Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία…

Φιλοσοφικής. Μέσα, έχει μόλις αποφασιστεί (από ποιους;) κατάληψη. Το κτίριο κλειδώνεται και παραδίδεται στους ταμπουρωμένους καταληψίες, που την αράζουν στα… τραπεζάκια, δίπλα στις αφίσες και την κόκκινη μπογιά.

Παρακολουθώντας τους έξω από τα σκονισμένα, πολυκαιρισμένα παράθυρα του κτιρίου, δεν μπορείς παρά να κάνεις συγκρίσεις με την ταραχώδη περίοδο του Πολυτεχνείου. Αυτή, δηλαδή, που, σαράντα περίπου χρόνια μετά, γιορτάζουμε.

Στο μυαλό σου έρχονται οι διηγήσεις που ακούς τόσο καιρό για την αυτοθυσία των παιδιών. Ανατριχιάζεις σκεπτόμενος τα ονόματά τους, που έμειναν στην ιστορία, γραμμένα με αίμα σου είπαν, επικυρώνοντας με τον πιο οδυνηρό τρόπο τη δίψα τους για ελευθερία. Στα χείλη σου επανέρχονται οι γεμάτοι νόημα στίχοι που χιλιοτραγουδήθηκαν τότε. Και υπόσχεσαι πως δεν θα ξεχάσεις ποτε…

…την εκμετάλλευση της χώρας από τη στιγματισμένη πλέον ”γενιά του Πολυτεχνείου”, που, από τα έδρανα της Βουλής, ποδοπάτησε ό,τι καλό απέμεινε στη χώρα, εξασφαλίζοντας ”ψωμί, παιδεία, ελευθερία” μόνο για τα… παιδιά της.

…τον ξεπεσμό πρωτοπόρων του πνεύματος, που, παρά το αξιόλογο καλλιτεχνικό τους έργο, παλιμπαιδίζουν και ανταγωνίζονται πια  σε κοινοτυπίες και κενά ιδεολογήματα την πολιτική ζωή του τόπου.

…τη χρησιμοποίηση του Πολυτεχνείου ως μέσο προπαγάνδας, από εκπαιδευτικούς, μέχρι συνδικαλιστές, καταληψίες, μπαχαλάκηδες και αστέρια του τηλεοπτικού βίου. Μία προπαγάνδα, με αποτελέσματα τραγικά, εν μέρει υπαίτια για το ημισοβιετικό μας μόρφωμα, που στα χαρτιά μόνον ονομάζουμε ”κράτος”.

…τη βεβήλωση, τέλος, κάθε χρόνο του αγώνα των παιδιών αυτών, από οδομαχίες, βία, δακρυγόνα, μπινελίκια, βανδαλισμούς και ασυγκράτητους παροξυσμούς. Μπροστάρηδες σε όλα αυτά, η δική μου η γενιά, μία γενιά ανώριμη να παλέψει με αυτά που καταδικάζει, να σκεφτεί ώριμα και το κυριότερο, να δουλέψει με όραμα για να… ”σώσει οτιδήποτε αν σώζεται”…

Ε, λοιπόν, όχι. Η γενιά μας δεν χρειάζεται και άλλο Πολυτεχνείο. Ούτε άλλο ξύλο, φωνές, σπασμένες βιτρίνες και δακρυσμένα από τα δακρυγόνα μάτια. Όπως πολύ σωστά αναφέρει στο προσωπικό του twitter ο Πάσχος Μανδραβέλης ”Όσοι πιστεύουν ότι αυτού του τύπου τα επεισόδια στρέφουν την κοινωνία αριστερά θα εκπλαγούν από τα πολύ δεξιά. Ας διαβάσουν πρώτα ιστορία.”

Ξάστερο μυαλό, αυτοκριτική και πολλή δουλειά χρειάζεται για να μην ξαναζήσουμε ακόμη μία μεταπολίτευση. Είναι κανείς μαζί μου; Κανείς;