοναδική κουζίνα που προσφέρει και ο πολιτιστικός τουρισμός, με το Μουσείο του Ολοκαυτώματος.

Και βέβαια με το λιμάνι μας που γίνεται home port προορισμός για κρουαζιέρα με τριπλασιασμό των αφίξεων.

Άξονας τρίτος

Η Θεσσαλονίκη μπορεί να γίνει κέντρο καινοτομίας καθώς πέρα από τις επενδύσεις που γίνονται από την Pfizer και από την Cisco, αρχίζουν και δημιουργούνται clusters που μπορούν να υποδεχθούν πολλές νεοφυείς επιχειρήσεις αλλά και ζώνες καινοτομίας με φορολογικά κίνητρα.

Αλλά μπορεί να μεταμορφωθεί και σε ένα μεγάλο εκπαιδευτικό hub καθώς έχουμε τρία πανεπιστήμια που με τις σωστές κινήσεις έχουν τη δυνατότητα να προσελκύσουν χιλιάδες νέους από τα Βαλκάνια.

Ξενόγλωσσα τμήματα, κίνητρα σε επιχειρήσεις να χρηματοδοτούν μεταπτυχιακά και ερευνητικά προγράμματα με τη δέσμευση άμεσης πρόσληψης ποσοστού των αριστούχων, ενίσχυση της ασφάλειας.

Τρεις άξονες, που κατά τη γνώμη μου, αποτελούν τις βάσεις για αυτό που ονομάζω κοινωνική συμμαχία της ευθύνης και της πράξης.

Μια συμμαχία που ενώνει τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που θέλουν μια Θεσσαλονίκη που θα ευημερεί και θα πρωταγωνιστεί.

Και όπως κάθε κοινωνική συμμαχία, για να είναι ειλικρινής και βιώσιμη, προϋποθέτει πώς η συμφωνία πρέπει να τηρείται. (Pacta sund servanda).

Μακριά από διαχειριστικές λογικές και από την “επινοητικότητα της δικαιολογίας” που μας κατατρέχει.

Είναι στο χέρι μας να τα καταφέρουμε.

*Ο Ανδρέας Παπαμιμίκος είναι δικηγόρος