Εν-τυπώσεις από ένα ταξίδι στη Γερμανία

της Αρετής Πολυμενίδη

Εντυπώσεις από ένα ταξίδι στη Γερμανία….και πώς αλλιώς να το ονοματίσεις άραγε, παρά μια “εν-τύπωση”, βαθιά να χαράζεται μέσα σου.

‘Ολα ξεκίνησαν από ένα σεμινάριο Κοιν.Σ.Επ. (Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης) που ολοκληρώνονταν με μία επίσκεψη στο Bοchum της Γερμανίας. Ο σκοπός: να δούμε εξ’ ιδίοις το πώς λειτουργούν εκεί παραγωγικά -τόσα χρόνια!- αυτές οι επιχειρήσεις. Και άντε καλά μέχρι εδώ, όμως ως προς τί αυτή η προπαγάνδα υπέρ της Γερμανίας;

Γιατί παρακαλώ να ακούμε σε διάλεξη την φράση επακριβώς: “θέλετε να παραμείνετε άνεργοι στη χώρα σας ή να έρθετε εδώ να δουλέψετε;”

Γιατί παρακαλώ να μας προσφέρουν για ένα μήνα 1.400 ευρώ, ως χρηματοδότηση (δωροδοκία;) για διατριβή μεταπτυχιακού ή διδακτορικού προγράμματος, με προτεινόμενο θέμα “Σχέσεις Ελλάδας – Γερμανίας”;

Γιατί παρακαλώ να παραδέχονται καθηγητές του εκείθε πανεπιστημίου ότι η Γερμανία χρωστά ηθικά και μόνο τα προπολεμικά δάνεια προς την Ελλάδα, όμως πολιτικά να καταλήγουν ότι τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, ιδίως μετά την τελευταία αλλαγή της κυβέρνησης;

Και πώς να μην είναι διαφορετικά συνεχίζω, την στιγμή που ως άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί. Λαός, κουλτούρα, νοοτροπία, παιδεία εκ διαμέτρου αντίθετα. Συγκινησιακά κίνητρα έναντι ορθολογιστικών, αυθορμητισμός έναντι σκληρού προγραμματισμού είναι οι βασικές αιτίες που απηχούν, κατά τη γνώμη τους, στο να μην πληρούμε τα “σωστά” πρότυπα. Κι έτσι γεννάται η προκατάληψη έναντι ακόμα και των Ελλήνων μεταναστών της Γερμανίας. Αν περάσουμε στην επίθεση, θα είχα να σημειώσω ως συγκινησιακή και αυθόρμητη την κλειστότητα και τον αυτοματισμό που τους διέπει, όχι μόνο στην καθημερινή ζωή τους – σπίτι, δουλειά, σπίτι, τέλος μέρας-, μα ακόμα και στο περπάτημά τους, στο ανέκφραστο πρόσωπό τους και ιδίως στα σπάνια χαμόγελα.

Μια παροιμία που μου εν-τυπώθηκε μαζί με όλα τα παραπάνω αναφέρει το εξής: “10 Γερμανοί μπορούν να μεγαλουργήσουν όταν βρεθούν μαζί, 10 ‘Ελληνες θα μαχαιρωθούν ο ένας με τον άλλον, 1 Γερμανός θα σε κοιτάξει απορημένος μόλις βρεθεί μόνος του, 1 ‘Ελληνας θα θριαμβεύσει!”

Όσο πατριωτική (ή πιο αυστηρά εθνικιστική) να ακουστεί η τελευταία μου κουβέντα: είμαι περήφανη που είμαστε Έλληνες, για το φως και τη χαρά που υπάρχει μέσα μας.