Ένα άκρως σεξιστικό reality επέστρεψε στην τηλεόραση
Μια κακή στιγμή της ελληνική τηλεόρασης μόλις άρχισε.
Η φετινή τηλεοπτική σεζόν έχει πολλές καλές επιλογές για να ανοίξεις την τηλεόραση και σίγουρα η επιστροφή του reality ‘Bachelor’ δεν είναι μία από αυτές.
Το consept της συγκεκριμένης παραγωγής είναι το ίδιο με πέρσι: ένας άντρας και καμιά εικοσαριά γυναίκες να «σφάζονται» στα πόδια του, αλλά και μεταξύ τους για να τον… κατακτήσουν!
Το πρώτο επεισόδιο που προβλήθηκε το βράδυ της Τρίτης, περιελάβανε τη γνωριμία του Bachelor, τον οποίο «ενσαρκώνει» ο πρώην παίκτης του Survivor Αλέξης Παππάς, με τις γυναίκες που δήλωσαν συμμετοχή και κατάφεραν να φτάσουν σε αυτή τη φάση. Δηλώσεις του στιλ «ο άντρας που ψάχνω είσαι εσύ», «έτσι θα σε κατακτήσω», «στη γυναίκα αναζητώ αυτά», ακούστηκαν σε επανάληψη δεκάδες φορές, με στόχο να πείσουν ο ένας τον άλλο ότι αναζητούν την αληθινή (αν είναι δυνατόν) αγάπη μέσω της εκπομπής.
Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε το συγκεκριμένο project μια ερώτηση μου έρχεται στο μυαλό: πόσο ακόμα θα υποβαθμιστεί το γυναικείο φύλο στην ελληνική τηλεόραση και κατ’ επέκταση στην κοινωνία;
Στο 2021 που κάθε μήνα ακούμε για μια γυναικοκτονία στη χώρα μας και καθημερινά δεκάδες είναι τα θύματα έμφυλης βίας, προβάλλεται ένα τηλεοπτικό προϊόν που γυναίκες συμβιώνουν σε ένα σπίτι με δεκάδες τσακωμούς, ζήλειες και ίντριγκες, διεκδικώντας έναν άντρα που βλέπουν πρώτη φορά στη ζωή τους (;) μέσω τηλεόρασης. Πως γίνεται να προβάλλεται το απαρχαιωμένο πρότυπο ότι μια γυναίκα πρέπει να είναι στην τρίχα στην πρώτη γνωριμία για να εντυπωσιάσει έναν άντρα και στη συνέχεια πρέπει να ανταγωνιστεί άλλες είκοσι για να «έρθει» η πολυπόθητη πρόταση γάμου;
Και δεν φτάνει μόνο η προβολή του, αλλά ακόμα χειρότερη είναι η αναπαραγωγή του από τις περισσότερες εκπομπές, με συζητήσεις επί συζητήσεων για τις εξελίξεις, καθώς και κριτική για τις συμμετέχουσες. Τι είπαν, τι φόρεσαν, πως φέρθηκαν… Την ίδια ώρα που ακόμα γίνονται αγώνες για να μπορούν οι γυναίκες να φορούν ότι θέλουν, να εκφράζουν τις απόψεις τους ελεύθερα, να έχουν όσα κιλά, τατουάζ, μαλλιά ή τρίχες θέλουν και ακόμα μένουν πολλά για να κατακτηθούν.
Ένα άκρως σεξιστικό reality επέστρεψε στην τηλεόραση και δεν μπορώ να καταλάβω που ακριβώς κρύβεται η ψυχαγωγία σε αυτό. Υπάρχει αλήθεια άνθρωπος που ψυχαγωγείται με το να βλέπει την πλήρη απαξίωση των γυναικών, να τις βλέπει να μαλλιοτραβιούνται (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και να ακούει ατάκες που ανήκουν στο 1960; Λυπάμαι που προβάλλονται τέτοια στιγμιότυπα και λυπάμαι ακόμα περισσότερο για το ότι έχουν φανατικούς θαυμαστές οι πρωταγωνιστές τους.
Ο έρωτας και η αγάπη δε χρειάζονται κάμερες, δοκιμασίες, βίλες με πισίνες και μεγάλα λόγια μεταξύ «αγνώστων». Δυο από τα πιο όμορφα και αγνά συναισθήματα δυστυχώς «δολοφονούνται» στην οθόνη μας.
