Ένα απροκάλυπτο victim blaming στη δίκη Φιλιππίδη
Η αποτύπωση του αναχρονισμού και του συντηρητισμού ενός μέρος του δικαστικού σώματος, η ένδειξη για μια απόπειρα εκδικητικότητας απέναντι σε όσες μίλησαν - Γράφει η Μαρία Λούκα
Λέξεις: Μαρία Λούκα
Ο τρόπος που εξέτασε ο εισαγγελέας την καταγγέλουσα στη δική Φιλιππίδη είναι απαράδεκτος.
Δε νοείται το 2024 μετά από τόσες έρευνες, μετά από τόσες αναλύσεις, τόση εμπειρία, τόσους αγώνες να διατυπώνεται ερώτηση για το είδος του εσώρουχου που φορούσε η επιζώσα όταν δέχτηκε σεξουαλική επίθεση.
Συνιστά απροκάλυπτο victim blaming. Δεν είναι ανεκτό. Ό,τι ήθελε φορούσε και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν
Όπως επίσης δεν είναι ανεκτό να ζητά από την επιζώσα να καθίσει δίπλα στον κατηγορούμενο για να αναπαραστήσει τη σκηνή της επίθεσης, να της ζητά δηλαδή να αναβιώσει ένα τραυματικό γεγονός.
Τέτοιες πρακτικές, πέρα από το ότι είναι εξοργιστικές, αντιβαίνουν στις διεθνείς και εγχώριες προβλέψεις για την προστασία των θυμάτων της εγκληματικότητας από τη δευτερογενή θυματοποίηση.
Ενώ το σχόλιο του ότι οι βιαστές δεν ανοίγουν την πόρτα δεν είναι τίποτα παραπάνω από το στερεότυπο που θεωρεί πώς οι βιαστές είναι μόνο οι σπηλαιώδεις, άξεστοι και απόκοσμοι τύποι. Πρόκειται για μυθοπλασία που έχει καταρριφθεί από πλήθος στοιχείων εδώ και χρόνια.
Συνοψίζοντας, ο τρόπος της εισαγγελικής εξέτασης είναι η απάντηση στο γιατί δεν καταγγέλλουν, η αποτύπωση του αναχρονισμού και του συντηρητισμού ενός μέρος του δικαστικού σώματος, η ένδειξη για μια απόπειρα εκδικητικότητας απέναντι σε όσες μίλησαν.
Μεγάλη ντροπή αυτά που ακούστηκαν στο δικαστήριο.
Δική του ντροπή.
*Η Μαρία Λούκα είναι δημοσιογράφος και σεναριογράφος
