Ένα αντίο
Λέξεις: Δημήτρης Νικολούδης 1980….έφηβος και με διάθεση να κατακτήσω τον κόσμο του τραγουδιού, έψαχνα τρόπους και αφορμές να κατηφορίσω προς την Αθήνα. Την “Εκδίκηση Της Γυφτιάς” την ήξερα και τα τραγούδια τα έλεγα σε διάφορα στέκια που τραγουδούσα. Το δίσκο όμως – ένεκα αφραγκίας – τον έπιασα στα χέρια μου στο κατάστημα LYRA στην Τσιμισκή. […]
Λέξεις: Δημήτρης Νικολούδης
1980….έφηβος και με διάθεση να κατακτήσω τον κόσμο του τραγουδιού, έψαχνα τρόπους και αφορμές να κατηφορίσω προς την Αθήνα. Την “Εκδίκηση Της Γυφτιάς” την ήξερα και τα τραγούδια τα έλεγα σε διάφορα στέκια που τραγουδούσα. Το δίσκο όμως – ένεκα αφραγκίας – τον έπιασα στα χέρια μου στο κατάστημα LYRA στην Τσιμισκή. Διαβάζω τον πρόλογο του Σαββόπουλου και μένω στο “…τώρα πια γίνονται δίσκοι και στη Θεσσαλονίκη”.
Αυτό με καθόρισε, δεν είχα κανένα λόγο μετακόμισης και έτσι έγινε… έμεινα και έκανα τους δίσκους στην Θεσσαλονίκη.
Ο Νίκος μας κράτησε, μας έδειξε τον δρόμο και τον τρόπο. Μετά τον συνάντησα κι αργότερα τον συναναστράφηκα και κάθε φορά μου έδειχνε κι ένα καινούργιο μονοπάτι. “Είμαστε η φυλή του λάου-λάου” ή “ανοίγουμε τα κάστρα στα νησιά και τραγουδάμε”….. συμφωνούσαμε – διαφωνούσαμε, τα πίναμε και το παράπονο πως “κάποιοι στην πόλη δεν είν΄ εντάξει καρντάση” υπήρχε πάντα.
Τελευταία φορά τον άκουσα στο Πλατώ πριν 2 χρόνια. Το φχαριστήθηκα και τον θαύμασα για άλλη μια φορά. Και από μέσα μου ένιωθα ευγνωμοσύνη γιατί “δίσκοι τώρα γίνονται και στη Θεσσαλονίκη”.
Καλό ταξίδι Νίκο..
* O Δημήτρης Νικολούδης είναι τραγουδιστής και διευθύνει τον 958 Fm της ΕΡΤ3.